ΝΕΚΥΙΑ

  Πανικός, Βία, Παραπληροφόρηση 24/10/2020 Ό, τι ακολουθεί αποφεύγει να κατονομάσει πρόσωπα και συμβάντα καθότι η επικέντρωση σε  συγκεκριμένα πρόσωπα όπως όλοι γνωρίζουμε εμπειρικά, αφαιρεί την ολική ευθύνη από το σύνολο των εμπλεκομένων επιρρίπτοντας τις ευθύνες σε πολύ λίγα τα οποία έχουν επιλεγεί για να επικεντρωθεί σε αυτά η γενική κατακραυγή, αν προκύψει, που σημαίνει τη συνέχεια της εγκληματικής δράσης στο σύνολό της. Όποιος θέλει να ενημερωθεί επακριβώς μπορεί, στην παρακάτω διεύθυνση https://www.youtube.com/watch?v=_omluz2j6ag εφόσον παραμείνει  μη λογοκριμένη για κάποιο χρόνο καθώς δεν είναι η αρχική ανάρτηση… Οι κυβερνήσεις προχωρούν σε μία ολική κατασταλτική δράση χωρίς να ενδιαφέρονται για τις αντιφάσεις στις οποίες εκτίθενται από τα ίδια τα καθοδηγούμενα από αυτές Μ.Μ.Π. (Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης) - αφού αυτά δεν δύνανται να γελοιοποιήσουν ή να κατηγορήσουν ως ψευδολόγους τους καλοπληρωτές τους -, καθώς μεγιστοποιούν την κατασταλτική δράση δια της υποχρεωτικότητ

Σκότος: Η A ληθινή Πανδημία 14/10/2020 …όπου η συνεχής επιβολή του ψεύδους δια της κατασταλτικής βίας καθώς αυτό πάντα επιβάλλεται με τη χρήση οποιουδήποτε μέσου, αφοπλίζει την ανάδυση της αλήθειας ως κοινού βιώματος στην απεξάρτηση από την υλική δυσκινησία, του αντικειμένου δηλαδή της καταστολής και του οπλοστάσιου της κακόβουλης δράσης, καθώς αυτή υποστασιάζεται στη μέθεξη έστω και δύο προσώπων… Και στις δύο περιπτώσεις είτε την επιβολή του ψεύδους είτε την ανάδυση της αλήθειας, ο παράγων κλειδί είναι η εννόηση, όχι ως αποτέλεσμα επιτυχούς πρόσκτησης και μαθησιακής γνώσης εξωτερικοτήτων αλλά ως σίγουρη και ακλόνητη ενσυνείδητη γνώση, σταθερότατη η οποία δε λέγεται αλλά κοινωνείται. Δε λέγεται, αφού ο λόγος δύναται διά της επιτηδευμένης πολυσημίας του να οδηγεί σε εσφαλμένες παραδοχές και να ωθεί σε λανθασμένες κατευθύνσεις. K αι είναι εμφανές πως η αγάπη δε λέγεται αλλά κοινωνείται ενώ όταν λέγεται οδηγεί πολύ εύκολα στην άρνησή της καθώς στα λεγόμενα συγχρωτίζονται πάρα πολλές δ

  Το κοινό καλό και το κοινό συμφέρον 6/10/2020 …όπου κάθε στιγμή κάθε κυβερνητική εξαγγελία με κριτήριο τη μέριμνα της δημόσιας υγείας αποδεικνύεται προσωπική και συλλογική καταστροφή… Κάθε γράμμα που προστίθεται, κάθε λέξη, κάθε φράση δεν είναι κάτι άλλο πέρα από μια προσπάθεια ανα-αυτοαντίληψης καθώς η ανθρώπινη ύπαρξη προικισμένη με το λόγο, το πρόσωπο, είναι η άθροιση χρονικών στιγμών. Μια σύνολη ιστορική συγκυρία η οποία σε κάθε αλλαγή των συνθηκών οι οποίες την ταυτοποίησαν ως αυτή που είναι, αποδίδοντας τις ενοράσεις της αυτοσυνειδησίας της, ανασυγκροτείται υπό τις νέες συνθήκες. Αυτό δε σημαίνει μια διαρκή μεταβλητότητα αλλά την εφαρμογή των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που συγκροτούν το πρόσωπο στην αλλαγή των ιστορικών συγκυριών, αλλά και την εμφάνιση νέων ιδιαιτεροτήτων οι οποίες δεν είχαν εκφραστεί ακόμα αφού δεν υπήρχαν οι αιτίες που θα τις ανέσυραν από την αφάνεια. Αν δε η ζωή γίνει αντιληπτή ως η πορεία στη διάρκεια της οποίας η πρόσκτηση εμπειριών αυξάνει την αντιλ