ΔΙΑΣΚΟΤΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΤΕΚΝΟ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ

Διασκοτισμός:  Το τέκνο του Διαφωτισμού

11/5/21

...όπου, το ύστατο ενέργημα της ανθρώπινης ύπαρξης ενάντια στη βαρβαρότητα, την καταπίεση, την υποδούλωση, το δογματισμό, φθάνει στην αποκάλυψη του δημιουργήματός του που δεν είναι κάτι άλλο από το αίτιο της δικής του ανάδυσης: Την καταπίεση, τη βαρβαρότητα, την υποχθόνια δράση, τον απόλυτο δογματισμό, την απόλυτη χειραγώγηση. Πολύ ισχυρότερο το δημιούργημα από το δημιουργό σε δύναμη, επιβουλή και επιβολή από τον προκάτοχό του καθώς εμπεριέχει όλη τη γνώση και δύναμή του και όλα τα απάνθρωπα χαρακτηριστικά του τα οποία οικειοποιήθηκε με την κατ' αυτού νίκη, η οποία μορφοποιείται στην καταστροφή του.

Με την ανατροπή όλων των αρχών με τις οποίες ο Διαφωτισμός ήρθε σε ρήξη και κατανίκησε, τις οικειοποιήθηκε, τις ενέταξε στο δικό του σύστημα και τις υποστασιοποίησε στη μέγιστη δύναμή τους, όπως και ο προηγούμενος κυρίαρχος και με πολύ μεγαλύτερη δύναμη και ισχύ.

Δε χρειάζεται η περιπλοκή της σκέψης σε δαιδαλώδες τοπίο.  Αρκεί η κριτική παρατήρηση του περιβάλλοντος χώρου. Και τα αποτελέσματα είναι ανατρεπτικά κάθε ισχυρισμού προβαλλομένου ως αξία, κάθε αξιακού συστήματος που αρχή του υπήρξε η πολυθρυλούμενη αλλά κατά τα πάντα άγνωστη ελευθερία. Διότι πώς είναι δυνατόν η ελευθερία να ορίζεται καθώς δεν υπήρξε ούτε υπάρχει, μένοντας μόνο ως ένας ελπιδοφόρος ορίζοντας που το πλησίασμά του δεν είναι άλλο από την απομάκρυνσή του; και αυτό μόνο αποτελεί τον εντοπισμό της ήτοι την κατάργησή της.

Πώς τολμούν λοιπόν οι εκπρόσωποι της Ισχύος, που δεν είναι παρά οι εφαρμοστές των διαταγών του δημιουργήματος του Διαφωτισμού, του Διασκοτισμού, να συνεχίζουν τις ψευδόλογες εξαγγελίες περί ελευθερίας αφαιρώντας όλο και περισσότερο χώρο κίνησης από τον πληθυσμό, χωρίς κανένα όνειδος μετά από εκατοντάδες εκατομμύρια θανάτους προερχόμενους από δύο Παγκόσμιους Πολέμους και από άλλους εντοπισμένους, από εκατοντάδες εκατομμύρια θανάτους από ασιτία και έλλειψη βασικών ειδών επιβίωσης, από διασπορά ασθενειών που οφείλονται ακριβώς στον τρόπο δράσης του συστήματος, την απολυτοποιημένη δογματικά επιστήμη ως τον ακαταμάχητο οδηγό, όπως άλλοτε ο Θεός στη δράση της ιεράς εξέτασης. Πώς τολμούν να εξαγγέλουν ευζωία τη στιγμή που ο πλανήτης, το σπίτι μας έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, τους δύο τελευταίους αιώνες από το το Διασκοτισμό; Από την διοχέτευση και απόδοση στον πληθυσμό τρόπων οι οποίοι το μόνο που θα διευκόλυναν καλυμμένοι πάντα με το πέπλο της ελευθερίας ήταν η υλοποίηση των ολοκληρωτικών σχεδιασμών παγκόσμιας κλίμακας, που άλλοι σαν αυτούς δεν απέδωσαν ποτέ μέχρι σήμερα παγκόσμια επίταξη και υπόταξη;

Ό, τι είναι ορατό, ό, τι υπάρχει δέχτηκε και δέχεται τα μέγιστα πλήγματα. Και αυτά εξακολουθούν σε μια πλήρη διαστροφή νοήματος να καλύπτονται από τις διακηρύξεις του Διαφωτισμού, οι οποίες έχουν ανανοηματοδοτηθεί στην πλήρη αντιστροφή της αρχικής έννοιας και λειτουργίας των. Έτσι, ό, τι αποτελεί εγγύηση ελευθερίας αποδίδει όλο και περισσότερη υποδούλωση, ό, τι κριτικού πνεύματος καταλήγει στην παύση αυτού, ότι πρεσβεύει την ευζωία στην πλήρη κακοποίηση της ζωής, ό, τι εξαγγέλει την ανάπτυξη οδηγεί στην οπισθοδρόμηση, ό, τι παρουσιάζεται ως αλήθεια υποκρύπτει το ψεύδος, ό, τι ονομάζεται δημοκρατία αντιπροσωπεύει τον στυγνό ολοκληρωτισμό.

Ο Διασκοτισμός φανερώνεται δια παντοίων τρόπων οι οποίοι εντέχνως και μάλιστα δια της επιστήμης την οποία ο Διαφωτισμός προσεταιρίσθη εις αντικατάστασιν του Θεού ο οποίος εχρησιμοποιείτο εις το προηγούμενο επίπεδο, και πάντα στη συσκότιση του κοινού νου, δια της παγκόσμιας χειραγώγησης της μαζικής πλέον ατομικότητας. Η τελευταία, απογυμνώνεται στο συσκοτισμό της, τη νύχτα, στην ύπνωσή της, κάτω από κάθε έλλογη δράση - αρχή του δυνάστη της -, όπου η θεμελιώδης είναι η αφαίρεση του ατομικού χώρου ύπαρξης.

Η ύπνωση λοιπόν, αφαιρεί το βλέμμα της ύπαρξης από τη γη, το οδηγεί σε ένα ουράνιο ψηφιακό χώρο, τον ψηφιακό οίκο. Η τελευταία δε νοεί πλέον τον εαυτό της ως τον καταλαμβάνοντα χώρο πραγματικό αλλά ψηφιακό, ο οποίος της αποδίδει κάθε δυνατότητα ελευθερίας στερώντας την από ό, τι είναι, ως δημιουργήθηκε. Και αυτό καθώς μόνο ένα ψηφιακό ανύπαρκτο σύνθεμα μπορεί να απολαύσει την ψηφιακή ελευθερία. Και όσο η ύπαρξη απομακρύνεται από τον πραγματικό χώρο και ελαχιστοποιείται με όριο την πλήρη μεταστροφή σε ψηφιακή σύνθεση, τόσο αυξάνει η αφαίρεση του πραγματικού χώρου από την παγκόσμια μαζική οντότητα η οποία προσαρτάται ως ψηφιακό μέσο αποκομιδής Ισχύος και Πλούτου στους εφαρμοστές του Διασκοτισμού. Όσο ο άνθρωπος κερδίζει τον ψηφιακό κόσμο, τόσο χάνει τον πραγματικό.

Είναι γεγονός αδιαπραγμάτευτο το αποτέλεσμα της ψηφιοποίησης του ανθρώπου που σημαίνει την παύση στη διαπλοκή κάθε διαχείρισης, έστω και υπό έλεγχο της πραγματικότητας, η αποβολή του ατομικού παράγοντα από το πραγματικό πεδίο και η σταδιακή υλική του υπερσμίκρυνση της οποίας το όριο είναι η μετάλλαξη σε μία χρονική μετάβαση, η οποία έχοντας απωλέσει την χωρική της παρουσία έχει περάσει στο επίπεδο της οντικής ανυπαρξίας, μια ανταλλαγή της στιγμής του χωροχρόνου με τον άυλο χρόνο με τίμημα τη Ζωή.

Διασκοτισμός είναι ο θάνατος, η απόλυτη κυριαρχία του σκότους, πλήρης και απόλυτη. Και αυτό γιατί ακόμα και ο σκλάβος ο οποίος ζούσε κάτω από απάνθρωπες συνθήκες κατακρατούσε τη χωροχρονική του στιγμή, αποτελώντας μια συνέχεια τέτοιων, όπου στην απειρία της διαιρετότητας της κάθε μιας ήταν σαφώς εντοπισμένος σε ένα χώρο εντός του οποίου πραγμάτωνε το έργο του, επενέβαινε, δρούσε στον κόσμο, άσχετα με τους περιορισμούς των κυρίων αυτού.

Τώρα όμως ο σκλάβος παύει να υπάρχει αφού η πραγμάτωση της αλληλουχίας στιγμών αποσύρεται από το χώρο, διαμορφώνεται μόνο χρονικά που σημαίνει το ψεύδος της ζωής αυτής καθώς αντιπροσωπεύεται από κάτι το οποίο απομακρύνεται από το χώρο, από τη σύνδεση του χώρου και του χρόνου, το "τώρα", τη στιγμή συμβάν. Έτσι, αφανίζεται ως ον καθώς η χρονικότητα απαλλαγμένη από τη χωρικότητα  μηδενίζεται, αυτοκαταργείται. Η αποξένωση του όντος από την ύπαρξη πραγματοποιείται συνεχώς, κάθε στιγμή όσο και αν τη διαιρέσουμε καθώς και στην άπειρη σμικρότητά της δεν είναι παρά το αποτέλεσμα της δράσης και αντίδρασης ταυτού και ετέρου, η υπόσταση των αντιθέσεων. Όμως όταν τα πάντα διενεργούνται μέσω συχνοτήτων χωρίς μετοχή, χωρίς σχέση, μέσω μιας οθόνης που αποδίδει συνθετική και ψευδή εικόνα ψηφίων, η σχέση, η μετοχή πραγματοποιείται μόνο στο χρόνο και όχι στο χώρο, στο μη ον, το κενό, το ανύπαρκτο, τον εχθρό της ύπαρξης.

Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι κινήσεις μεγαλοεπενδυτών προς αγορά κάθε χωροχρονικού σημείου της γης σήμερα. Σημαίνει ακριβώς την αφαίρεση της κοινής ανθρώπινης οντότητας από αυτόν. Η μετατροπή σε ιδιοκτησία όλης της γης και των υδάτων αυτής σημαίνει τον εξοστρακισμό κάθε έξωθεν ανθρώπινης ενέργειας σε αυτήν. Η ιδιωτικοποίηση αυτή σημαίνει την απόσυρση του ανθρώπου από αυτήν και την χρήση της γης προς αυστηρά απόλυτο συμφέρον της Ισχύος η οποία κατοχυρώνεται πλήρως υπαρκτικά, όχι πλέον ως χρηματοπιστωτικές μονάδες αλλά ως η υποστασιοποίηση αυτών στο χώρο και μάλιστα στην παγκόσμια διάστασή του. Αποτελεί τον απόλυτο κύριο της γης ενώ ο ανθρώπινος παράγοντας αποοντοποιείται σε συχνότητες ζώντας την δική του ψευδή αλήθεια, όπως του  την επέβαλαν και επέλεξε. Μπορείς λοιπόν να έχεις πάρα πολλούς φίλους, όσους ποτέ δεν είχε άνθρωπος αλλά δια των συχνοτήτων δια των οποίων περιηγείσαι παντού, από την εσώτερη κατασκευή της ένυλης πραγματικότητας, ως τα εξωτερικά άκρα του σύμπαντος και πάντα εκφραζόμενος με τον ίδιο τρόπο ώστε να καταναλώνεις όλο και περισσότερη "ελευθερία" κλεισμένος στο κελί σου, πίνοντας το νερό των μεγαλοεπενδυτών, τρώγοντας την τροφή τους, πληρώνοντας το χώμα που πατάς, το σπίτι που κατοικείς, τη χώρα σου που πιστεύεις πως αγαπάς. Όλα ανήκουν στην Ισχύ, που φροντίζει υπέρμετρα για την "ελευθερία" σου, την ψηφιοποίησή σου, την ανυπαρξία σου η οποία όσο αυξάνει,  τόσο αυξάνει την κάθε είδους κυριαρχία επί του εαυτού σου.

Όλες οι προβολές του Διαφωτισμού εξέφραζαν βαθύτερες αλήθειες  μόνο όσο αποτελούσαν την αντίδραση στην Ισχύ, σε ό, τι πολεμούσαν, κατ' ουσίαν δε ανδρώνονταν σε ένα σύστημα το οποίο ήδη αναπτυσσόταν βασιζόμενο σε καινούριους τρόπους εκμετάλλευσης. Στη νίκη τους πέρασαν στον αντίπαλο χώρο. Δημιούργησαν το καινούριο δόγμα το οποίο έπρεπε να εμφανίζεται ως ο προστάτης του νικημένου καθώς οι νικητές είναι πάντα οι ίδιοι, απλά αλλάζουν τα ενδύματά τους. Το κέρδος, η εκμετάλλευση, η καταπίεση, ο ολοκληρωτισμός, οι σκλάβοι υπάρχουν παντού και πάντα. Ας μη γίνεται αντιληπτό ως ιστορική αναδρομή αλλά ως ένα παντοτινό "τώρα". Και σε κάθε περίοδο επισυμβαίνουν αναδιατάξεις του σταθερού συστήματος υπό την κάλυψη διορθωτικών παρεμβάσεων προς το καλύτερο μόνο που αυτό δεν αφορά στον πληθυσμό. Έτσι το σύστημα συνεχίζει αλώβητο την πορεία του. Και όσο περισσότερο παγκοσμιοποιείται τόσο επικεντρώνεται στο κάθε πρόσωπο. Όσο αυξάνει την εμβέλειά του σε παγκόσμια κλίμακα τόσο εξολοθρεύει την κάθε ξεχωριστή και ανεπανάληπτη ύπαρξη, το πρόσωπο.

ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                            Διδάσκαλος Π. Ε., Θεολόγος