ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ: ΤΟ ΘΗΡΙΟΝ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ

Αποκάλυψις Ιωάννου, Κεφάλαιον   ΙΓ΄.

 

Το θηρίον και ο προφήτης

Η ανάδυση του θηρίου του λαβόντος πάσα εξουσία από του δράκοντος, πέρα από τους συμβολισμούς οι οποίοι έχουν δοθεί από την ορθόδοξη θεολογία ως τη διάκριση και εμφάνιση μέσα από την τεράστια πυκνότητα του πληθυσμού, όχι μόνο χωρικά αλλά και χρονικά – τη λαοθάλασσα, ως γεγονός το οποίο αναδύεται από την πληθυσμιακή μάζα της γης συμπεριλαμβάνει ένα χαρακτηριστικό το οποίο προβληματίζει τον αναγνώστη ενώ τον κατευθύνει σε έναν πιο συγκεκριμένο χωροχρονικό εντοπισμό.

Εκείνο το οποίο σίγουρα μπορεί να αντληθεί από τις ερμηνείες των ορθοδόξων είναι πως τα περιγραφόμενα λαμβάνουν χώρα σε μια πολυπληθέστατη γήινη επικράτεια στην οποία υπάρχει μετακίνηση και συνεύρεση όλων των λαών. Έτσι, ορίζει την εποχή των δύο τελευταίων αιώνων, την ενοποίηση των πληθυσμών της γης ως τον παγκόσμιο πληθυσμό και τη δράση της Ισχύος σ΄ αυτό το παγκόσμιο επίπεδο η πιστότητα της οποίας δεν υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. (Βλ. και κείμενο «Αποκάλυψη Ιωάννου: Γιατί Τώρα;», όπου εξετάζονται οι λόγοι εξαιτίας των οποίων το κείμενο της Αποκάλυψης αποκτά τη μεγαλύτερη μέχρι τώρα αντιστοιχία κειμένου και κοινωνικοπολιτικών συνθηκών).

Εστιάζονται δύο σημεία αναφοράς στην ανάδυση του θηρίου ως σύμβολο πραγματικής δράσης και ως έντονη κινητικότητα αφανών ενεργειών. Το σύμβολο είναι το γνωστό άγαλμα της Ελευθερίας, σαφής και ξεκάθαρη απόδειξη της ύπαρξης του θηρίου το οποίο αναδύεται από τη θάλασσα με κύρια κεφαλή τις Η.Π.Α., κύημα της διεφθαρμένης και διεστραμμένης Ευρώπης, που στη διάρκεια των διακοσίων πενήντα τελευταίων ετών απέδειξε το σύμβολό τους, ως της πλέον στυγνής δικτατορίας την οποία εφαρμόζουν διαπλανητικά, σταδιακά, αρχής γενομένης από την εξολόθρευση των αυτoχθόνων της αμερικανικής ηπείρου, όπως καταλήγει, στην τελευταία τους υποχρεωτική μετακίνηση στους καταυλισμούς εγκλεισμού και απομόνωσης αυτών. Διαβάζοντας το κείμενο, εκείνο το οποίο δε λέγεται αλλά εννοείται καθώς προκύπτει και από τoν τελικό αριθμολογικό προσδιορισμό του θηρίου, του Αντιχρίστου, το ΧΞς, πέρα από την πιστή αριθμητική προσέγγιση στον αριθμό 666, ο ίδιος ο δια γραμμάτων συμβολισμός και όπως διατυπώνεται και στη ορθόδοξη ερμηνεία αλλά και στην καθολική, δεν είναι παρά το όνομα του Χριστού αντεστραμμένο σύμφωνα με τα σύμβολα των οφιτών, συγκεκριμένα το Ξ. ενώ με διαφορετική προσέγγιση του προσανατολισμού των ψηφίων, αριθμολογικά, η αναστροφή του 666 ως 999 αποδίδει τον λεξάριθμο του Τριαδικού Θεού. Το άγαλμα της ελευθερίας λοιπόν, είναι το σύμβολο του αντίστροφου αυτού που εκφράζει,  το σύμβολο της κυριαρχίας άνευ όρων και της υποδούλωσης των λαών του κόσμου. Στο άγαλμα συνάπτονται οι επτά ακτίνες γύρω από το κεφάλι αυτού, που συμβαδίζει με τις επτά κεφαλές του θηρίου και μόνο από τον τρόπο που είναι κατασκευασμένες, ενώ η δάδα την οποία υψώνει, ως το φως το οποίο οδηγεί στην ελευθερία, υπενθυμίζει πως ο κόσμος βρίσκεται στο σκοτάδι και η καθοδήγησή του γίνεται όχι δια του αληθινού φωτός αλλά ενός υποκατάστατου αυτού, κυρίαρχου στο πλήρες σκότος όπως ακριβώς η κυριαρχία της σελήνης στο σκοτάδι της νύχτας (Βλ. και κείμενο «Αποκάλυψη Ιωάννου: Κεφάλαιον ΙΒ΄, Η γυνή και ο δράκων», όπου αναφέρονται τα σχετικά με τη δράση της σελήνης επί της γης). Πρόκειται για μία γυνή στεφανωμένη, όπως και η γυνή της Αποκάλυψης, η Άλλη της Παναγίας, και ενώ η θεόπνευστος ευρίσκεται στο διάστημα έχοντας κάτωθεν των ποδών της τη σελήνη, αυτή υψώνεται στην ατμόσφαιρα της γης, αναδυομένη εκ των υδάτων, έχοντας κάτωθεν αυτής την γη υποδεικνύοντας και την πλήρη κυριαρχία του δράκοντος επ’ αυτής. Τέλος, το άγαλμα κρατά την πλάκα η οποία αναφέρει την ημέρα ανεξαρτησίας των Η.Π.Α. 4 Ιουλίου 1776, ημέρα εκκίνησης της ανάδυσης του θηρίου  ως η αντιστροφή της Βίβλου, η  διακήρυξη της ελευθερίας, ισχυροποιώντας και επιβάλλοντας την υποδούλωση. Στο ίδιο πνεύμα, το σονέτο της Έμμα Λάζαρους το οποίο είναι τοποθετημένο στην βάση του αγάλματος τονίζει την ιδιαίτερη σχέση ελευθερίας και Η.Π.Α. και την αποδοχή από την τελευταία των καταφρονημένων του παλαιού κόσμου στους οποίους προσφέρει τη λύτρωση, κάτι με το οποίο δε θα συμφωνούσαν οι ίδιοι ως εργαζόμενοι εκεί καθώς η εργασία πραγματοποιούνταν σε άθλιες πολύωρες και εξοντωτικές συνθήκες – ας θυμηθούμε τους αγώνες των συνδικάτων στις αρχές του 20^ου αιώνα, ενώ η ίδια η οικονομία των Η.Π.Α. θεμελιώθηκε πάνω στα εξαθλιωμένα σώματα των εργατών.   Όμως θα πρέπει να τονιστεί το ότι οι Η.Π.Α. δεν είναι αποκλειστικά η εμπράγματη φανέρωση του θηρίου παρά μία από τις επτά κεφαλές αυτού, αφού καθώς το θηρίο κατέχει κάθε εξουσία δεδομένη από του δράκοντος, αντιπροσωπεύει το απόλυτο κακό  και οι επτά κεφαλές του είναι οι πλήρεις ολοκληρωμένοι πειθήνιοι ζηλωτές  των εντολών αυτού και εφαρμοστές των, κάτι το οποίο διακρίνεται στην εμφάνιση των ακτίνων κεφαλών ως θανατηφόρα κέρατα, ενεχόμενο και στην κατασκευή του την ανάμιξη της Ευρώπης και της Αφρικής. Και αφού το ουσιαστικό δεν είναι το φαίνεσθαι δηλαδή οι διαφορές που μπορεί να υπάρχουν μεταξύ των κρατών αλλά το κακό που προκύπτει από αυτά και που πάντα για τον άνθρωπο είναι το ίδιο, θα πρέπει να εννοήσουμε την βαθιά και αδιάσπαστη ενότητα όλων των εξουσιαστικών ελίτ, παρά τις επιφανειακές διαφορές τους. Γιατί, αν γινόταν πόλεμος μεταξύ Η.Π.Α. και Κίνας, η πηγή του πόνου και της δυστυχίας για την ανθρωπότητα, θα ήταν ακριβώς  ίδια.

Το ύδωρ λοιπόν εμφανίζεται ως ο πλήρους ενέργειας και κάλυψης αλλά και αξιοποίησης όλων των εξουσιών του δράκοντα ως η πλήρης δύναμις η οποία παραλύει κατά την εμφάνισή του, χώρος από τον οποίο αναδύεται ο απεσταλμένος του, ο αντίθετος του Ιησού ο οποίος εστάλη δια την σωτηρία, εκείνος ο οποίος εστάλη δια την καταστροφή. Και είναι φανερή η πλήρης αντιστροφή σε όλα τα επίπεδα, της ιστορίας της σχέσης του Θεού και του ανθρώπου. Η ενότητα όμως των υδάτων σε πλανητικό επίπεδο ωθεί την εννόηση της εμφάνισης του θηρίου και σε ένα άλλο χαρακτηριστικό των ημερών μας το οποίο εμφανίζει ασυνήθιστη επικαιρότητα και στην οποία διαπλέκονται όλες οι κυβερνητικές ελίτ. Και αυτό στο οποίο εμφανίζεται μια ασυνήθιστη δραστηριότητα και συνεύρεση κυβερνητικών, μεγαλοεπενδυτών και των υψηλά υφισταμένων αυτών, με πολύ μεγάλη δραστηριότητα των Η.Π.Α. είναι η περιοχή της Ανταρκτικής, μάλιστα η υπόγεια, υπό των πάγων και της θαλάσσιας επιφάνειας. Η περιοχή αυτή, από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα τουλάχιστον εμφανίζεται να μονοπωλεί το ενδιαφέρον της Ισχύος, με την δραστηριότητα των Ναζί  και άλλων διαπλεκομένων στα γεγονότα με αυτούς, ενώ στις μέρες μας εμφανίζει πολύ υψηλή κινητικότητα καθώς κυβερνήσεις, μεγαλοεπενδυτές, υψηλά στελέχη παγκοσμίων οργανώσεων, εμφανίζονται να περιπλανώνται χωρίς λόγο στην Ανταρκτική, που σημαίνει πως σίγουρα υπάρχουν πολλοί σοβαροί και διατηρημένοι στην αφάνεια λόγοι, οι οποίοι τους φέρνουν σ’ αυτόν τον αποκομμένο και απομονωμένο από τα παρατηρητικά και διερευνητικά βλέμματα χώρο, στον οποίο μπορεί να θέτονται σε εφαρμογή τα σκοτεινά τους δόλια σχέδια. Και εδώ πρέπει να τονιστεί η ναζιστική επιλογή της Ανταρκτικής προς την εκτέλεση των σχεδιασμών της. Η συνεργασία Ναζί και Αμερικανών η οποία κλείνει τον  Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρά τα επιφαινόμενα προς τέρψη των λαών αντίποινα προς τους Ναζί, σφραγίζεται με την έξοδο από την Ευρώπη της ελίτ των διακεκριμένων σφαγέων της ανθρωπότητος με τη μεσολάβηση μάλιστα του Βατικανού διά πλαστών διαβατηρίων και την συνέχεια της καταστροφικής τους δράσης ως πλέον επιστημονική επάνδρωση στην ανάπτυξη των Η.Π.Α. Έτσι, οι Η.Π.Α. υπερενισχυμένες από τους υπερεξελιγμένους επιστήμονες Ναζί και ήδη έχοντας εισαχθεί σε πολύ εξελιγμένες πρακτικές  εφαρμογές από δύο πρόσωπα που απετέλεσαν τη βάση όσων ακολούθησαν, τον Ν. Τέσλα και τον Α. Αϊνστάιν, οι οποίοι όμως εμφανίζονται να αντιλαμβάνονται κάποια στιγμή τους στόχους της υποτιθέμενης επιστημονικής προόδου που εκφραζόταν στη μανιώδη αναζήτηση όλο και πιο εξωπραγματικών οπλικών συστημάτων φθάνοντας στην αποσύνθεση, ασύρματη μεταφορά και επαναφορά  της ύλης, εισέρχονται στο χώρο της πλανητικής υπερδύναμης με γενέθλια ημέρα τον βομβαρδισμό Χιροσίμα – Ναγκασάκι. Και η χώρα των διακηρύξεων της ελευθερίας μεταστρέφεται σε οικουμενικό δικτάτορα σε συνδυασμό της αντιπαράθεσης  με τον  Άλλο, που της δίνει και το ρόλο της, της Ε.Σ.Σ.Δ. και τη διαπλανητική πολιτική που εκφράζεται την περίοδο του ψυχρού πολέμου ως οπλικός ανταγωνισμός προς κυριαρχία του πλανήτη, αλλά ουσιαστικά τα δύο κράτη είναι μια εμφάνιση διαφορετικών κεφαλών του θηρίου που κατεργάζονται μέσω του επιφαινομένου – ακόμα και αν προχωρούσε σε πυρηνική σύρραξη ανταγωνισμού, την παγκόσμια κυριαρχία του θανάτου. Και είναι αιδώς για τον άνθρωπο να κυριαρχείται από τη δικτατορία των δύο υπερδυνάμεων ενωμένων στη διαλεκτική τους αντίθεση σε ένα παγκοσμιοποιημένο τρομοκρατικό σύστημα ελέγχου δισεκατομμυρίων ανθρώπων υπό τον πανικό της σύγκρουσής των με πυρηνικά όπλα, ενώ ταυτόχρονα η επιστημονική ελίτ, καλυμμένη υπό τον υποτιθέμενο τρόπο εξόδου στο διάστημα (Βλ. και κείμενο «Το πρώτο μεσοδιάστημα»), είναι πλήρως δραστηριοποιημένη σε τομείς που τη μύησε η ναζιστική σατανιστική ακολουθία του Α. Χίτλερ, όντας πολύ κοντά στην Ανταρκτική από τη Λατινική Αμερική στην οποία οδηγήθηκαν οι φυγάδες Ναζί, προχωρώντας στις μαγνητικές αποσυνθέσεις και επανασυνδέσεις της ύλης και εδώ υπάρχει ένα ερώτημα στο οποίο θα κινηθούμε στα προσεχή μας κείμενα και που είναι πολύ απλό: Πώς είναι δυνατόν και με ποιο τρόπο οι Ναζί μέσα στη δύνη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να εκτινάξουν σε τόσο υψηλό επίπεδο καταστροφής τις δραστηριότητές τους με ένα άλμα το οποίο δε δικαιολογείται λογικά, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο και σε περίοδο ειρήνης. Από ποιους δόθηκαν στους Ναζί οι αρχές και γνώσεις πάνω και έξω από αυτές που υπήρχαν και με τις οποίες άρχισαν να κατεργάζονται το θάνατο ως την ολοκληρωτική καταστροφή της δημιουργίας, κάτι το οποίο συνέχισαν οι διάδοχοί τους;

Το θηρίο λοιπόν είναι ξεκάθαρο ποιο και τι είναι, και ποιος ο τρόπος που εργάζεται πάνω στη δημιουργία ολόκληρη η οποία αποτελεί τον συσσωρευτή των αποτελεσμάτων της δράσης του,  από την δημιουργία καρκινογενέσεων ως τις ηφαιστειακές εκρήξεις που επανέρχονται σε δράση, ως αντίδραση στην τεράστια προσβολή που λαμβάνει χώρα. (Βλ. και κείμενο «Καρκινογενέσεις, Αυτοάνοσα, Ιοί»).

Οι επτά κεφαλές του θηρίου ως η τελειότητα της βίας και κυριαρχίας όπως έχουμε αναφέρει στο κείμενο «Αποκάλυψη Ιωάννου: Η γυνή και ο δράκων» συνάδουν των επτά θανάσιμων ελαττωμάτων μισητών του Κυρίου ενώ τα δέκα κέρατα με στέμματα διατρανώνουν την απόλυτη και πλήρη κυριαρχία διά της βίας ως μη έχουσα αδύνατα σημεία,  πλήρης δυνάμεως και ελέγχου. Η δε εμφάνιση τη θηρίου ως ανάμιξη κυρίαρχων του ζωικού βασιλείου είναι μία άλλη περιγραφή της απόλυτης δυνάμεως αυτού, καθώς ως λεοπάρδαλη το σώμα αυτού υποδεικνύει την απόλυτη ευκινησία αλλά και κίνηση χωρίς να προδίδεται στην εξολόθρευση της λείας, η άρκτος κατά τους πόδας αυτού, τη σταθερότητα του βαδίσματος των κινήσεων ως σίγουρες και αποτελεσματικές, ο δε λέων κατά την κεφαλή στην οποία η ιδιαιτερότητα αφορά στην αήττητη δύναμη στόματος και δοντιών, ως ο σαρκοφάγος βασιλεύς του ζωικού βασιλείου ο έχων πάσα την καταστροφική και ανίκητη κυριαρχία. Ο δράκων δίδει την απόλυτη εξουσία στο απεσταλμένο του θηρίο όπως προχωρήσει σε συνεχείς πολέμους επί της γης οι οποίοι την καταβυθίζουν στο αίμα ενώ η ανθρωπότητα μένει έκπληκτη από την επαναφορά μιας των κεφαλών η οποία ενεφανίσθη ως νεκρή, προς θάνατον. Η ύπαρξη των κεφαλών υποδεικνύει τα κράτη που τους δύο τελευταίους αιώνες δημιούργησαν την πλανητική καταστροφή ενώ δεν παίζει ρόλο η συγκεκριμένη ταυτότητα καθώς μπορεί να γίνει αντικατάσταση κάποιου από κάποιο άλλο ώστε η επτάδα να παραμένει αλώβητη, όπως η αντικατάσταση της Ιαπωνίας από την Κίνα. Η.Π.Α., Γαλλία, Αγγλία, Ρωσσία, Γερμανία, Ιταλία, Ιαπωνία ή οι αντικαταστάτες αυτών, και τα μικρότερα υφιστάμενα αυτών όργανα ως τα μικρότερα κράτη τα οποία συμπλέκονται μετά αυτών, θα πρέπει να εννοηθούν ως η επτάδα της έκφανσης και φανέρωσης της καταστροφής, ως μονάδα που εκφράζει την κυριαρχία της Ισχύος. Ενώ ό, τι συμβαίνει ξεκινά από τις σχέσεις, τα συμφέροντα, τους ανταγωνισμούς των, συνάδουν στην καταστροφή της δημιουργίας, όπως οι σχέσεις Η.Π.Α. -  Γερμανίας πίσω από το παραπέτασμα του πολέμου. Και εδώ εννοούμε το απόλυτο κακό αφού τα κράτη που έρχονται σε πολεμικές συγκρούσεις παραδίδουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο θάνατο ενώ ταυτόχρονα συναλλάσσονται δια συμφωνιών αποκομιδής κερδών κάθε είδους.

Έτσι, η πληγωμένη κεφαλή – νεκρή του θηρίου εμφανίζει την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως ένα θεατρικό παιγνίδι με πραγματικά θύματα. Και η ναζιστική Γερμανία αναβίωσε μέσα στις Η.Π..Α. γιατρεύτηκε και επεκτάθη πλανητικά ενώ η Γερμανία σαν κράτος επανήλθε δριμύτερη στο προσκήνιο αφήνοντας άναυδο τον κόσμο αφού ήταν το κράτος που   αιματοκύλισε τον πλανήτη ολόκληρο, όμως εκείνο το οποίο πάντα επιβιώνει δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτό ως κράτος αλλά ως η ολοκληρωτική δράση του θανάτου πάντα η ίδια, η οποία δηλώνεται δια της αντιστροφής των πτερυγίων της ναζιστικής σβάστικας, πανάρχαιου συμβόλου ζωής του οποίου η ναζιστική σατανιστική κοινότητα αντιστρέφει την κατεύθυνση των πτερυγίων δηλώνοντας την εγκόσμια κυριαρχία του σατανά, του μη όντος, την απουσία της ύπαρξης, της ερήμωσης από οτιδήποτε είναι – υπάρχει ως οντική ύπαρξη της δημιουργίας και το πέρασμα στη δημιουργία του σκότους, της βίας και του θανάτου και την απαλοιφή των ιδιωμάτων των όντων της δημιουργίας από το είναι τους διά της ψηφιακής μεταποίησή τους σε (τηλε)κατευθυνόμενα χειριστικά αντικείμενα.

Οι πόλεμοι του θηρίου, αυτοί των δύο τελευταίων αιώνων σε συνδυασμό με την χρήση της επιστήμης από την Ισχύ προς καταστροφή και όλεθρο ανεξαρτήτως τομέως, οδήγησαν στην παγκόσμια υποταγή στην απόλυτη εξουσία του θανάτου. Καθώς ο απόλυτος έλεγχος προχωρεί προς τα ύψιστα σημεία του, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τις εντολές των δυνάμεων, όντας όλοι υπό των δυνάμεων οι οποίες ρυθμίζουν όλα τα κακά επί της γης  προς τα ίδια συμφέροντά τους, φορείς της απόλυτης αλαζονικής ανίκητης κυριαρχίας του δράκοντος και του απεσταλμένου του θηρίου. Όλος ο κόσμος, προσκύνησε το δράκοντα διά του απεσταλμένου του θηρίου, εφοδιασμένου με κάθε εξουσία από αυτόν, και προσκύνησαν γιατί κανείς δεν ήταν σε θέση να του αντιπαρατεθεί όπως ακριβώς ο φόβος που όσο περισσότερο διαρκεί η παραμονή του κορονοϊού, τόσο αυξάνεται, και τόσο κάνει τους ανθρώπους να υπακούουν σε κάθε εντολή επιφανειακά προστατευτική μέχρι να εκλιπαρούν για τον εμβολιασμό που αποτελεί την επίσημη παγκόσμια αποδοχή του δράκοντα,   την απόλυτη δύναμη του θανάτου που μπορεί να είναι ένας πυρηνικός πόλεμος ή ένας θανατηφόρος ιός, όπως εκφράζεται από τις επτά κεφαλές και η οποία είναι η μονάδα. Μάλιστα, η μονάδα η οποία αποτελεί το αποτέλεσμα της σύμπνοιας, προς την επίτευξη των  στόχων του θηρίου, των κυβερνητικών ελίτ, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το απόλυτο κακό, το οποίο βέβαια μπορεί να καταστρέψει οποιαδήποτε από αυτές καθώς και αυτές, όπως όλοι μας είναι τυχαίες αναλώσιμες μεταβλητές (Στέητ Ντηπάρτμεντ). Έτσι, η καθοδήγηση σήμερα όλων των κυβερνήσεων υπό την Π.Ο.Υ., επιδεικνύει το πώς της παγκόσμιας χειραγώγησης, διά της χρήσης ενός χειροποίητου ψεύδους ως αυτό που υποστηρίζεται πως είναι, του κορονοϊού και μιας επιτροπής που οι ίδιοι δημιούργησαν ώστε σε τελική ανάλυση να εμφανιστεί αυτή ως η πλήρως υπεύθυνη των κακών που δύνανται να συμβούν όπως από τα αποτελέσματα που μπορεί να έχει η δυσανεξία σε ένα υποχρεωτικό εμβολιασμό παγκοσμίως, κηρύσσοντάς τους αθώους και θύματα αυτής, ενώ όλοι υπακούουν στα κελεύσματά τους καθώς ο φόβος αναιρεί κάδε αντίδραση η οποία και αν υπάρχει αδρανοποιείται ή καταστρέφεται από τους ίδιους τους φοβικούς πολίτες. Η καυχησιολογία του θηρίου η οποία δηλώνεται απευθείας δια του ονόματος «Ελευθερία» πλήρους βλασφημίας, θυμίζει έντονα τη συνεχή προπαγάνδα η οποία πραγματοποιείται για την πλήρη επικράτηση του φόβου και των συνεπειών αυτού, ενώ το θέμα της είναι πάντα το ίδιο, η διάλυση της κοινωνικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, η στροφή μόνο προς το ατομικό συμφέρον, η πλήρης αποδοχή της σωτηρίας που θα εμφανιστεί κάποια στιγμή και η εξύψωση της τεχνολογίας η οποία είναι βλασφημία κατά του Θεού αφού κατακερματίζει όλες τις συνδέσεις των υποσυστημάτων της δημιουργίας μεταξύ τους και με αυτή και απομονώνει τα μέλη κάθε υποσυστήματος. Έτσι, διαστρέφεται και το νόημα του χριστιανισμού, υπέρτατη βλασφημία για όλους τους εν ουρανώ αφού φανερώνουν τους χριστιανούς εν ζωή να αντιφάσκουν με τον ίδιο το σταυρό τον οποίο δεν ξεχνούν, ενώ αποδέχονται τα πάντα από φόβο που σημαίνει την ακύρωση της απόθεσης του εαυτού στα χέρια του Κυρίου κατά το θέλημα αυτού. Και η ιεραρχικά δομημένη Εκκλησία αδυνατεί να αντιμετωπίσει αυτά φανερώνοντας με τη στάση της την αποσύνδεση από τη βάση της, που είναι η σύνδεση με το Θεό μέσω των αγίων, ως υβρισθέντων. Τελικά, το θηρίον  προσκυνείται από όλους όσους δεν είναι καταγραμμένοι στο Βιβλίο της Ζωής, δηλαδή όλους όσους μένουν αφού το αποδέχτηκαν ως πλήρη παγκόσμιο κυρίαρχο, καθώς το κλείσιμο του Βιβλίου σημαίνει τα τελευταία θύματα της παγκόσμιας προσκύνησης του θηρίου και την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης γι’ αυτό. 

Το δεύτερο θηρίον, ο προφήτης, ως φέρων κέρατα αρνίου, υποδηλώνει την ευγενική και καλόπιστη όψη κάποιου ο οποίος φαίνεται να δρά προς το κοινό καλό, πράγμα που σημαίνει την πλήρη ψεύδους και δόλου, παραπλάνηση της κοινής γνώμης από μία προσωπικότητα ή ένα αποτέλεσμα υποτιθέμενων κοινωφελών οργανισμών, ως έκφανση της ύπαρξης του θηρίου, κάτι το οποίο εμφανίζεται και στο άγαλμα της Ελευθερίας. Και πέρα από την αριθμολογική ένδειξη ΧΞς του ονόματος, όπου το όνομα φέρει την ουσία του θηρίου, το απόλυτο κακό το οποίο εκπροσωπεί στην παρουσία, αλλά και τον κωδικό της κατασκευής η οποία του απέδωσε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το οποίο κατοχυρώνει την παραγωγή και διάθεση, ενδεικτική είναι η χρήση της φράσης «ο προφήτης…» από τα μέσα ΜΜΕ στην χειραγώγηση της κοινής γνώμης (Βλ. και κείμενο «Το χάραγμα του χεριού και του μετώπου» και  «Το Δεύτερο Στάδιο Μέρος Πρώτο»). Η προσωπικότητα αυτή ή ό, τι άλλο εκφράζεται με αυτή την έκφανση, αποκτά δημοτικότητα για τις καλές και αγαθές προθέσεις τις οποίες εμφανίζει, όπως και τη δράση της, ως αντίθεση στον πραγματικό της σκοπό ο  οποίος δι’ αυτής της παραπλάνησης επιτυγχάνεται, και ο οποίος είναι η παγκόσμια υποταγή στην κυριαρχία του θηρίου, το οποίο εκπροσωπεί. Έτσι, η λατρεία του άρχοντά του, καθώς παρουσιάζεται ως η λύση των προβλημάτων και διευκόλυνση των ανθρώπων σε προκύπτοντα ζητήματα, μονιμοποιείται και οι άνθρωποι όλοι είναι ευχαριστημένοι και τον τιμούν, ερχόμενοι σε επαφή με το θηρίον με τον τρόπο με τον οποίο όρισε ο προφήτης, μέσω της εικόνος αυτού, με αποτέλεσμα να μπορούν να μιλούν στο θηρίον. Και ο λόγος οδηγεί στην προσέγγιση όπως διατυπώθηκε στο κείμενο «Το Ένα και το Μηδέν», του ζεύγους άνθρωπος – Η.Υ.

Ο Η.Υ. αποτελεί την εικόνα του θηρίου, την οπτική απεικόνιση του μηδενός και την διασπορά του μηδενός άμεσα συνδεδεμένος με το χρήστη. Ο άνθρωπος, προσκυνά το μηδέν, το θάνατο, την κυριαρχία του σκότους, οικουμενικά. Και η χρήση του θανατηφόρου αυτού οργάνου σχετίζεται με το θαυμασμό του κόσμου προς τη χαρισματική προσωπικότητα του προφήτη ο οποίος συντονίζει τη λατρεία της εικόνος με την τέλεια λειτουργία του Η.Υ., αυτή που του προσδίδει η χρήση τη νέας σύνδεσης η οποία κατεβαίνει από τον ουρανό. Και είναι προφανές ποια είναι η φωτιά εκ του ουρανού, όχι άλλη από την ύψιστης ισχύος ακτινοβολία 5G η οποία εκπίπτει επί της γης από χιλιάδων δορυφόρων οι οποίοι πλέον βομβαρδίζουν ανελέητα τη δημιουργία, αποδίδοντας πέρα από τις επιβλαβείς θανατηφόρες προς όλη τη δημιουργία επιπλοκές, επιπλοκές στο ενεργειακό πεδίο της, ωθώντας την σε καταστροφικές αντιδράσεις.

Παρ’ όλα αυτά, η υποταγή της ανθρωπότητας στο νέο τρόπο που διευρύνεται σε κάθε έκφανση της προσωπικής και δημόσιας ζωής είναι γενική  ενώ όσοι αρνούνται, τίθενται εκτός συστήματος αυτομάτως καθώς δεν υπάρχει άλλος τρόπος λειτουργίας πέρα από αυτόν. Όποιος δεν προσκυνήσει το θηρίον, δεν κάνει τρόπο ζωής του αυτόν που του ζητείται δεν μπορεί να μετέχει στην κοινωνία (sic!) αυτή, μοναδική και παγκόσμια.

Εξάλλου, η δράση του προφήτη δε σταματά εκεί αλλά συνεχίζεται με την πλέον χαρακτηριστική ενέργεια, παγκοσμίως: Να επέμβει όχι στη δράση του ανθρώπου αλλά στον ίδιο τον οργανισμό του μετατρέποντάς τον σε εργαλείο, ένα Η.Υ. μεταποιημένο υποανθρωποειδές. Έτσι από τις διαδικασίες που συμβαίνουν και ήδη έχουν συμβεί και κατοχυρωθεί ώστε να μπορούν ανά πάσα στιγμή να περάσουν στη μαζική παραγωγή και διάθεση (υποχρεωτική) και για τις οποίες δεν εκφράζεται ακριβώς κάτι συγκεκριμένο αλλά πολλά τα οποία εναρμονίζονται πλήρως με τον κυβερνοχώρο τον πλήρως εξαρτώντα, ορίζεται ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος μετέχει στην κοινωνία της Νέας Τάξης, ως μία συσκευή πλήρως ελεγχόμενη, καθώς πλέον συνδιαλέγεται με σήματα απειροστικού λογισμού, έχοντας ήδη μεταποιηθεί σε συσκευή θανάτου, φέροντας το χάραγμα του χεριού και του μετώπου, πιστοποίηση της πλήρους υποταγής και εξάρτησης από της Ισχύος. (Βλ. και κείμενο «Το χάραγμα του χεριού και του μετώπου»). Τα τρία και μισό χρόνια θεωρούνται συμβολικά από τους ερμηνευτές της Αποκάλυψης. Αριθμολογικά φανερώνουν το ημιτελές, αυτό το οποίο δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί αφού πρόκειται για το ήμισυ της επτάδος που αποτελεί μια πλήρη ολοκλήρωση. Επειδή η κυριαρχία του θηρίου είναι απόλυτη επί της γης το ημιτελές θα πρέπει να κατανοηθεί ως τη μη επίτευξη της πλήρους επί του παντός κυριαρχίας γιατί ο Θεός και οι ευρισκόμενοι μετά αυτού εξακολουθούν να υπάρχουν, εξ ου και τα όσα ακολουθούν. Όμως αν το Κεφάλαιον ΙΓ΄, συμπίπτει με την πραγματικότητα σε τόσα πολλά θα μπορούσε ο αριθμός αυτός να μην είναι μόνο συμβολικός καθώς συμπίπτει περίπου με το χρόνο τον οποίο απαιτεί η πλήρης αλλαγή της κοινωνίας στη Νέα Τάξη της Ισχύος (Βλ. και κείμενο «Πανδημία ή Πανδήμευση;»), στο τέλος του οποίου θα κλείσει το Βιβλίο της Ζωής ως πλήρες των εγγεγραμμένων. Αρχής γενομένης κατά την έναρξη του 2020, το Βιβλίο κλείνει τον Ιούνιο του 2024.

Εδώ δεν υπάρχει χώρος για κανένα αντιφρονούντα, καθώς μόλις εντοπίζεται, θα εκτοπίζεται φονευόμενος, ενώ αν υπάρξει μεγάλος αριθμός ευνοεί τον πιθανό εγκλεισμό αυτού σε στρατόπεδα εξόντωσης ως νοσοκομεία ειδικού τύπου καθώς αυτοί θα αποτελέσουν νόσο για τις νέες κανονικότητες αλλά και για την ανοσοποιημένη ψηφιοποιημενη μαζική ύπαρξη ατομικότητας. Και όλα αυτά υπό την σκέπη του αγάλματος της Ελευθερίας, «φύλακα των ψυχών και των σωμάτων ημών…».                                                                                                                                                                        

                                                                                                 ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                                                Διδάσκαλος Π.Ε., Θεολόγος