ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ: Η ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΗ ΧΕΙΡΑΓΩΓΟΥΜΕΝΩΝ
Εκκαθάριση: Η Εξολόθρευση των Μη Χειραγωγούμενων
22/7/21
Μπορείτε να ανατρέξετε στο κείμενο "Πανδημία ή Πανδήμευση;", όπου και τα σχετικά με τα επίπεδα. https://thisthanees.blogspot.com/2020/09/blog-post_27.html
Δεύτερο Επίπεδο το οποίο συνεχίζεται, επετεύχθη η χειραγώγηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού κι ο πλήρης διχασμός του. Ήδη είναι πλήρως αντιληπτό για ένα παρατηρητή των συμβάντων ο οποίος παρακολουθεί τον απόλυτα υβριστικό και ανεπίτρεπτο τρόπο με τον οποίο απευθύνεται η κυβέρνηση στους μη αποδεχόμενους τον εμβολιασμό στον οποίο εστιάζει όλα τα πυρά όπως και οι διάφοροι παρατρεχάμενοι του συστήματος, πολιτικοί, επιστήμονες, γιατροί, δημοσιογράφοι και φυσικά η χειραγωγούμενη από αυτούς μάζα. Η στοχοποίηση λοιπόν γίνεται μέσω του ζητήματος του εμβολιασμού αφού αυτό είναι το "φλέγον" ζήτημα, όχι άλλο από το εργαλείο της Ισχύος διά του οποίου η μάζα κινείται όπως η Ισχύς θελήσει. Αρκεί να μεταφέρουμε νοητικά αυτόν τον ανεπίτρεπτο τρόπο συμπεριφοράς των κυβερνητικών και λοιπών ένα χρόνο πριν για να και να σκεφθούμε πόσο μεγάλη θα ήταν η αντίδραση της μάζας προς αυτούς που επιτίθενται σε υποτιθέμενους ελεύθερους πολίτες με τόσο αισχρό τρόπο. Όμως κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό να γίνει πέρυσι. Τότε άρχισε η εκπαίδευση στο διχασμό με τη χρήση άλλων εργαλείων του λόγου όπως ο όρος συνωμοσιολόγοι ενώ η αρχή του διχασμού αρχίζει με τη χρήση του όρου ψεκασμένοι ο οποίος δίνει μία πολεμική έμφαση στις αντιθέσεις που αναδύονται. Ο όρος συνωμοσιολόγος δεν προκαλεί αντίδραση καθώς είναι όρος διακρίσεων πολλών επιπέδων και δεν επικεντρώνεται σε κάτι συγκεκριμένο. Αντίθετα τουλάχιστον όσον αφορά στον Ελληνικό χώρο ο όρος ψεκασμένοι κινητοποιεί το διχασμό.
Η χρήση του πανικού που διέσπειρε η Ισχύς σε συνδυασμό με όλα τα συμβάντα τα οποία έλαβαν χώρα από το Σεπτέμβρη του 2020 ως τον Ιούνιο του 2021, η συνεχής πλύση εγκεφάλου η οποία συστηματοποιήθηκε στο μέγιστο επίπεδο είτε όσον αφορά στις "απώλειες" που στην πραγματικότητα δεν μπορούν θεωρηθούν τέτοιες όταν δεν υπάρχει καμία επιβεβαίωση αιτίων, είτε όσον αφορά στον εμβολιασμό του οποίου πάλι τα αποτελέσματα κινούνται στην αδιαφάνεια - είτε ως προς την αποτελεσματικότητα είτε ως προς τις πάρα πολλές παρενέργειες, απέφερε το κλασσικό ιστορικό αποτέλεσμα που ήταν αδύνατο να μην υπάρξει. Ο πληθυσμός διαχωρίστηκε, κάτι το οποίο συνεχίζεται με όλο και αυξάνουσα έκταση και ένταση καθώς κάθε δράση αντιστοιχεί σε μία αντίδραση δημιουργώντας στρόβιλο με αύξουσα κλίμακα. Έτσι, οι αντιτιθέμενοι στον εμβολιασμό στοχοποιούνται πλέον ως αμόρφωτοι, αγύρτες, οι εχθροί του συνόλου που θυσιάζεται με τον εμβολιασμό για την ανθρωπότητα και αυτά σε ένα παραλογισμό έξαρσης η οποία εντείνεται όλο και περισσότερο ενώ στο παρασκήνιο τα πάντα ετοιμάζονται ώστε το τετελεσμένο να έχει ουσιαστικά επισυμβεί. Οι καταιγιστικές πληροφορίες ερευνών περί των παρενεργειών, του τρόπου δράσης αλλά και των αποτελεσμάτων αυτών οι οποίες συνεχώς αναδύονται παγκοσμίως απλά δεν υφίστανται για τη χειραγωγούμενη μάζα η οποία το μόνο που επιζητεί είναι η επιστροφή στον κατάπτυστο ψευδή τρόπο ζωής στον οποίο και διά του οποίου την αποκοίμισαν, ώστε να τη φέρουν ακριβώς στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.
Το ποσοστό των μη αποδεχομένων τον εμβολιασμό και εδώ πρέπει να τονιστεί πως δεν πρόκειται για εμβολιασμό αφού το υλικό δεν ονομάζεται πουθενά σε καμία επίσημη καταγραφή εμβόλιο αλλά πειραματικό σκεύασμα, που σημαίνει πως ο όρος εμβόλιο είναι παραπλανητικός γιατί μεταφέρει τη δράση ενός διαπιστευμένου και πειραματικά εδραιωμένου σκευάσματος που ονομάστηκε εκ των πειραματικών αποδείξεων εμβόλιο σε κάτι το οποίο κινείται στο πεδίο της λήψης αποδείξεων πιστοποίησης της ταυτότητάς του ως εμβόλιο και αυτό προς παραπλάνηση της κοινής γνώμης η οποία αν και το γνωρίζει χειραγωγείται ευκολότατα πλέον δια της μεθοδευμένης προπαγάνδας, το ποσοστό λοιπόν αυτό περιορίζεται όλο και περισσότερο καθώς οι εκβιασμοί μέσω των απολύσεων και της περιθωριοποίησης που σημαίνει την αποβολή από το κοινωνικό γίγνεσθαι αυξάνουν δίνοντας και απτά δείγματα ακόμα και σε περιπτώσεις που από γιατρούς απαγορεύτηκε η δεύτερη δόση του εμβολίου λόγω παρενεργειών και ο εργαζόμενος που λόγω υγείας αδυνατούσε να προχωρήσει απολύθηκε, ενώ χαρακτηρίζεται με όρους όλο και περισσότερο αντικοινωνικούς τονίζοντας την εχθρότητα προς το κοινωνικό σύνολο. Ταυτόχρονα όμως εγείρονται απορίες όπως αυτή της αντιστροφής ων ρόλων καθώς ο εμβολιασμένος φανερώνεται να κινδυνεύει από τον ανεμβολίαστο οι οποίες προπαγανδίζονται με απίστευτο μένος και επιθετικότητα ενώ άλλα ερωτηματικά υποδεικνύουν μία εντελώς άλλου είδους στρατηγική που εκτυλίσσεται στον κοινωνικό ιστό η οποία δεν έχει καμία σχέση με την προστασία της ανθρώπινης ζωής η οποία πλήττεται πολύ περισσότερο από την κυβερνητική δράση ή καλύτερα την δράση των μετεχόντων στην πολιτική σκηνή.
Γιατί λοιπόν τόσο μένος που φτάνει στην απώλεια της δυνατότητας επιβίωσης, όχι μόνο με το πέρασμα στην ανεργία αλλά και στην απαγόρευση βασικών αναγκών η οποία ουσιαστικά στοχεύει σε μια άνευ προηγουμένου περιθωριοποίηση η οποία μπορεί να καταλήξει στην απώλεια ζωής πολύ εύκολα, αν απαιτηθεί κάτι τέτοιο; Δεν είναι αρκετό το ότι εμβολιάζεται το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού και εδώ ο όρος ανοσία πάλι εκφράζεται προπαγανδιστικά καθώς ήδη έχει επιτευχθεί κατά πολύ μεγάλο μέρος των επιστημόνων και αυτό δεν οφείλεται στον εμβολιασμό αλλά στη ροή των συμβάντων όπως συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις στην ιστορία. Αφού λοιπόν η ανοσία κυριαρχεί έπρεπε να επινοηθεί ένας τρόπος συνέχειας, ο τρόπος των μεταλλάξεων και αυτό πάλι καταλύεται από υψίστου βαθμού επιστήμονες οι οποίοι σταθερά λογοκρίνονται. Υπάρχουν λοιπόν τα κέρδη των εμπλεκομένων που είναι τέτοια ώστε να δικαιολογούν τέτοιες δράσεις; Μα το κέρδος υπάρχει και αν υφίσταται ένα ποσοστό μη αποδεχομένων, αυτό είναι ασήμαντο στην παγκόσμια προβολή των συμβάντων. Επομένως το ερώτημα περί της ολοφάνερης δράσης κατά των μη αποδεχομένων είναι ένα ερώτημα που είναι πρέπον να απαντηθεί από την ολιστική κριτική των συμβάντων και όχι από μία έκφανσή τους η οποία είναι απλά ένα εργαλείο προς επίτευξη ζητουμένων, όπως το φτυάρι έχει μία συγκεκριμένη λειτουργία η οποία όμως μπορεί χαρακτηριστεί από το χρήστη. Μπορεί να είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο στην ανάπτυξη της ζωής αλλά και στην εξαφάνισή της.
οι οποίες χαρακτηρίζουν τον τρόπο επιβολής της κυριαρχίας των Ευρωπαίων σε εποχές που χαρακτηρίζονται από την αύξηση του ολοκληρωτισμού, κατ' ιδίαν και κατά το ζητούμενο χωρίς στην πραγματικότητα να υπάρχει κάποιος λόγος άξιος σαν αυτούς που επικαλούνται, πάντα παρά μόνο οι ιδιοτελείς επικαλυπτόμενοι λόγοι.
Οι ινδιάνοι της Αμερικής εξοντώθηκαν από τους λευκούς κατακτητές. Χειραγωγήθηκαν με πολύ έξυπνους τρόπους από τους οποίους ο πιο χαρακτηριστικός ήταν η εξάρτηση από το αλκοόλ, ώστε να ξεκινήσει ο διχασμός τους. Χωρίστηκαν με την πάροδο του χρόνου σε χειραγωγούμενους και μη, εν τέλει σε αυτούς που ενέδωσαν στο δυτικό τρόπο και σε αυτούς που τον αρνήθηκαν. Και εδώ χρειάζεται προσοχή: Δεν αρνήθηκαν το λευκό ως γείτονα, αρνήθηκαν να παραδώσουν την ύπαρξή τους σε αυτόν. Οι χειραγωγούμενοι μετατρέπονται σε εκτελεστές εντολών των λευκών εναντίον εκείνων που θέλουν να διατηρήσουν την ακεραιότητα του πολιτισμού των, της ζωής των και της φύσης καθώς αυτό ζητούσαν οι λευκοί και οι μη αποδεχόμενοι το κατάλαβαν πολύ καλά και ο μόνος λόγος που άργησαν να αντιδράσουν ήταν πως έδιναν συνεχώς περιθώρια στην ειρηνική επίλυση του ζητήματος καθώς γνώριζαν εκ προοιμίου το αποτέλεσμα της αντίδρασης. Έτσι, οδηγήθηκαν στην πορεία του χρόνου σε συρράξεις και σφαγές στις οποίες ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, έφταιγαν αυτοί, οι βρωμιάρηδες, που δεν είχαν σκοπό, γυρόφερναν στη φύση χωρίς να δουλεύουν, οι άξεστοι, οι πρωτόγονοι άγριοι. Και συνεχίζεται και σήμερα γιατί υπάρχουν ακόμα απόγονοι και η συλλογική μνήμη έχει τη δυνατότητα να επαναφέρει καταστάσεις που θεωρητικά έχουν εξαλειφθεί. Ο απόλυτος διχασμός και η περιθωριοποίηση οδήγησε τελικά στον εγκλεισμό στους περιβόητους καταυλισμούς όπου αποδεκατίστηκαν συστηματικά από τη χρήση μολυσμένων από νοσοκομεία υφασμάτινων ειδών τα οποία παρέχονταν στους εγκλεισμένους που δεν είχαν πλέον καμία δυνατότητα να επιβιώσουν εκτός του στρατοπέδου εγκλεισμού. Αλλά μήπως το ίδιο δε συνέβη και εντός; Οι μη αποδεχόμενοι Ινδιάνοι ήταν απλά εκείνοι που δεν αποδέχονταν την υποχρεωτικότητα που επέβαλλαν οι λευκοί, που παρέμειναν αγνοί, αμόλυντοι, πραγματικοί άνθρωποι οι οποίοι στο παρελθόν τους βίωναν την αλήθεια της ζωής στην κάθε ανατολή του ήλιου, που πάντα σέβονταν τη γη, τα πάντα γύρω τους, με άλλα λόγια αυτοί που μπορούσαν να φέρουν σε ανισορροπία το εξουσιαστικό σύστημα των λευκών, στην καταστροφική εκμετάλλευση των πάντων, στην Ισχύ που είναι εδραιωμένη στο έγκλημα καλυμμένο ακόμα και με το ένδυμα της θρησκείας και δη της αγνής και αμόλυντης θέσης του Διδασκάλου Ιησού στο όνομα του οποίου αιματοκυλούν την υφήλιο χωρίς παύση μέχρι σήμερα.
Η Ισχύς χρησιμοποιεί ψευδείς χαρακτηρισμούς στην πλύση εγκεφάλου μέσω όλων όσων εμπλέκονται στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Ο μη αποδεχόμενος το εμβόλιο - ο οποίος μπορεί να έχει κάνει και πάρα πολλά εμβόλια στο παρελθόν, χαρακτηρίζεται έτσι ώστε να χρησιμοποιηθεί το κλειδί της χειραγώγησης, ο φόβος, ο οποίος μεταστρέφεται με παράπλευρους τρόπους σε εντελώς διαφορετικά παράγωγα όπως για παράδειγμα ο πατριωτισμός. Και όλη αυτή η παντοδύναμη εκστρατεία κατά μιας όλο και σμικρυνόμενης μειονότητας δικαιολογείται μόνο με το βλέμμα στο παρελθόν και τις διδαχές του. Οι μη αποδεχόμενοι, οι αρνητές όπως πολύ έξυπνα στοχοποιούνται, οι ψεκασμένοι, δηλαδή οι μη λογικοί, οι ηλίθιοι, οι παράλογοι, οι φασίστες, οι θρησκόληπτοι, αυτοί που καταντούν ψεύτες και εξαπατητές της κοινωνίας και που αυτή οφείλει να τους περιθωριοποιήσει για το καλό της, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, του συνεχή και αδιάλειπτου ελέγχου και εξαναγκασμού σε ζητήματα τα οποία προχωρούν σε εφαρμογή, της συνεχούς υποβάθμισης της ανθρώπινης ύπαρξης στο πιο χαμηλό επίπεδο του ζωικού βασιλείου, της απαλοιφής κάθε ιδιαιτερότητας, κάθε προγονικής παράδοσης και αξίας, κάθε πνευματικής ανόδου, η οποία μπορεί να περικλείει κινδύνους και η οποία όταν χρειάζεται το σύστημα θύματα την επικαλείται ψευδώς - όπως η ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ. ΑΥΤΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ "ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ" ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΙΣΧΥΟΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΦΘΟΥΝ ΟΠΩΣ ΕΞΑΛΕΙΦΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΓΗΙΝΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ ΦΟΡΕΣ.
Όσο αυξάνει η πίεση προς εφαρμογή εντολών, τόσο η χειραγώγηση στρέφεται κατά των μη αποδεχομένων, τόσο επιτείνεται η στοχοποίηση με κάθε είδους αβάσιμη υβριστική ορολογία, τόσο περισσότερο συρρικνώνεται η κατηγορία των μη αποδεχομένων στους έχοντες την πλέον ακλόνητη στάση όπως όλων εκείνων που κατά καιρούς ύψωναν το ανάστημά τους γνωρίζοντας πολύ καλά τις επιπτώσεις που θα απολάμβαναν και που στο θέατρο του κοινωνικού παραλόγου η μάζα τους θαυμάζει και τους τιμά μετά θάνατον αφού τους εξόντωσε η ίδια καθώς δεν παίζει ρόλο ποιος πιέζει τη σκανδάλη για να φονεύσει αλλά ποιος επιτρέπει την πράξη αυτή. Αυτοί ήταν άνθρωποι που απλά δεν μπορούσαν να αποδεχθούν ό, τι συνέβαινε, ήταν άνθρωποι συνειδητοποιημένοι, ελεύθεροι, δηλαδή επικίνδυνοι που έπρεπε να εξαλειφθούν υπερβαίνοντας κάθε κριτική σκέψη και αυτό γιατί αυτή, έχει διαγραφεί από τη μάζα η οποία σε ζώντας σε συνεχή και βαθύ υπνωτισμό ακολουθεί τις εντολές του υπνωτιστή, μια μαριονέτα που εκφράζει όλη την προσωπικότητα του χειριστή της στα έργα της τα οποία έχουν μείνει καταγραμμένα τα οποία όμως αυτή τα θεωρεί έργα εγκληματιών, όπως η καταδίκη των Γερμανών που αντιπαρατέθηκαν στο Ναζισμό, η σφαγή των ανταρτών μετά την κατοχή, οι εξορίες και οι βασανισμοί των αριστερών, ακόμα και η μεταστροφή ενός δημοψηφίσματος ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
Οι "αρνητές" μπορούν να διακριθούν σε τρεις κατηγορίες, αυτή των πραγματικών, αυτή των πλαστών - ψεύτικων και αυτή των εξαπατημένων. Όσον αφορά το χωρισμό αυτό θεωρείται με βάση το αποτέλεσμα δράσης στον κοινωνικό χώρο και όχι το αίτιο που οδηγεί στη μη αποδοχή.
Πραγματικοί είναι εκείνοι οι οποίοι εκφράζουν τη σιγουριά και την ορθότητά τους προς εκείνο το οποίο επιτελούν και στο οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να αντιταχθούν υποκύπτοντας σε έξωθεν εκβιασμούς και πιέσεις καθώς μία προδοσία τέτοιου είδους θα τους οδηγήσει στο θάνατο είτε μέσω μιας πλήρους κατάθλιψης για ό, τι πρόδωσαν είτε και μέσω μιας προσωπικής αποχώρησης, της αυτοκτονίας. Κι αυτοί μπορεί να είναι άνθρωποι φιλοπάτριδες εμποτισμένοι με προγονικά ιδανικά και αξίες, χριστιανοί ως οι μάρτυρες με πρότυπο πάντα το Διδάσκαλο Ιησού ακολουθώντας ακριβώς ό, τι αυτός εδίδαξε, άνθρωποι αφυπνισμένοι στην αλήθεια γνώστες των παγκοσμίων διδαχών της ανθρώπινης πνευματικότητας. Πραγματικοί επίσης είναι εκείνοι οι οποίοι αν και ανήκαν στο συστημικό πλαίσιο της καθημερινότητας και για πολλά χρόνια παρέμεναν ενταγμένοι σε αυτό, τα συμβάντα της ζωής τους οδήγησαν στην ανάδυση και χρήση της κριτικής σκέψης και την αλλαγή εστίασης με αποτέλεσμα την αντιπαράθεσή τους στα τεκταινόμενα, είτε εμβολιάστηκαν είτε όχι.
Πλαστοί - ψεύτικοι είναι εκείνοι τους οποίους διαχρονικά το σύστημα της Ισχύος δημιουργεί οι οποίοι κατεργάζονται τη μάζα με σκοπό πάντα την επίτευξη των στόχων της Ισχύος και αφού εργάζονται για την Ισχύ έχουν στη διάθεσή του όλα τα μέσα χειραγώγησης τα οποία θα χρησιμοποιήσουν ώστε να γίνουν οι πλέον προσφιλείς στη μάζα. Αυτά τα πλασματικά είδωλα αγωνιστών διακρίνονται στην αλλαγή στάσης τους προς θεμελιώδη ζητήματα για τα οποία υποτίθεται πως αγωνίζονταν μόλις τοποθετηθούν σε θέσεις ευθύνης, δικαιολογώντας τη μεταστροφή τους χρησιμοποιώντας έννοιες όπως εξέλιξη, πρόοδος, ελευθερία. Όμως για να φθάσουν στις θέσεις αυτές προχώρησαν σε επιλογές όπως η λήψη τίτλων - προσόντων, που ξεκάθαρα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις ιδεολογίες που υποτίθεται πως τους ενέπνεαν και τον αγώνα τον οποίο στήριζαν. Αυτοί και βέβαια κάποιοι εγκάθετοι οι οποίοι εμφανίζονται ξαφνικά τοποθετημένοι από το σύστημα οι οποίοι δεν χρειάζονται τίτλους παρά μόνο την επιβεβαίωση της εξουσίας μέσω της παραπληροφόρησης, είναι εκείνοι που προσυπογράφουν και στηρίζουν πρώτοι κάθε δράση της Ισχύος καθώς η ιστορία τους αποδίδει κύρος και εμπιστοσύνη έναντι συναδέλφων, παλαιών συναγωνιστών και μάζας.
Οι εξαπατημένοι "αρνητές" αποτελούν τη μεγαλύτερη αριθμητικά δύναμη των μη αποδεχομένων. Πρόκειται για αυτούς που πιστεύουν πως επιτελούν έργο αληθές και σωστό ενώ καθοδηγούμενοι έντεχνα από τους εξαπατητές "αρνητές", εξυπηρετούν τις δράσεις του κυρίαρχου συστήματος. Αυτοί αντιμετωπίζουν το δίλημμα το οποίο οδηγεί σε αντιφάσεις που εκφράζονται και λεκτικά και πρακτικά και είναι το ποια πλευρά θα ακολουθήσουν. Άνθρωποι που σε όλη τους τη ζωή μπορεί να έπαιρναν μέρος σε εκδηλώσεις ελευθερίας, κατοχύρωσης δικαιωμάτων, υπεράσπισης αρχών και αξιών και θεωρούσαν πως είναι αγωνιστές ξαφνικά αντιλαμβάνονται πως η γνώση του εαυτού τους δεν τους δίνει το σταθερό πάτημα να περάσουν στην πλευρά των πραγματικών την οποία πρέσβευαν αλλά ούτε και στην αντίθετη την οποία πολεμούσαν και αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που έρχονται σε επαφή με τον πραγματικό αγώνα και όχι ένα ψευδές υποκατάστατο που θεωρούσαν αλήθεια, γιατί τώρα ο αγώνας επιζητεί θυσίες όπως ένας πόλεμος όχι ένα περίπατο εκτόνωσης σε μία διαδήλωση η οποία πάντα στο τέλος συμπεριλαμβάνει την ανταλλαγή μηνυμάτων με τα όργανα καταστολής μέσω ρίψης λίθων και λαβής χημικών και ίσως και κάποιων τραυματισμών, η οποία δημιουργεί τους φαντασιακούς αγωνιστές οι οποίοι ποτέ μέχρι τώρα δεν εκβιάστηκαν με στέρηση κινήσεων, εγκλεισμό, απομόνωση και επιτήρηση από το κοινωνικό γίγνεσθαι, με στέρηση εργασίας και σπουδών που σημαίνει αδυναμία επιβίωσης, με πλήρη περιθωριοποίηση ως απόβλητα της κοινωνίας.
Η σκλήρυνση των εντολών προς τους μη αποδεχομένους ουσιαστικά απευθύνεται σε αυτή την πολυπληθή ομάδα καθώς οι πραγματικοί αποκλείεται να λυγίσουν στη μικρή αριθμητική τους ύπαρξη, οι δε ψεύτικοι είναι ενταγμένοι στο σύστημα. Η πιο σημαντική ομάδα είναι η πολυπληθέστερη εξαπατημένη η οποία πρέπει να συρρικνωθεί όσο το δυνατόν αφού μπορεί να εργάζονταν για την Ισχύ αλλά πίστευαν ακριβώς το αντίθετο χωρίς να αντιλαμβάνονται τις μηχανορραφίες του συστήματος στις οποίες χρησιμοποιούνταν. Και είναι πολύ σημαντικός ο αριθμός ο οποίος θα υποκύψει εκβιαστικά και θα ενσωματωθεί στο σύστημα ή θα παραμείνει πλέον αληθινά συνειδητοποιημένος στις θέσεις του γιατί από αυτόν εξαρτάται η συνέχεια ή η παρακώλυση και ανισορροπία του συστήματος της Ισχύος.
Μέχρι τις μέρες μας οι "αρνητές" χρησιμοποιούνταν με δύο τρόπους. Ως ο αντίθετος πόλος στην υποτιθέμενη σταθερότητα του συστήματος και ως τρόπος εκτόνωσης κάθε είδους λαϊκών αντιπαραθέσεων. Δια της πόλωσης με όλη τη διαδικασία της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης διαμορφώνεται η χειραγώγησή της ώστε δι' αυτής επιτυγχάνεται η στροφή στον αντίθετο πόλο της διατήρησης της Ισχύος ανεξαρτήτως ψευδών πολιτικών διαφορών καθώς το αποτέλεσμα πάντα παραμένει το ίδιο. Η κοινή γνώμη αποδέχεται έτσι όλες τις δράσεις του συστήματος προς ό, τι επιδιώκεται από αυτό ενώ ταυτόχρονα οποιαδήποτε ανισορροπία η οποία εμφανίζεται στην πληθυσμιακή μάζα εκτονώνεται σε αντιδράσεις οι οποίες φαίνεται να προέρχονται από την πλευρά των μη αποδεχομένων ενώ δεν είναι παρά στοχευμένες δράσεις της Ισχύος, παραπλανητικές και ψευδείς. Ταυτόχρονα όμως οι πραγματικοί μη αποδεχόμενοι, λίγοι στην πραγματικότητα ωθούνται πλήρως εκτός συστήματος με φυλακίσεις, εξορίες, πλήρη περιθωριοποίηση, στέρηση δυνατότητας επιβίωσης, δολοφονία. Όσο για εκείνους οι οποίοι μένουν είναι οι εξαπατημένοι οι ακίνδυνοι καθοδηγούμενοι εξυπηρετητές των τεκταινομένων. Κάποιοι παρέμειναν στις εξορίες, κάποιοι υπέγραψαν και επέστρεψαν. Κάποιοι συνέχισαν να αγωνίζονται κατά των Τούρκων προς το τέλος της επανάστασης του 21, κάποιοι υπέγραφαν και επέστρεφαν. Αυτή είναι η διάκριση του μεγάλου αριθμού των μη αποδεχομένων μέσω κάθε είδους εκβιασμού και εγκλημάτων.
Εδώ βρίσκεται η ουσιαστική διαφορά του συστήματος της Νέας Τάξης. Μέχρι τώρα το σύστημα της Ισχύος επιβίωνε στην αντιπαράθεση των μη αποδεχομένων. Η παγκοσμιοποίηση της πληθυσμιακής οντότητας σε μάζα πλήρως ελεγχόμενη διαγράφει την ύπαρξη των μη αποδεχομένων καθώς εισερχόμεθα σε ένα νέο επίπεδο, τον κύκλο του πλήρους ολοκληρωτισμού, επίπεδο στο οποίο δεν υπάρχει θέση για στοιχεία του είδους αυτού. Η ομοιογένεια της μάζας που επιζητείται σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης καταργεί πλήρως τη διαφορετικότητα η οποία προηγουμένως χρησιμοποιήθηκε ως το πλήρως αποδεκτό στοιχείο της παγκοσμιοποίησης, ένα εργαλείο ομογενοποίησης. Δε θα επιτραπεί λοιπόν να υπάρξει έστω και ένας μη αποδεχόμενος καθώς αποτελεί τον "ιό" της νέας δημιουργίας, την απαραιτήτως αποβαλλόμενη μόλυνση και ασθένεια του νέου συστημικού επιπέδου. Και αυτό θα γίνει αποδεκτό και ζητούμενο από τη μάζα ως το αποτέλεσμα της δικής του στάσης προς το κοινό καλό, της πλήρους ανευθυνότητάς του σε αντίθεση με την χειραγωγούμενη "υπευθυνότητα" της μάζας, το οποίο στην πραγματικότητα η μάζα το γνωρίζει αλλά δεν το συνδέει καθώς η κριτική της σκέψη έχει αποσυνδεθεί. Το ίδιο όπλο το οποίο χρησιμοποιεί η Ισχύς προς τη μάζα το τοποθετεί στο χέρι της μάζας κατά των μη αποδεχομένων. Ουδείς ειδικός ή εντολέας δεν υπογράφει σοβαρότατες ιατρικές πράξεις λαμβάνοντας την ευθύνη. Ουδείς φέρει ευθύνη για οτιδήποτε, πολιτικός, κυβερνητικός, επιστήμονας, εργάτης του επιστημονικού ιερατείου παρά μόνο η περιθωριοποιημένη μάζα της τηλεθέασης. Μόνο η άχρωμη και άοσμη μαζική μεταβλητή.
Έτσι η μάζα φθάνει να αποδεχθεί πως Εκείνος που διδάσκει και πραγματώνει την άδολη κοσμική αγάπη είναι ο μέγιστος εγκληματίας και τιμωρείται με τον πλέον ατιμωτικό τρόπο θανάτωσης, τη σταύρωση, υπεύθυνος της τιμωρίας του καθώς έχει την ευθύνη των πράξεών του που ήταν μόνο πράξεις προσφοράς άδολης αγάπης. Η μάζα η οποία χειραγωγείται στη θεώρησή του ως προδότη, εγκληματία, αγύρτη, καταδικάζει ακριβώς εκείνο το οποίο εναγωνίως επιζητεί, τον νέο λαμπρό κόσμο, τον κόσμο του Μεσσία. Στο πλήθος που συμμετέχει στη σταύρωση μπορούμε να ανιχνεύσουμε τα είδη των μη αποδεχομένων. Ο Διδάσκαλος Ιησούς είναι ο πραγματικός πρέπει να εξοντωθεί, όπως παρασκηνιακά εξοντώνεται και ο δεύτερος πραγματικός, γήινος όμως, όχι ο πνευματικός της αγάπης αλλά αυτός της αντίδρασης που στην αντίδρασή του και τον πόθο του για ολοκλήρωση, διαιωνίζει τη βία, ο Ιούδας, επαναστάτης και απόλυτος κίνδυνος για το σύστημα, οι μαθητές οι μη αποδεχόμενοι οι οποίοι εκβιάζονται, απειλούνται και εκείνοι που συνειδητοποίησαν την αλήθεια ακολουθώντας τον αλλά τα γεγονότα τους οδηγούν στο να μην μπορούν να αποφασίσουν ώστε να σιγούν, οι εξαπατητές και εγκάθετοι οι οποίοι ουσιαστικά δίδουν τη συγκατάθεση του λαού στη σταύρωση παίρνοντας με το μέρος τους το μεγαλύτερο ποσοστό του το οποίο τους στηρίζει δια της χειραγώγησής του από την Ισχύ. Η πίστη της μάζας χρησιμοποιείται στην απόδοση σε αυτήν της μεγίστης ευθύνης στην αναμονή του Μεσσία ως πίστη στο λαμπρό μέλλον και ο πρεσβεύων πως το λαμπρό μέλλον είναι παρόν και κρούει την θύραν του συστήματος, περιθωριοποιείται, κατηγορείται ως ύψιστος εγκληματίας και εκτελείται με τη δική του απόλυτη ευθύνη η οποία πηγάζει εκ των πράξεών του. Μετά θάνατον, ακίνδυνος και ευμετάβλητος στα χέρια της Ισχύος εργαλειοποιείται από την τελευταία προς την εξυπηρέτησή της, ανακηρύσσεται Θεός από αυτήν, ακίνδυνος πλέον καθώς όλοι οι χειρισμοί της μάζας διοχετεύονται σε δύο επίπεδα δράσης, το πολιτικό το οποίο αναμιγνύεται με το θρησκευτικό καθώς ο αυτοκράτορας είναι ο εκλεκτός του Θεού και το καθαρά θρησκευτικό όπου η χειραγώγηση της μάζας διενεργείται από το συστημικά οργανωμένο ιερατείο, ως κυβερνητικού εκτελεστή εντολών. Περιπτώσεις όπως της εικονομαχίας απλά υποδεικνύουν το μεγάλο ρόλο τον οποίο ασκούσαν οι πλούσιοι και η εκκλησία στη χειραγώγηση της μάζας και την πορεία της αυτοκρατορίας καθώς η εικονομαχία είναι το αποτέλεσμα της αυστηρής νομοθεσίας και ορίων τα οποία προσπάθησε να εφαρμόσει ένας μη αποδεχόμενος αυτοκράτορας, ο Λέων ο Ίσαυρος. Όσο για το δεύτερο νεκρό μη αποδεχόμενο, τον Ιούδα Ισκαριώτη συνειδητοποιημένο επαναστάτη από το αναγραμματισμένο σικάρ σε ισκάρ, όπου το σικάρ ήταν ένα ξιφίδιο το οποίο έκρυβαν οι σικάριοι - οι φορείς του, κάτω από το μανδύα και φόνευαν όποιο Ρωμαίο συναντούσαν μόνο, τη νύχτα και σε άλλες παρόμοιες συνθήκες. Αυτός άλλος ένας μη αποδεχόμενος, μεταστρέφεται σε προδότη με όλα όσα του προσάπτονται και τα οποία δεν έχουν καμία λογική.
Μπορείτε να ανατρέξετε και στα κείμενα "Ραββί Ιησούς και Χριστιανική Κοινότητα", https://thisthanees.blogspot.com/2020/07/blog-post_8.html και "Christiani: Collegium Illicitus", https://thisthanees.blogspot.com/2021/01/christiani-collegium-illicitus.html
Όλες οι προσδοκίες της μάζας που εκφράζονται στη χρήση των όρων ελευθερία, δημοκρατία, ισονομία, ευνομία, ισοτιμία, δικαιοσύνη και που φανερώνουν όλη τους την εγκληματική απάτη στην αντιπαράθεση του όρου κοσμική αγάπη, μέσα στην ψευδή φαντασίωση της ύπνωσης υποστασιάζονται με την λήψη της ευθύνης της μάζας οδηγώντας στην ασφάλεια του συστήματος. Οι ίδιες ακριβώς προσδοκίες όπως και αν εκφράζονται από τους μη αποδεχομένους, ως αγάπη, αλληλεγγύη, κράτος δικαίου αποδίδουν στους μη αποδεχόμενους την εγκληματική φυσιογνωμία των προδοτών, την τύχη των οποίων προσυπογράφουν οι ίδιοι υπό την ιδία ευθύνη. Κανείς δεν επιτυγχάνει στην επιτυχία του κοινού καλού από τους δύο πόλους. Η χειραγωγούμενη μάζα συνεχίζει να συμμετέχει στο έγκλημα της Ισχύος που στρέφεται κατά αυτής, οι μη αποδεχόμενοι, περιθωριοποιούνται και παύουν αφήνοντας στοιχεία στη μνήμη, αναδόμησης του κόσμου τα οποία θα ληφθούν από άλλους μη αποδεχόμενους που θα συνεχίσουν στην πορεία της πραγμάτωσης ενός κόσμου διαφορετικού που κάποτε θα επιτευχθεί. Όμως στο χωροχρονικό τώρα, το έγκλημα διατηρείται, στην απόλυτη κυριαρχία του.
ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου