ΝΕΚΥΙΑ

Αποκάλυψις Ιωάννου, Κεφάλαιον   ΙΓ΄.   Το θηρίον και ο προφήτης Η ανάδυση του θηρίου του λαβόντος πάσα εξουσία από του δράκοντος, πέρα από τους συμβολισμούς οι οποίοι έχουν δοθεί από την ορθόδοξη θεολογία ως τη διάκριση και εμφάνιση μέσα από την τεράστια πυκνότητα του πληθυσμού, όχι μόνο χωρικά αλλά και χρονικά – τη λαοθάλασσα, ως γεγονός το οποίο αναδύεται από την πληθυσμιακή μάζα της γης συμπεριλαμβάνει ένα χαρακτηριστικό το οποίο προβληματίζει τον αναγνώστη ενώ τον κατευθύνει σε έναν πιο συγκεκριμένο χωροχρονικό εντοπισμό. Εκείνο το οποίο σίγουρα μπορεί να αντληθεί από τις ερμηνείες των ορθοδόξων είναι πως τα περιγραφόμενα λαμβάνουν χώρα σε μια πολυπληθέστατη γήινη επικράτεια στην οποία υπάρχει μετακίνηση και συνεύρεση όλων των λαών. Έτσι, ορίζει την εποχή των δύο τελευταίων αιώνων, την ενοποίηση των πληθυσμών της γης ως τον παγκόσμιο πληθυσμό και τη δράση της Ισχύος σ΄ αυτό το παγκόσμιο επίπεδο η πιστότητα της οποίας δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. (Βλ. και κείμενο «Αποκάλυψη Ιωάνν

  Καρκινογενέσεις, Αυτοάνοσα, Ιοί 16/8/2020 Η δημιουργία, ως Έν φέρει την πληρότητα και τελειότητα στην αρμονία και την διατήρηση της συνέχειας και της διαρκούς βελτίωσης, με την προϋπόθεση της αρμονικής λειτουργίας όλων των επί μέρους συστημάτων που την απαρτίζουν ώστε όλα να αποκομίζουν τη μέγιστη δυνατή ωφέλεια, κάτι που προκύπτει από την ίδια την τελειότητα η οποία τα χαρακτηρίζει (Βλ. και κείμενα, «Αποκάλυψη Ιωάννου: Ο Θυμός του Θεού» και «Αποκάλυψη Ιωάννου: Γιατί Τώρα;»). Οποιαδήποτε δράση στο σύστημα είτε το ολικό είτε το επί μέρους προκαλεί την αντίδραση αυτού ώστε δράσεις και αντιδράσεις, εφόσον ανήκουν σ’ αυτό στην αντιπαράθεσή τους εναρμονίζονται. Και αυτό καθώς οι δράσεις από όποιο σημείο του Ενός προέρχονται, ακολουθούν μέσω των αντιδράσεων τη λογική της τελειότητας στη συνέχιση της ζωής. Ό, τι ισχύει για το Έν, το Όλον, το ίδιο ισχύει και για κάθε μέρος του καθώς αυτό είναι μεν αυτόνομο αλλά πλήρως συνδεδεμένο με τα άλλα μέρη και το Όλο, το κάθε μέρος αποτελεί έναν οργα

  Αποκάλυψις Ιωάννου: Γιατί Τώρα;   11/8/2020 Η Αποκάλυψη είναι ένα κείμενο που η ανάγνωσή του προκαλεί πάντα την τάση του αναγνώστη να βλέπει τα περιγραφόμενα, ερμηνεύοντάς τα στην εποχή του και να οραματίζεται τη συντέλεια του κόσμου, καθώς σε κάθε εποχή στην έλευση της χρονικότητας, δημιουργούνται οι αντιστοιχίες που οδηγούν στην πίστη πως η Αποκάλυψη γράφει αποτυπώνοντας συμβολικά τα γεγονότα της συγκεκριμένης εποχής και αυτό αποδεικνύει τη συνεχή πορεία του κόσμου στο κακό, όπου το κακό που βιώνει κάθε φορά ο άνθρωπος το θεωρεί ως το χειρότερο που έχει υπάρξει ως τότε, γι’ αυτό είναι και το τελικό, αυτό που θα φέρει την πολυπόθητη δικαιοσύνη, ελευθερία, γαλήνη και ευτυχία στον πολυβασανισμένο πνιγμένο στο αίμα, τη διαφθορά, την εκμετάλλευση, την κερδοσκοπία, την αλαζονεία, την υποταγή, κόσμο του, τον κόσμο μας. Έτσι, ό, τι έχει συμβεί στο παρελθόν είναι πολύ φυσικό να συμβαίνει και τώρα καθώς η ανθρωπότητα βάλλεται στο ανώτερο επίπεδο που έχει συμβεί ως τώρα καθώς ό, τι κακό έ

  Το ένα και το μηδέν 7/8 /2020 …όπου, η υποχρεωτική χρήση της μάσκας -λόγω επανέλευσης της υποτιθέμενης πανδημίας ή της σκόπιμης επαναφοράς σ’ αυτήν, αποτυπώνει το αποτέλεσμα της δράσης της Ισχύος, αφαιρώντας το μοναδικό και ανεπανάληπτο χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης, το πρόσωπο, το οποίο έχει ήδη υποστεί τεράστια πλήγματα… Η απουσία του προσώπου, μηδενίζει την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη ως ατομικότητα αλλά και ολότητα καθώς η αποκοπή εκ των δύο δεν αποτελεί μία ψυχική διεργασία αντιστρέψιμη, αλλά μια πραγματικότητα, την υποστασιοποίηση της αποκοπής δημοσίως. Και με αυτόν τον τρόπο επιφέρεται η ισορροπημένη κανονικότητα μεταξύ της πραγματικής κοινωνικής κατάστασης και της πραγματικής εικόνος αυτής οι οποίες ευρίσκοντο σε διάσταση. Η απουσία του προσώπου αποτελεί τη σφραγίδα της Νέας Τάξης, ο μηδενισμός του δημιουργήματος. Γιατί, τι άλλο μπορεί να εκφράσει το μηδέν παρά την απουσία του όντος; Και ο λόγος περί του Ενός και του Μηδενός… Πώς είναι δυνατή η χρήση ενός δηλω