ΣΚΟΤΟΣ: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Σκότος: Η Aληθινή Πανδημία

14/10/2020

…όπου η συνεχής επιβολή του ψεύδους δια της κατασταλτικής βίας καθώς αυτό πάντα επιβάλλεται με τη χρήση οποιουδήποτε μέσου, αφοπλίζει την ανάδυση της αλήθειας ως κοινού βιώματος στην απεξάρτηση από την υλική δυσκινησία, του αντικειμένου δηλαδή της καταστολής και του οπλοστάσιου της κακόβουλης δράσης, καθώς αυτή υποστασιάζεται στη μέθεξη έστω και δύο προσώπων…

Και στις δύο περιπτώσεις είτε την επιβολή του ψεύδους είτε την ανάδυση της αλήθειας, ο παράγων κλειδί είναι η εννόηση, όχι ως αποτέλεσμα επιτυχούς πρόσκτησης και μαθησιακής γνώσης εξωτερικοτήτων αλλά ως σίγουρη και ακλόνητη ενσυνείδητη γνώση, σταθερότατη η οποία δε λέγεται αλλά κοινωνείται. Δε λέγεται, αφού ο λόγος δύναται διά της επιτηδευμένης πολυσημίας του να οδηγεί σε εσφαλμένες παραδοχές και να ωθεί σε λανθασμένες κατευθύνσεις. Kαι είναι εμφανές πως η αγάπη δε λέγεται αλλά κοινωνείται ενώ όταν λέγεται οδηγεί πολύ εύκολα στην άρνησή της καθώς στα λεγόμενα συγχρωτίζονται πάρα πολλές δυνατότητες παρερμηνείας μέσω της υλικής παρέμβασης του εργαλειοποιημένου λόγου. Έτσι δύο αγαπημένοι κοινωνούν την αλήθεια στην ησυχία και ηρεμία της φύσης όντας μέσα εις αυτήν και ως μέρος αυτής, ενώ ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί στην συνεύρεσή τους σε ένα αστικό χώρο ο οποίος επιδρά εντελώς κατασταλτικά στην ενσυνείδητη διεύρυνση αφήνοντας ελεύθερο το πεδίο στο λόγο ο οποίος επιλέγει την υλική οδό, καταστέλλοντας την ανάδυση της αλήθειας καθώς την επικαλύπτει με το ψεύδος ώστε η υλικότητα στην οποία προωθεί να στραφεί κατά της ίδιας της αγαπητικής σχέσης προς τη διάλυσή της.

Αυτή η ανάδυση της αλήθειας υποστασιάζεται στο χώρο μεταξύ των προσώπων ως μέθεξη των ενεργειακών πεδίων αυτών τα οποία ωθούμενα εκτός του περιορισμένου υλικού ορίου  - του σώματος, φέρουν τα πρόσωπα εκτός των σωμάτων των σε κοινωνία εντός του μεσοδιαστήματος αυτών. Και είναι αυτή η συμπαντική κληρονομιά την οποία φέρει ο άνθρωπος όσο παραμένει τέτοιος, η οποία ωθείται ως ενέργεια εκτός της υλικότητας φέροντας το πρόσωπο στο μισό σημείο της ύπαρξης,  στο μεσοδιάστημα της μέθεξης της αστρικής ύλης, της πηγής δημιουργίας του. Και όσο καλλιεργείται τόσο ενισχύεται από τα αποτελέσματα της ελευθερίας τα οποία οδηγούν με απαρασάλευτη βεβαιότητα. Είναι εμφανές πως στο επίπεδο αυτό παύουν να ισχύουν οι υλικότητες οπότε και κάθε είδους επιπλοκή αυτών το οποίο σημαίνει την απεξάρτηση από κάθε κυριαρχία και κάθε ανελευθερία που φανερώνεται στην κοινή μετεχόμενη ενεργειακή ύπαρξη που μόνο ως αγάπη μπορεί να εκφραστεί αλλά και τον αφοπλισμό και πλήρη εξουδετέρωση κάθε κακόβουλης δράσης η οποία πάντα εδραιώνεται στην υλική ύπαρξη.

Καθώς λοιπόν η ύπαρξη ολοκληρώνεται ως αλήθεια στην εκδίπλωση του ενεργειακού της  είναι συλλογικά, με τη μετοχή, μέθεξη και κοινωνία, ουσιαστικά επαναποκτώντας τις πρωταρχικές λησμονημένες αλλά διατηρημένες στην αφάνεια δομικές ρίζες της, πάντα η ύπαρξη διαλύεται στην όλο και περισσότερη από-εκδίπλωση που σημαίνει την καταστολή της γονιδιακής της αρχής στον απομονωτισμό που επιβάλλει η υλικότητα. Και αυτό συμβαίνει στην περίπτωση της κακόβουλης εξωτερικής δράσης η οποία μπορεί να καλύπτεται και από την υποτιθέμενη ελεύθερη ατομική επιλογή, η οποία το επιζητεί για δικούς της ιδίου συμφέροντος λόγους και η οποία κατευθύνει τις υπάρξεις ακριβώς στη διάλυση της μεσοδιαστηματικής μέθεξης, δηλαδή στην πλήρη απόσχιση από την αλήθεια, με αποτέλεσμα την υπαρκτική μόνωση υπό την κυριαρχία του ψεύδους ή άλλως στο σκότος. Γιατί, όπως ακριβώς ο γονιδιακός μας χάρτης ολοένα εκδιπλώνεται στα σήματα εννόησης της αναγνωρίσημης ως πρωταρχής του αλήθειας, τόσο συρρικνώνεται στο σκότος, ολοένα αποδυναμώνοντας το ενεργειακό του πεδίο – την αύρα του, ώσπου να καταλήξει στην καταστροφή, απομονώνοντάς την στα υλικά όρια του σώματος. Και αυτό, όχι χωρίς πάμπολλες ασθένειες, όχι χωρίς πτώση των αναρίθμητων δυνατοτήτων του ανοσοποιητικού συστήματος, όχι χωρίς απώλεια του ίδιου του εαυτού.

Ο τρόπος δια του οποίου επισυμβαίνει αυτό είναι ο λόγος δια του οποίου πληροφορείται η γονιδιακή μας ύπαρξη καθώς ότι έρχεται σε επαφή με αυτήν μεταφέρεται ως οργανική κατάσταση η οποία μεταφράζεται στο βιογενετικό μας εργαστήριο το οποίο και καθορίζει – επιλέγει την περεταίρω κατεύθυνση των οργανικών μας ρυθμίσεων. Και καθώς η έξωθεν κακόβουλη δράση έχει κύριο στόχο την απόσυρση του νεότερου εγκεφαλικού τμήματος της κρίσης και του λόγου, όλες οι ενέργειές της κατευθύνονται ακριβώς σε αυτό, δηλαδή στη δημιουργία συνθηκών οι οποίες δια της υπερέξαρσης των νευρώνων στο οπίσθιο κάτω μέρος του εγκεφάλου και τη δημιουργία ψευδών βιωματικών εμπειριών στον εγκέφαλο δια της χρήσης καφεΐνης, τοξικών ουσιών, αλκοόλ, ναρκωτικών, ραδιοακτινοβολιών, συνθηκών φόβου και πανικού καταλήγουν στην επικάλυψη του προσθίου εγκεφαλικού μέρους υπό του αρχαιότατου ερπετοειδούς, διαφορετικά την επικάλυψη κάθε βιωματικής ενσυνείδητης διεύρυνσης αλλά και αυτής της νηφάλιας αδέκαστης κρίσης και του ελεύθερου  λόγου ήτοι του φωτός από του σκότους.

Ό, τι λοιπόν αποσυνδέει τον άνθρωπο από την υλικότητα, άλλως το θάνατο, καταστέλλεται καθώς αναπροσδιορίζεται ο γονιδιακός του προγραμματισμός δια της λήψης των νέων λαμβανομένων ερεθισμάτων. Εννοείται πως σ’ αυτά συμβάλλει κάθε δράση η οποία δημιουργεί κατάσταση ενεργοποίησης του σήματος κινδύνου στον οργανισμό, όπως η χρήση δηλητηριασμένων διά φαρμάκων τροφίμων, η ρύπανση της ατμόσφαιρας, η ηχορρύπανση των μεγαλουπόλεων, η χρήση ασύρματων ακτινοβολιών, η χρήση αλκοόλ, ναρκωτικών, καφεΐνης, ο φόβος, ο πανικός, το άγχος από κάθε δράση που αντιλαμβάνεται ο οργανισμός το οποίο ανακυκλώνεται διαρκώς σε όλο και μεγαλύτερη συσσώρευση δημιουργώντας οργανικές επιπλοκές οι οποίες το ενισχύουν ακόμα περισσότερο, τα οποία ακριβώς επειδή δεν είναι κάτι το οποίο ο προσβαλλόμενος οργανισμός αντιλαμβάνεται ως επιτιθέμενη ύπαρξη αλλά μόνο ως προσβολή, εμμένοντας συνεχώς στην υπερισχυροποίηση του ερπετοειδούς μέρους του εγκεφάλου χωρίς όμως εκτόνωση και λύση, καταλήγει αφ’ ενός μεν στη χρόνια παγίωσή του αφ’ ετέρου δε στη συνεχή υποχώρηση του ενεργειακού πεδίου του οργανισμού στα υλικά του όρια. Και δεν είναι μόνο αυτός ο τρόπος, ο κρυφός και αόρατος ο οποίος προκύπτει από τις υλικές συνθήκες ζωής και γίνεται άκριτα αποδεκτός ως μη αναστρέψιμος αφού ο εθισμός στην υλικότητα αφαιρεί τη δυνατότητα άλλης επιλογής, ο οποίος οδηγεί σε ανεξέλεγκτη εξάπλωση το θάνατο, τις ασθένειες, τις αυτοκτονίες, τις ψυχικές διαταραχές, τα εγκλήματα, την κάθε είδους κακοποίηση και διαφθορά αλλά πλέον επισυμβαίνει με απροκάλυπτο και βίαιο τρόπο από μέρους κάθε Εξουσίας η οποία δημιουργεί πλέον δια της νομοθεσίας τον τρόπο επιβολής του μεγαλύτερου ολοκληρωτισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα αφού δεν υπάρχει εχθρός να αντιπαρέλθει προς αυτόν, καθώς τα πάντα γίνονται εκ της υποτιθέμενης μέριμνας για τη δημόσια υγεία και ταυτόχρονα η έκταση της συντονισμένης  δράσης των επί μέρους Εξουσιών είναι παγκόσμια. Έτσι η κατάσταση αυτή – η γονιδιακή αναστροφή υπερενισχύεται διά της έξαρσης της απομόνωσης όχι πλέον ως αποτέλεσμα των αστικών συνηθειών και τρόπων ζωής αλλά διά νομιμοποιημένων υποχρεωτικοτήτων, εγκλεισμών, αισχρών επεμβάσεων στη κάθε ύπαρξη, κατασταλτικών μεθόδων ψυχικής και σωματικής βίας πάντα με τη χρήση των Μ.Μ.Π. όχι πλέον Μ.Μ.Ε. δηλαδή ενημέρωσης αλλά παραπληροφόρησης και φερόμενη πάντα υπό τον όρο « μέριμνα προς δημόσια σωτηρία». ΄Ολο και περισσότερο αυξάνεται η επιθετικότητα, η κατάθλιψη, η καταστροφή κάθε κριτικής αντίληψης των πραγμάτων, η εγκληματικότητα, όλο και περισσότερο η ανθρώπινη ύπαρξη χάνει την αξία της, όλο και καταβυθίζεται στην ανυπαρξία και το θάνατο τον οποίο η ίδια επέλεξε αφού απαρνήθηκε την ίδια της τη γονιδιακή ρίζα, την αγάπη, της οποίας καταργώντας κάθε σημείο αναφοράς κοινωνικό και προσωπικό και μεταφράζοντάς τη σε σεξισμό την μεταποιεί σε διαφθορά και διαστροφή κάθε είδους. Έτσι η αγάπη, απεικονίζεται προκλητική, αισθησιακή, ψηφιακή, ρομποτική, έντονα ερεθιστική, στην κατανάλωση των τοξικών ουσιών και υπερκαταναλωτικών υποτιθέμενων αγαθών, όπως την προβάλλουν τα Μ.Μ.Π., ενώ διακατέχεται από την έντονη κυριαρχική της τάση, την αποδιοργανωτική της ένταση και την καταστρεπτική της λειτουργικότητα δια πονηριάς και απάτης.

Το γονιδιακό μας διευθυντήριο μεταφράζοντας άμεσα τις ψυχικές διεργασίες – αποτελέσματα πρόσκτησης δράσεων δια συχνοτήτων, ρυθμίζει το νέο επίπεδο της ύπαρξης. Και πρέπει να τονιστεί πως η κυριαρχία του ερπετοειδούς η οποία συμβαίνει στη βίωση γεγονότων ακραίων συνθηκών πλέον θεσμοθετείται σε τρόπο ύπαρξης. Στο σημείο αυτό εστιάζεται η δράση των νέων ασύρματων ακτινοβολιών οι οποίες εκτός των ολέθριων αποτελεσμάτων τους στην υγεία τα οποία θα αντιμετωπίζονται σύντομα με μηχανικές αντικαταστάσεις μερών του σώματος και οργάνων, μεταφέρουν κατευθείαν δια συχνοτήτων μηνύματα στο γονιδιακό μας υπόβαθρο και κατευθύνουν τις ρυθμίσεις του οδηγώντας στην απόλυτα ελεγχόμενη ύπαρξη όπου η κάθε έξωθεν εντολή προς εκτέλεση εκλαμβάνεται ως ατομική θέληση, δια των μεταδιδομένων συχνοτήτων.  Αυτή η υποβάθμιση του ενεργειακού πεδίου σημαίνει τον υποβιβασμό της κληρονομημένης βασικής αρχής της ανθρώπινης ύπαρξης που είναι η εκδίπλωση στο χώρο, και η μέσω αυτής κοινωνία και μέθεξη των προσώπων. Η μέθεξη - το μετέχειν εστιάζεται στην έξοδο από την υλικότητα και τη μέθεξη στην ενεργειακή εκδίπλωση του άλλου. Ακριβώς αυτή είναι η κοινωνία της αγάπης στην οποία ο άνθρωπος ξαναβρίσκει το αποκομμένο του αλλά όχι ανύπαρκτο είναι το οποίο απώλεσε χειραγωγούμενος πριν χιλιάδες χρόνια ακολουθώντας τη λανθασμένη του πορεία, του δρόμου του σκότους. Και αυτή  η πορεία γίνεται αιτία της πτώσης σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ύπαρξης καθώς οδηγεί στη χρόνια υπολειτουργία του που σημαίνει τη συνεχή κατάσταση έντασης και άγχους. Έτσι εγκολπώνεται ασθένειες που τον επικίνδυνες καθώς η επιδείνωση που αποφέρει η πορεία αυξάνει συνεχώς ενώ ταυτόχρονα αποδίδει όλο και περισσότερη δύναμη στην Ισχύ η οποία έχοντας εξασφαλίσει τη βάση στήριξής της αποδίδει όλες τις επιβουλές της υποβαθμίζοντας και συρρικνώνοντας το γονιδιακό του υπόβαθρο μέχρι να φτάσει στην επίτευξη του τελικού της στόχου.

Όμως η δυνατότητα της γονιδιακής επαναδιαμόρφωσης του οργανισμού δεν έχει χαθεί, απλά έχει αναμορφωθεί ο προγραμματισμός του οργανισμού βάσει των συνθηκών. Και η επαναφορά της στο αληθινό της επίπεδο είναι δυνατή εφ’ όσον και μόνο ενεργοποιηθεί η αντίληψη, κριτική σκέψη και εννόηση – διεύρυνση, ως αποτέλεσμα της αισθητικής βιωματικότητας η οποία ποτέ δε λανθάνει. Έτσι, η πιθανότητα της επαναφοράς του ανθρώπου στην αλήθεια που γίνεται πραγματικότητα στην εκδίπλωση του ενεργειακού πεδίου και την παρουσία του Θεού στην μεθεκτική κοινωνία των προσώπων ωθεί την Ισχύ στο τελικό χυδαίο στάδιο κατά της ανθρωπότητας, , το οποίο είναι η πλήρης αποκοπή, με την επέμβαση πλέον απευθείας στο γονιδιακό υπόβαθρο, της βιωματικής σκέψης και κριτικής και η κανονιστική λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Και εδώ τα νέα δεδομένα δείχνουν τον τρόπο, καθώς οι άνθρωποι που νόσησαν από τον ιό φανερώνουν αδυναμία σκέψης, κρίσης και κατανόησης που σημαίνει τον αφοπλισμό του προσθίου τομέα εγκεφάλου. Ο κορονοϊός λοιπόν εκπληρώνει το σκοπό του,  ως - κατά τον Μοντανιέ (Βλ. κείμενο «Πανδημία ή Πανδήμευση; Αναδημοσίευση» όπου και το σχετικό βίντεο), τεχνητό κατασκεύασμα και τεχνητά διεσπαρμένο, τους δύο στόχους της Ισχύος, της Ελίτ του Βαθέως  Σκότους, αποσυμφορίζει τον πλανήτη από τον πληθυσμό που λόγω ευπάθειας δεν μπορεί να ανταπεξέλθει ακολουθώντας το ζητούμενό της  προς παγκόσμια μείωση πληθυσμού, καταγεγραμμένο στην ατζέντα της και όχι μόνο αλλά και σε επιγραφές στα κτίριά της  ενώ όποιος ανταπεξέρχεται χάνει τη σκέψη του δια των επιπλοκών που δημιουργούνται στις νοητικές του λειτουργίες εισάγοντας τον παγκόσμιο έλεγχο στην χωρίς αντίσταση άνοη ανθρώπινη ύπαρξη… όσο για όσους δε νοσήσουν θα υποστούν και αυτοί το ίδιο διά του υποχρεωτικού εμβολίου το οποίο θα δράσει ακριβώς στο ίδιο σημείο αποκόβοντας πλήρως τη δυνατότητα  επαναφοράς της ανθρώπινης ύπαρξης στην αληθινή κοινωνία της αγάπης που αποτελεί και το σκοπό της δημιουργίας της και εισάγοντας το τελικό μοντέλο της άσκεπτης, καταβυθισμένης στο σκότος κατευθυνόμενης οντότητας.

 

                                                                                                                                ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                                                                Διδάσκαλος Π.Ε., Θεολόγος