ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: ΣΥΝΕΧΕΣ "ΤΩΡΑ"

 ΣΥΝΕΧΕΣ "ΤΩΡΑ"

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ 

Ο ΑΚΟΥΩΝ ΑΣ ΑΚΟΥΕΙ, Ο ΒΛΕΠΩΝ ΑΣ ΒΛΕΠΕΙ, Ο ΝΟΩΝ ΑΣ ΝΟΕΙ

10/5/21 

Άνθρωποι,

Δεν είστε τίποτε άλλο παρά ο συνδυασμός δύο στοιχείων, του χώρου και του χρόνου που οργανώνονται σε μια αλληλουχία ενός συνεχούς "τώρα". Δεν υπάρχει ούτε παρελθόν ούτε μέλλον, αυτά είναι παράγωγα της σκοτισμένης διανοίας σας. Υπάρχει μόνο το παρόν στο οποίο η ύπαρξή σας μία συγκεκριμένη στιγμή καταλαμβάνει ένα χωρικό σημείο. Είστε η συλλογή, ο λόγος των άπειρων σημείων διαιρετότητας του χωροχρόνου.

Έχει λοιπόν αλλάξει κάτι στην αλληλουχία του πάντοτε για την ύπαρξή σας; Μια οποιαδήποτε στιγμή ύπαρξής σας μπορεί κάλλιστα να αντιπροσωπευθεί στο παρακάτω απόσπασμα της Γένεσης (Γένεσις, Κεφ. ΣΤ΄, στ. 5), το οποίο κάλλιστα αποδίδει εκ της σταθερότητος αυτού σε ένα διηνεκές παρόν το είναι του κόσμου τούτου. Και αυτό είναι η νύχτα, η απώλεια, ο θάνατος, το σκότος. Ό, τι αντιδρά στον τρόπο ύπαρξης του κόσμου τούτου, αποτελεί την αλήθεια της ύπαρξης, τη Ζωή, στην αιωνιότητά της, στην απόλυτη ύπαρξή της πριν εγκλωβιστεί στην θνητή υλική ύπαρξη, ό, τι επικρατώντας αποτελεί την ένυλη πραγματικότητα.

Αλίμονο,                          

Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς δημιουργήσατε την έννοια της ελευθερίας, την οποία όσο και να ποθείτε είναι αδύνατον να προσδιορίσετε, ενώ κάθε βήμα σε ό, τι ονομάζετε ελευθερία σας υποδουλώνει ακόμα περισσότερο; Και  αυτό αφού η ελευθερία δεν είναι του κόσμου τούτου, του κόσμου του σκότους, του οποίου είναι ό, τι αποδίδετε στον όρο αυτό.

Η Ζωή, η αιωνιότητα εγκλωβίζεται μέσα στην ύλη, αντιδρά, καθώς είναι αναγκασμένη στην ύπαρξη της συνεχούς καταστολής που συνοδεύει την αλληλουχία στιγμών, της ζωής κάθε όντος. Και η σκοτισμένη πραγματικότητα δεν αποτελεί παρά φανερώσεις της καταστολής αυτής σε πολλαπλά επίπεδα φανέρωσης.

Ακούστε,

Να γιατί η εκπλήρωση του αποσδιόριστου εννοιολογικά όρου "ελευθερία" συνδέεται με την αποχώρηση από του κόσμου τούτου, από  ό, τι δημιουργεί το κατασταλτικό πλαίσιο ύπαρξης. Και αυτή είναι η μεταθανάτια αποκατάσταση. Υπάρχει λοιπόν κάποια προσωπική σας παρεμβολή σε αυτή την πορεία αλληλουχίας στιγμών στη γήινη υπόστασή σας; Ή απλά το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο; ό, τι και να συμβαίνει εγκόσμια η Ζωή στην αποδέσμευσή της από την ύλη περνάει στην αέναη ελευθερία;

Άνθρωποι,

Η βίωση και εμπειρία δεικνύουν την οδό, αρκεί να μη διαφεύγουν ως απλές χρονικότητες καθώς οι τελευταίες, στερούμενες του χώρου τείνουν να μηδενίζουν την ύπαρξή σας. Κάθε επιτυχές βήμα αποστασιοποίησης από την ύλη επικυρώνεται στην ψυχική ικανοποίηση που αποδίδει. Αν αποδίδει λύπη, όσο σημαντικό και αν είναι απέτυχε. Η αποχή από την ύλη αν δε συνδυάζεται με διεύρυνση της αναπνοής αλλά με δύσπνοια δε αποτελεί παρά ένα ακόμα επίπεδο καταστολής. Αν αντιμετωπίζετε την απαλλαγή από το σώμα σας με φόβο και τρόμο, δεν είστε παρά μια ακόμη χειραγωγήσιμη μονάδα. Και δε νοείται πως η απομάκρυνση από την ύλη και τις απολαύσεις της σύμφυτες με το ίδιο το σώμα σας είναι εύκολη και ανώδυνη αλλά πως έχει τη δύναμη να σε πληρώνει με χαροποιό συναίσθημα ή δυστυχία ανάλογα με τον τρόπο που επιτελείται ή διαπράττεται καθώς η τήρηση κάθε δόγματος παντοίου τύπου, θρησκευτικού, φιλοσοφικού, επιστημονικού, ακυρώνει στην πίεση της υποταγής την ίδια τη Ζωή, καθώς την εγκλείει σε άλλο ένα επίπεδο καταστολής. Μόνον Εκείνος που βλέπει με γλυκύτητα την απαλλαγή αυτή, ως την ολοκλήρωσή του, όχι χωρίς φόβο αλλά με πλήρη συνείδηση αυτού, φθάνει στην ολοκλήρωση του κύκλου.

 

Ναι άνθρωποι,

Γιατί η πραγματικότητα δεν είναι για όλους η ίδια. Για άλλους είναι ένας κύκλος που αποτελείται από τη διαδοχή των χωροχρονικών "τώρα", ένας κύκλος που σηματοδοτεί το πέρασμα σε άλλο επίπεδο κύκλου στην ολοκλήρωσή του και του οποίου η διάνυση είναι η ενσυνείδητη εμπειρία του κάθε "τώρα" η οποία οδηγεί στην αποκάλυψη του ίδιου του είναι  της Ζωής ως αισθητικό βίωμα της νοηματικά απροσδιόριστης ελευθερίας, καθώς η ολοένα διαιρετότητα του συνεχούς τώρα στην υπεραριθμία του, τείνει στο άπειρο ενώ ταυτόχρονα αποδίδει το ίδιο στην εμβάθυνση στη συνείδηση. Για άλλους είναι η διακοπή της κυκλικής γραμμής, η μετατροπή της ευθεία έχουσα αρχή και τέλος, η απαλοιφή της χωρικότητας της στιγμής και η μεταφορά της ζωής στο πέρασμα του χρόνου, αυτού που διακρίνεται το παρελθόν και το μέλλον, το πριν και το μετά, όχι το κάθε ξεχωριστό "τώρα", αυτού που γεννιέται και πεθαίνει, της ύλης στην πληρότητά της, έχοντας αποβάλλει την ίδια την δύναμη της ύπαρξης, την ίδια την Ζωή.

Αληθώς σας λέγω,

Μπορείτε να διασχίσετε το ίδιο μονοπάτι με δύο τρόπους.

Παρατηρώντας, ακούγοντας, βλέποντας, αισθανόμενοι, ανυπόδητοι ίσως, περισυλλέγοντας, περισυλλεγόμενοι, περισκεπτόμενοι, περιαισθανόμενοι,  διασχίζετε το μονοπάτι χωρίς άλλο λόγο παρά ενσυνλλεγόμενοι, ενσκεπτόμενοι, εναισθανόμενοι, μεταφέροντας όλες τις στιγμές, τα συμβάντα, σε γνώση Ζωής, Αλήθειας, την οποία φέρετε μέσα σας σύμπασα, τη γνωρίζετε αισθητικά καθώς αναδύεται από τη λήθη. Στην πραγματικότητα επιτελείτε τη διαμόρφωση ενός  επιπέδου κύκλου, στον οποίο αναδύεται η αλήθεια της ύπαρξής σας την οποία αναδιαμορφώνετε. Ήδη έχετε επιτελέσει ένα σύνολο παρόντων στα οποία αφήσατε τη Ζωή να σας μιλήσει. Η συνδιαλλαγή σας με την απλότητα υπερκέρασε την  υλική κατανάλωση, τον τρόπο ύπαρξης του κόσμου του μη όντος, σας μίλησε και τη νιώσατε, Αυτή, η βασική αρχή της ύπαρξής σας που είναι και του κόσμου όλου, η μέθεξη στην απλότητα της Ζωής στη θέα ενός αγριολούλουδου. 

Υποκείμενοι σε σωματική άσκηση ίσως με το άκουσμα μουσικής, διασχίζετε το μονοπάτι μετά από κάποια υπόδειξη είτε επιστημονική σχετιζόμενη με την υγεία σας, είτε θρησκευτική προς επίσκεψιν ενός παρεκκλησίου, είτε για να φθάσετε σε ένα όμορφο κατάστημα σίτισης.  Έτσι, αποδεκατίσατε άπειρα συμβάντα, τα μετατρέψατε σε χρονικές στιγμές απορρίπτοντας την ύπαρξη στο χώρο. Η αρχή του μονοπατιού και το τέλος ταυτίζονται. Η απόδοση μόνο χρονικότητος οδήγησε στον όλεθρο άπειρα υπαρκτικά συμβάντα τα οποία δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον εαυτό σας. Σπάσατε τον κύκλο, μεταποιώντας τον σε μία ευθεία που ορίζετε από την αρχή και το τέλος τα οποία τελικά συμπίπτουν καθώς το μόνο που υπάρχει ανάμεσά τους είναι το μηδέν, το μη ον. Αφανίζοντας τα συμβάντα, τις στιγμές στο χώρο, ενώνοντας τη γέννηση και το θάνατό σας στο ίδιο στιγμιαίο πραγματικό παρόν, ακυρώσατε την ύπαρξή σας, δε ζήσατε ποτέ.

ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                            Διδάσκαλος Π. Ε., Θεολόγος