ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ: H ΠΤΩΣΗ

 Η ΠΤΩΣΗ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ 

Ο ΑΚΟΥΩΝ ΑΣ ΑΚΟΥΕΙ, Ο ΒΛΕΠΩΝ ΑΣ ΒΛΕΠΕΙ, Ο ΝΟΩΝ ΑΣ ΝΟΕΙ

"Και είδεν ο Κύριος ότι επληθύνετο η κακία του ανθρώπου επί της γης και πάντες οι σκοποί των διαλογισμών της καρδίας αυτού ήσαν μόνο κακία πάσας τας ημέρας" Γένεσις, Κεφ. ΣΤ΄, στ. 5.

9/5/21

Άνθρωποι,

Ζείτε σε ένα καταιγισμό λογικών και παράλογων διαπλοκών. Το ανθρώπινο πρόσωπο αποκτά όλο και λιγότερη σαφήνεια. Τα μάτια χάνουν τον ιδιαίτερο τρόπο που κοιτούν, τρόπος που εκφράζει το ίδιο το είναι του κάθε προσώπου, τα χαρακτηριστικά του χάνουν τις ευαίσθητες καμπύλες. Αποκαλύπτεται ένα γωνιώδες επιθετικό ον, όπως αυτά που διασπείρονται και προτυποποιούνται μέσω των ταινιών που προσφέρονται προς τηλεκπαίδευση, από τα Μέσα Μαζικής Εκπαίδευσης ή ακόμα και από τα καταναλωτικά αγαθά που τείνουν όλα πλέον στις μορφές του τύπου αυτού. Οι υπέροχες αισθητικές  γραμμές, οι εκπροσωπούσες την ψυχή, που κατάφεραν να διατηρηθούν λίγα χρόνια μετά τη γέννηση, αντικαθίστανται από σκληρές μεταλλικές ράβδους. Και όσο τα χρόνια περνούν οι γραμμές χάνονται όλο και πιο νωρίς. Κάποτε άρχιζαν να εξασθενούν σε κάποια χρόνια, τώρα χάνονται πολύ νωρίτερα. Αυτός που θα καταφέρει να μη χαθούν ποτέ, νίκησε το θάνατο, παρέμεινε άνθρωπος.

Αλίμονο,

Επιμένετε σε μία θρησκευτικότητα την οποία ήδη έχετε αποδεκατίσει. Τι είναι αυτό που πιστεύετε, αφού δεν πιστεύετε; Είναι απλά και μόνο μία φαντασιακή λαβή στήριξης στην επιζητούμενη σιγουριά που μάθατε. Και αυτή τη λαβή μπορείτε να την προσαρτείτε οπουδήποτε, προκειμένου να είστε σίγουροι πως η Αλήθεια είναι ο συνοδοιπόρος σας. Και αυτό δεν είναι παρά άλλη μία κακόβουλη πλάνη, αφού αν συνέβαινε αυτό, ο κόσμος γύρω σας δε θα αποτελούνταν από σύνολα μαζικοποιημένων ατομικοτήτων, αντικειμένων που μπορεί να υποστούν οτιδήποτε εξ εαυτών. Οι άνθρωποι δε θα ήταν εργαλειοποιημένες οντότητες ούτε η φύση υποχείριο κάθε επίβουλης δράσης, καθώς η ίδια λογική ισχύει για τα πάντα. Αν πιστεύατε, θα υπήρχε μία αγαπητική σύζευξη με ό, τι είναι γύρω σας, καμία κατάχρηση, καμία κακόχρηση. Και ο νους θα λειτουργούσε σε αυτή την απέραντη ελευθερία που θα του πρόσφερε η εν-βίωση της Δημιουργίας, η εμπειρία της μετοχής στη Ζωή του Παντός, συμπορευτής της Ζωής, μέτοχος της Αλήθειας, καθώς η φανέρωσή Της απαίτησε το μέγιστο τίμημα: Τη Σταύρωση του Υιού του Ανθρώπου. Και αφού διαπράξατε τη σταύρωση, αφανίζοντας κάθε κίνδυνο αστάθειας και ανισορροπίας του συστήματος, έπειτα, της αφαιρέσατε ό, τι εβάρυνε εσάς, ορίζοντάς τη ως το θείο σχέδιο το οποίο θα σας απελευθέρωνε εκ του κόσμου τούτου μετά όμως θάνατο. Κατεργαστήκατε όλα τα βιβλικά στοιχεία, τα αποδεικτικά της ταυτότητος του εγκόσμιου Μεσσία, του πολιτικού ηγέτη που θα οδηγούσε το Ισραήλ στην κορυφή της πυραμίδος των κρατών, διαχειριστή των εγκόσμιων λειτουργιών και τα αποδώσατε στον Υιό του Ανθρώπου, του αρνητή του κόσμου σας, του κόσμου του μίσους καi της κακίας, στον μη ανήκοντα στον κόσμο τούτο. 

Έτσι δικαιώσατε για άλλη μια φορά το φόνο, το θάνατο και την κυριαρχία τους στον κόσμο σας. Κατοχυρώσατε όλες τις κακόβουλες και βδελυρές πράξεις του κόσμου τούτου, αποδίδοντας την εκτέλεση του Διδασκάλου Ιησού στον Πατέρα Του ενώ αποδιώξατε κάθε εγκόσμια ακτίνα φωτός η οποία θα δρούσε στην αλλαγή του κόσμου τούτου σε ένα ουτοπικό μεταφυσικό χωρικό μέλλον το οποίο κατέχει το πρωτείο, καθώς είναι η μόνη ουτοπία που ο άνθρωπος καταλύει τον πλήρη διαχωρισμό από τον κόσμο όταν παύσει να υπάρχει, δεν είναι εν κόσμω. Και αυτή είναι η μέγιστη αποδοχή του εγκλήματος εν κόσμω καθώς όχι μόνο δικαιώνει το έγκλημα αλλά διδάσκει την πλήρη υποταγή σε αυτό: το ακάνθινο στεφάνι, στην αποχώρησή σας από την ύπαρξη αποδίδει ό, τι επιζητείτε, επιτρέποντας τη συνέχεια και εξέλιξη της άθλιας, μυριοβασανισμένης και αιμόφυρτης ύπαρξης. 

Όμως είναι αδύνατο να δουλεύεις σε δύο κυρίους: Να στηρίζεις το έγκλημα και να κηρύττεις την αγάπη. Και οι κατακρεουργημένοι μάρτυρες θα μπορούσαν να παραμείνουν χριστιανοί απλά υπογράφοντας μία ψευδή δήλωση πίστης, όμως το σημείο διαφορισμού από κάθε νεώτερο παραλληλισμό είναι αυτό της θρησκείας. Οι μάρτυρες δεν ήταν ακόλουθοι θρησκείας, αλλά Ζωής. Ο χριστιανισμός ως θρησκεία θεσμοθετήθηκε και καθιερώθηκε από την κυρίαρχη εξουσία. Και είναι η καλύτερη επιλογή της τελευταίας όταν δεν επιβιώνει ο πυρήνας του χριστιανισμού ο οποίος είναι η κοινότητα, η μη εκ του κόσμου τούτου, εκείνη που έχει απαρνηθεί όλα όσα χαρακτηρίζουν την αθλιότητα της εγκόσμιας ζωής. Καθόλου τυχαία δεν ήταν η διένεξη και αποστροφή της πρώτης κοινότητας προς τον απόστολο Παύλο. Αρκεί μία ανάγνωση της Προς Ρωμαίους Επιστολής του για να αντιληφθείτε που βασίστηκε η θρησκευτικοποίηση του χριστιανισμού ως ο καλύτερος υπηρέτης των συμφερόντων της Ισχύος από τη στιγμή που η συνύπαρξη των χριστιανών ως κατάργηση των θεμελίων της Ισχύος μεταξύ τους εξανεμίστηκε. Όλα κοινά και τίποτε ατομικό, κοινή και όχι ατομική ιδιοκτησία σε όλα τα επίπεδα. Όλοι έχουν κοινά όλα, όχι ο καθένας το δικό του. Και ο κρίκος που συνδέει απαλείφοντας κάθε αδυναμία που μπορεί να φθείρει την κοινότητα είναι ο ίδιος ο Διδάσκαλος Ιησούς, το Α και το Ω, η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή. Όμως τελικά η κοινότητα δεν μπόρεσε να αντέξει τις τεράστιες πιέσεις στην έξοδό της προς τον κόσμο, σε μεγάλη κλίμακα. Έτσι η συμπαντική Ζωή μετεστράφη σε εγκόσμια θρησκεία και απώλεσε το μοναδικό της χαρακτηριστικό: την αγάπη που στην εφαρμογή της ενεργοποιούσε την αλλαγή του κόσμου τούτου.

Αλίμονο,

Ακυρώσατε την μοναδική δυνατότητα αλλαγής, εκείνη που σας όριζε μετόχους του κόσμου στην πλήρη ισότητα με όλη τη Δημιουργία, ως ενεργά και συγκεκριμένα μέλη της, όπως το κάθε τι. Ωθήσατε προς τα άνω τη λογική σας δυνατότητα, τόσο ώστε να την αποξενώσετε πλήρως από την θέση της στη Δημιουργία. Και μη μπορώντας να το επιτύχετε δια της στήριξης στη θρησκεία, επινοήσατε το διάδοχό της, ό, τι διώκατε και εξολοθρεύατε σε κάθε απειλητική του για το πολιτικοθρησκευτικό σας σύστημα έκφανση. Έτσι αναδείξατε το διάδοχο της θρησκείας, την επιστήμη του ανθρώπινου λόγου, την οποία μεταστρέψατε από διωκόμενη σε κυρίαρχη προστάτιδα του συστήματος. Και όπως κυριάρχησε έτσι αγέρωχα η λογική σας, δεν έβλεπε ούτε εσάς τους ίδιους που στριφογυρίζατε στη γη στην αθλιότητα, στην καταπίεση, προσπαθώντας να αδράξετε μία σταθερή λαβή για να μην καταβυθιστείτε. Η λογική έγινε το είδωλό σας, μία καινή φαντασίωση του εγώ, μία ψευδής αντανάκλαση. Πέρασε στο μεταφυσικό χώρο, ακυρώνοντας όλα τα χαρακτηριστικά της ύπαρξης, ό, τι την συμπεριελάμβανε στην Δημιουργία ως το ενεργό μέλος αυτής, φύλακα της Ζωής. Ξεχώρισε το ανθρώπινο είδος, το μετέστρεψε σε (ψευδο)κυρίαρχο ον, στην υπερφίαλη αλαζονική εξουσία εφ' όλων, το απομόνωσε εντέχνως ώστε να μην μπορεί να διακρίνει στην επιφάνεια της γης το πλάσμα του οποίου αποτελούσε έναν καθρεφτισμό. Και συνέχισε να το δολοφονεί. Να σας δολοφονεί. Να δολοφονείτε εσάς.

Άνθρωποι,

Η αθανασία διαπότισε την ύπαρξή σας. Αποχωριζόμενοι από τη γη, περιφερόμενοι σε ανοίκειους φαντασιακούς χώρους, την λησμονήσατε όπως λησμονήσατε και την ύπαρξη, την ύπαρξή σας. Δεν έχετε μορφή, δεν έχετε πρόσωπο πλέον, μόνο ένα μεταβαλλόμενο προσωπείο το οποίο κάθε φορά αλλάζει από τις παράλογα λογικές αναζητήσεις σας, οι οποίες όταν διαπλέκονται και εμπλέκονται με φαντασιώσεις, δημιουργούν ένα πλάσμα ψευδές, ένα μη ον καθώς δεν είναι παρά ένας καθρεφτισμός, μία αντανάκλαση. Αυτή η αισιόδοξη ψευδής ύπαρξη καθόρισε την επιβίωσή της ως συσσώρευση δύναμης δια του κέρδους. Είναι απάνθρωπη, δεν αισθάνεται, καθότι η αίσθηση απαγορεύει τη λογική οργάνωση. Ένας κάποιος  ήχος δημιουργεί εσωτερική οργανική κινητικότητα, φέρνοντας στο φως αρμονία θαμμένη, ξεχασμένη, προκαλεί σπασμούς, συγκίνηση, δάκρυ. Tο χαμόγελο ενός προσώπου το ίδιο, το κοίταγμα στα μάτια το ίδιο, η ανιδιοτελής πράξη το ίδιο. Γι' αυτό αυτά πρέπει να εξοντωθούν, διαφορετικά το σύστημα της ζωής που δημιουργήσατε θα τεθεί σε διατάραξεις και αναταράξεις αγνώστου αποτελέσματος γι' αυτό και επικίνδυνου. 

Το χαμόγελο λοιπόν πρέπει να σταματήσει, να εξαφανιστεί στην ανέκφραστη ομοιογένεια μιας γυάλινης οθόνης, να αφανιστεί σε μία ανέκφραστη ομοιογένεια, ακριβώς όπως το πρόσωπο του αξιωματικού που δίνει την εντολή της εκτέλεσης. Αν δεν δύνασθε να ακυρώσετε τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά σας σε μία παγωμένη έκφραση δημίου, τότε απλά τα κρύβετε. Χρησιμοποιείτε υλικά κατανάλωσης που μεταποιούν το πρόσωπο, ακόμα και χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά τελικά αν δεν μπορέσετε, απλά το κρύβετε. Όχι όμως πλέον πίσω από φακούς υποτιθέμενης προστασίας, μαντήλια και κουκούλες. Αν ακόμα υφίσταται δυσκολία, υπάρχουν άλλοι τρόποι εκ των οποίων ο πρώτος και εκπαιδευτικός που εισάγει στους επόμενους είναι η κάλυψη του προσώπου. Η μάσκα. Και αν σε κάθε συνάντησή σας καλύπτεσθε από αυτήν θεωρώντας τη ταυτόχρονα σωτήρα από το θάνατο, γιατί μόνο έτσι θα την αποδεχθείτε σε χρόνια καθημερινότητα, όταν θα πάψετε μετά από χρόνια χρήση, αρχής γενομένης από της "πανδημίας", να τη φοράτε, γιατί δεν είναι καθόλου τυχαίο πως ό, τι και να αποδεχθείτε συνεχίζετε να τη φοράτε, το πρόσωπό σας θα είναι πλήρως ανέκφραστο, παγωμένο, απομίμηση της κενής οθόνης την οποία πολύ εύκολα και ανενδοίαστα μετατρέψατε σε σύντροφό σας.  Και η κάθε φυσική συνάντηση θα δικαιολογείται ως η πλέον άχρηστη ενώ στην πραγματικότητα θα είναι η πλέον δύσκολη, μία συνεύρεση χωρίς πρόσωπα.

Άνθρωποι Αλίμονο,

Οι ήχοι σιωπούν. Η Ζωή σταματά. Πρέπει να είστε μόνοι, απομονωμένοι, να βλέπετε το συνάνθρωπό σας ως θανατηφόρο ιό. Όλοι κυρίαρχοι, όλοι μόνοι, όλοι εναντίον όλων. Είναι εύκολο να αποκτήσετε μεγαλοπρεπέστερους θρόνους από τους άλλους, αρκεί να έχετε περισσότερα χρήματα. Ζείτε μόνο ανάμεσα σε ηλεκτρονικές μηχανές ως μέρη αυτών. 

Σας διέφυγε πως ήδη έχετε σωματοποιηθεί ως ηλεκτρονική συσκευή συστήματος υπό έλεγχο. 

Σας διέφυγε πως ακολουθείτε τα ίδια μονοπάτια της παράλογης λογικής στην πλήρη κάλυψή τους.

Σας διέφυγε πως υπερκεράσατε την Πτώση των Πρωτοπλάστων αφού αυτοί απλά ήθελαν να είναι θεοί. Εσείς θεοποιηθήκατε, θεοποιώντας ακριβώς ό τι προκάλεσε την Πτώση, το συμφέρον. 

Σας διέφυγε πως οποιοδήποτε μέρος του συστήματος, είναι αναλώσιμο και αντικαθίσταται πλήρως. 

Σας διέφυγε πως είστε κι εσείς μέρος αναλώσιμο και αντικαταστήσιμο. 

Σας διέφυγε πως όσο συσσωρεύετε, τόσο αποχωρίζεστε, όσο απομονώνεστε, τόσο πιο άδικοι και επιθετικοί γίνεστε προς ό, τι σας περιβάλλει, τη γη, τα ζώα, τα φυτά. 

Σας διέφυγε πως ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποια ζώα των οποίων είστε φαντασιακά πλανέματα. Και πως κάθε φορά που αδικείτε ένα μέρος του Όλου αδικείτε τη Ζωή, τον οίκο σας, εσάς τους ίδιους.

Αληθώς σας λέγω,

Όσο και αν προσπαθείτε, τόσο η γονιδιακή σας ύπαρξη εξακολουθεί να είναι αυτή που σας δημιούργησε ως όντα, ώστε πάντα να παραμονεύει ο φόβος της επιστροφής στην αρχή σας. Έτσι επιλέξετε το τελευταίο βήμα. Την απόσχισή σας από τη Δημιουργία όχι νοητικά πλέον αλλά πραγματικά, επεμβαίνοντας στη γονιδιακή σας αρχή. Και αυτό είναι μη αναστρέψιμο, παύοντας έτσι την εισαγωγή φόβων ανισορροπίας σε κάθε πιθανότητα ανάδυσης της Αλήθειας, της δικής σας Αλήθειας. Προτιμήσατε την πλήρη και τελειωτική απώλεια του Φωτός. Την πλήρη κυριαρχία του Σκότους. Και καθώς κάθε ίχνος Φωτός πρέπει να αφανιστεί πλήρως ως εξωτερική πλέον εστία κινδύνου, δεν απομένει παρά να εξοντώσετε όλους όσους αρνούνται να σας ακολουθήσουν επιθυμώντας να παραμείνουν πιστοί σε ό, τι εν-αισθητικά γνωρίζουν, στην Αλήθεια της Δημιουργίας, όποιοι κι αν είναι, ό, τι κι αν έχουν κάνει, ό, τι κι αν τους έχετε καταλογίσει. Και αυτοί είναι οι τελευταίοι μάρτυρες.

Η εξόντωσή τους, ο αφανισμός κάθε ίχνους Φωτός, αποχωρίζει πλήρως δύο κόσμους, αυτόν του Φωτός και εκείνον του Σκότους. Μεταποιεί τη γη σε τόπο πλήρους βασανισμού και καταστροφής, σε  γέεννα πυρός. Και αυτή η κατά πάντα ελεύθερη επιλογή σας ολοκληρώνει τον κόσμο του Φωτός στην πλήρη συγκρότησή του από τα όντα Φωτός τα οποία ήδη ήταν καταχωρημένα σε αυτόν από της δημιουργίας του κόσμου. Τον ολοκληρώνει στον πλήρη αποχωρισμό του από το Σκότος. Η οδός την οποία θεμελίωσε ο Διδάσκαλος Ιησούς, η Οδός και η Αλήθεια και η Ζωή, Αυτός ο Ίδιος, δεν εγεννήθη άνθρωπος για να μεταφέρονται οι άνθρωποι στον Παράδεισο αλλά για να ενωθεί η γη με Αυτόν δι' Αυτού και να επανενωθεί το Παν σε Εν.  Η κίνηση του ανθρώπου στην Οδό όμως παύει, καθώς δεν υπάρχει πλέον κάποιος να τη διατρέξει, δεν υπάρχει πλέον άνθρωπος και έτσι ούτε Οδός. Το Βιβλίο της Ζωής έκλεισε οριστικά, καθώς οι κάτοικοι της γης πλήρως συνειδητά επέλεξαν και έπραξαν. Προτίμησαν εκείνο το οποίο πάντα ήταν ο φόβος τους και η συνεχής αιτία για όλα όσα έπραξαν. Το Σκότος αντί του Φωτός.

ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                            Διδάσκαλος Π. Ε., Θεολόγος