ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΣΧΑ

 ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΣΧΑ

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Ο ΑΚΟΥΩΝ ΑΣ ΑΚΟΥΕΙ, Ο ΒΛΕΠΩΝ ΑΣ ΒΛΕΠΕΙ, Ο ΝΟΩΝ ΑΣ ΝΟΕΙ

18/4/21

Αλίμονο Άνθρωποι,

Το τελευταίο Πάσχα δεν είναι αυτό του 2021. Και αυτό γιατί το Πάσχα  δεν υπάρχει πλέον, το καταργήσατε εσείς καθώς δεν μπορεί να υπάρξει εορτή χωρίς περιεχόμενο. Δεν υπάρχει πλέον Ανάσταση για εσάς, δεν υπάρχει Πάσχα. Το Βιβλίο της Ζωής έκλεισε. Το κλείσιμό του έγινε με τη δική σας συγκατάθεση και επικύρωση δια της υπογραφής σας.

 

Το τελευταίο ήταν το Πάσχα του 2020.  Εκείνο που διενεργήσατε την τελευταία σταύρωση, τη δική σας, όχι επαφίοντας τον εαυτό σας στο θείο θέλημα αλλά στο ατομικό συμφέρον μιας ψευδούς ασφαλείας. Τότε, που ό, τι συνέβαινε το αντιμετωπίζατε απλά ως ένα έκτακτο περιστατικό το οποίο η χώρα μας το πέρασε ανώδυνα. Η επιστροφή στον συνήθη τρόπο ζωής φαινόταν κάτι πολύ φυσικό και ερχόμενο, τα γονίδιά σας δεν είχαν προσβληθεί από επιβλαβείς δράσεις, ο νους σας θα μπορούσε αν το επιθυμούσατε να κρίνει και να ερμηνεύσει, ο πανικός δε σας διαπερνούσε με ρίγη, η παγκόσμια διακυβέρνηση δεν είχε επιδείξει παρά μόνο σκιασμένο το πραγματικό της πρόσωπο, πιστεύατε πως ζείτε σε μια δημοκρατούμενη χώρα, δεν είχατε εμπεδώσει ως τρόπο ζωής την ωμή υποταγή παρά μόνο την επιμελώς επικαλυμμένη, δε βλέπατε τους ανθρώπους δίπλα σας ως εχθρούς και αναγνωρίζατε την ελευθερία επιλογής, η καταστολή σας φαινόταν αναγκαία προς επίτευξη της μη διασποράς του ιού, θεωρούσατε πως τα Μ.Μ.Ε. σας πρόσφεραν την ανόθευτη πληροφόρηση, δεν είχαν τεθεί σε πλήρη λειτουργία παρά μόνο εν μέρει και περισσότερο δοκιμαστικά οι συχνότητες  της κατευθυνόμενης γνώμης και πράξης, θεωρούσατε πως το δημιούργημά σας, ο καρκίνος είναι η απροσπέλαστη πληγή του ανθρώπου, η όραση και το νευρικό σας σύστημα δεν είχαν ακυρώσει τους αισθητικούς τρόπους ανίχνευσης, η οθόνη του μηδενός δεν ήταν ο απαραίτητος σύντροφός σας, ούτε η εικόνα του εξωτερικού περιβάλλοντος στην τελευταία, είχατε ακόμη τη δυνατότητα να ρυθμίζετε την ένταση των ξεσπασμάτων σας εφ' όσον το θέλατε και να ελπίζετε πως η οικονομική πτώση θα ήταν μικρή και αντιμετωπίσιμη ενώ στο νου σας πάντα κλωθογύριζε μια ψευδής, επίπλαστη, εμφυτευμένη αίσθηση αθανασίας την οποία θα έπρεπε να υπερασπιστείτε με κάθε τίμημα. Τελικά η ζωή σας θα μπορούσε να συνεχιστεί "κανονικά".

Άνθρωποι,

Δε σας πέρασε από το νου ούτε μια φορά πως ο τρόπος ζωής στον οποίο επιθυμούσατε διακαώς να επιστρέψετε δημιουργήθηκε ακριβώς για να σας φέρει στο σημείο στο οποίο βρεθήκατε.

Το τελευταίο Πάσχα, αυτό του 2020, ήταν το τελευταίο μιας κοινωνίας άθλιας, καταβυθισμένης στη βδελυγμία, σε κάθε τι που συνεχώς οδηγούσε όλο και πιο μακριά από αυτό που πιστεύατε πως πλησιάζετε, την δικαιοσύνη, την ελευθερία, τον ανοιχτό ορίζοντα. Έτσι σφραγίσατε την Οδό της Ζωής, χάσατε κάθε δυνατότητα για ένα αληθινό κόσμο, αφήσατε τη ζωή έρμαιο των δολοφόνων, των κάθε είδους εγκληματιών μόνο και μόνο για μία δόση τοξικών ουσιών, μία μποτίλια αλκοόλ, μία διεστραμμένη συνάντηση, μία κρυφή ζωή, για περισσότερο φαγητό, για το τίποτα, καθώς όλα τα είχατε πολύ περισσότερο από όσα χρειάζονταν για να επιβιώσετε, για την πολυθρυλούμενη "κανονικότητα".

Αρέσκεστε στο να παραμείνετε μαριονέτες μαζικής παραγωγής άμεσα αντικαταστάσιμες, πειραματόζωα επιστημονικών πρακτικών, υποχείρια διεστραμμένων αρχόντων, υποβιβασμένες οικονομικά υπάρξεις άμεσα εξαρτώμενες από τα κέντρα ισχύος, αποστερημένες κάθε έκφανση κοινωνικότητας, απομονωμένες, πανικοβλημένες, απάνθρωπες υπάρξεις.

Διαγράψατε πλήρως ό, τι είχατε, πετάξατε στα σκουπίδια τις ψυχές σας, γίνατε αδιάφοροι, ψυχροί, χωρίς αίσθημα, χωρίς αγάπη. Γίνατε αυτό που θελήσατε να γίνετε και το επικυρώσατε. Υπογράψατε τα πάντα, πήρατε όλη την ευθύνη, αυτή που κανένα κράτος, κανένας οργανισμός, κανένας επιστήμονας, κανένας γιατρός δεν πήρε. Υπογράψατε τη διαγραφή σας ως άνθρωποι. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι' αυτό παρά μόνο εσείς. Όμως εσείς, οι μόνοι που κατηγορείτε είναι κάποιοι συνανθρωποί σας που σας κοιτούν στα μάτια και με πόνου απορία, σας ρωτούν "... μα γιατί, Γιατί, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΤΕ, ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΕΣΤΕ;".

Αλίμονο,

Το Πάσχα του 2020 ήταν το τελευταίο γιατί αρνηθήκατε δημόσια την Ανάσταση, όπως ακριβώς την αρνήθηκαν οι Ισραηλίτες στη δίκη του Διδασκάλου Ιησού. Καταδικάζοντάς Τον σε θάνατο, καταδίκασαν την αλλαγή του κόσμου του μίσους σε κόσμο της αγάπης. Δεν φόνευσαν έναν άνθρωπο, ούτε ένα θεό αλλά Τον Άνθρωπο Θεό. Τον τρόπο με τον οποίο η ζωή θα εκπληρωνόταν: Tη Ζωή Αλήθεια, ως τον τρόπο και ουσία της Δημιουργίας.

 Και όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν από τότε μέχρι σήμερα, που μετρούν μόνο για εσάς και όχι για την άχρονη αλήθεια, καταμετρούσατε κατακρεουργημένα πτώματα για τα οποία εσείς ευθύνεστε και μόνο εσείς, αφού πάντα συναινούσατε στην κυριαρχία της βίας και του θανάτου που σας καθοδηγούσαν οι ζηλωτές αυτού. Και όποιος ανόρθωνε το παράστημά του, όποιος τολμούσε να σηκώσει το βλέμμα και να αντικρίσει το Φως, εθεωρείτο εγκληματίας, υποκείμενος σε άμεση εξόντωση.

Έτσι γίνατε οι αρνητές, πιο μισητοί εχθροί της αγάπης την οποία πάντα χρησιμοποιούσατε για όλο και περισσότερα εγκλήματα, εχθροί της Ζωής, της Αλήθειας, καθώς ό, τι διαπράττατε στην αποστρεβλωμένη κρίση σας ήταν το πλησίασμα σε αυτό που δολοφονούσατε, η προσέγγιση στην ελευθερία. Την τελευταία προσπαθήσατε με κάθε τρόπο  να πλησιάσετε υποτάσσοντας, να πλησιάσετε την αλήθεια ψευδόμενοι, τη δικαιοσύνη αδικώντας, τη ζωή δολοφονώντας. Καταστρέψατε τα πάντα, κάθε ίχνος που θα μπορούσε να πραγματώσει την ουτοπία που πάντα τάραζε τη σκέψη σας. Και αυτό γιατί ό, τι και να διαπράττατε είχατε πάντα τη δυνατότητα να το αλλάξετε, ακόμα και όταν αποφασίσατε πως η ζωή σας μπορούσε να γίνεται όλο και καλύτερη, στοχεύοντας στα ιδανικά τα οποία καλά προετοιμασμένοι ώστε με κανένα τρόπο να μην μπορέσετε να τα πραγματοποιήσετε, τα μεταφέρατε στον ουτοπικό φαντασιακό χώρο. Και συνεχίσατε πλέον, σίγουροι πως δε θα τα αγγίξετε ποτέ, να καταστρέφετε όλο και περισσότερο τα πάντα αφού πλέον είχατε διαστρέψει το νόημα κάθε έννοιας, είχατε αποκλείσει κάθε δυνατότητα αλλαγής.

Η αγάπη ως η ενσυνείδητη πληρότητα της ύπαρξης, η αρχή της Δημιουργίας, κατέληξε στην καταναλωτική διαστροφή, διοχετευμένη σε κάθε κίνηση, δράση, πρακτική. Διαστρέφοντας πλήρως κάθε  εννοιολογικό περιεχόμενο, η ελευθερία ταυτίζεται με την υπερκατανάλωση, ο άνθρωπος μεταστρέφεται σε υπερκαταναλωτή των πάντων και φυσικά του εαυτού του, γίνεται ένα εργαλείο για κάθε χρήση, η αλήθεια ταυτίζεται με διεστραμμένες αισθησιακές φαντασιώσεις που γίνονται πράξη.

Μάθατε την ελευθερία ως απόλαυση χωρίς όρια. Μάθατε να απολαμβάνετε το διαμελισμό σας. Γίνατε παρελκόμενα προϊόντων παραγωγής. Πλάσματα απρόσωπα αφού  η αφαίρεση κάθε καταναλωτικού προσκτήματος επέφερε το μηδενισμό της προσωπικότητας, αποδεικνύοντας την αλήθεια. Ζούσατε σε ένα ψεύδος, σε μια ιδιοκατασκευασμένη φαντασιακή μετάβαση της μίζερης και άθλιας ζωής σας, υπερφίαλες αλαζονικές υπάρξεις ενός ανεδραίωτου μηδενισμένου εγώ καθώς το τελευταίο δεν ήταν παρά ένα ακόμα καταναλωτικό έδεσμα για τους άλλους. Κι ενώ απολαμβάνατε ό, τι ήταν στην δικαιοδοσία σας, από γευστικά εδέσματα ως τον αγαπημένο σας σύντροφο, πετώντας τα περισσεύματα στα σκουπίδια, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης λιμοκτονούσε εξαθλιωμένο ακριβώς για να ζείτε εσείς έτσι.

Άνθρωποι,

Έφθασε η ώρα της πλήρωσης, καθώς ό, τι δρα, ό, τι ενεργεί, φθάνει στην πλήρωσή του και εκεί υφίσταται η αντιστροφή.  Το Νείκος διαδέχεται τη Φιλότητα. Στην ολοκλήρωσή του η πλήρης αποσύνθεσή του θα οδηγήσει και πάλι στην πλήρη Φιλότητα την οποία δε θα γνωρίσετε ποτέ. Αυτή ακριβώς ήταν η επιλογή σας το τελευταίο Πάσχα. Ήταν η τελευταία ευκαιρία, η τελευταία απόφαση, η τελευταία φορά που θα μπορούσατε να σκεφθείτε, να αναγνωρίσετε, να κρίνετε και να ανορθωθείτε, ακόμα και έχοντας επιφέρει όλη αυτή την τεράστια καταστροφή στη δημιουργία, να την αντιστρέψετε καθώς η αλήθεια νικά τα πάντα, δεν υπάρχει κάτι που θα αντιπαρατεθεί στη δύναμή της, όπως το φως κατασκεδάζει κάθε ίχνος σκοταδιού αφανίζοντάς το και η λάμψη του είναι ασυγκράτητη κάθε φορά που επιστρέφει σ' αυτό ένα από τα χαμένα παιδιά του, μία ακόμα φωτεινή ύπαρξη.

Αλίμονο,

Η αλήθεια σας τρόμαξε, το να εκθέσετε τη δύναμή σας, σας διέσπειρε τον πανικό, δεν την αναγνωρίσατε παρά ως την απώλεια μιας φαντασιακής βεβαιότητας την οποία πιστεύετε πως μπορείτε να εξασφαλίσετε. Η αλήθεια δεν ήταν για εσάς λυτρωτική, δεν ήταν η απαλλαγή από όλα όσα σέρνετε αλυσοδεμένοι αιώνες και χιλιετίες που σας αφαιρούν τη Ζωή. Δεν τολμήσατε για μια ακόμα φορά όχι να σηκώσετε το βλέμμα στο Φως αλλά και να κοιτάξετε το πρόσωπό σας κατάματα σε μια θολή υδάτινη επιφάνεια ό, τι και αν συνέβαινε γύρω σας, όσα και αν έφθαναν στις αισθήσεις σας, όσο και αν προσπάθησαν οι τελευταίοι μάρτυρες.

Έτσι, εξαφανίσατε και την τελευταία σας επιλογή να είστε πραγματικοί αληθινοί άνθρωποι. Υπογράψατε την πλήρη απόσχισή σας από τις φωτεινές Ακτίνες της Αλήθειας. Κάνατε αυτό που μόνο θα σας απέδιδε τη σιγουριά και την ασφάλεια: καταργήσατε την γονιδιακή σας κληρονομιά, το Φως που λάθρα επιβίωνε παρόλη την αισχρότητα που φέρατε. Επιβίωνε μέσα σας γιατί ήταν ό, τι σας δημιούργησε, η ίδια η Ζωή. Πήρατε όλη την ευθύνη πάνω σας. Καταστρέψατε την μοναδική και ανεπανάληπτη σύνδεσή σας με τη Δημουργία επιτρέποντας την παρέμβαση στο γονιδιακό σας είναι ως μέλη και φορείς Αυτής με την αποδοχή της εξόντωσής σας και την πλήρη συμμετοχή σας σε αυτήν. Είστε νεκροί πλέον. Και αυτός δεν είναι ένας θάνατος αβίωτος, αυτό που ο ερχομός του είναι ένα απρόοπτο τέλος που δεν βιώνεται. Είναι ένας θάνατος διαρκής, επώδυνος όλο και περισσότερο, είναι η συνεχής αυξανόμενη βίωση του θανάτου εν ζωή. Nεκροί ως άνθρωποι, κοινωνικά όντα δίποδα, λογικά. Εσείς οι ίδιοι, οι γύρω σας, όλοι, κατοχυρώσατε με τη ατομική συγκατάθεσή σας κάθε βδέλυγμα, κάθε επιβουλή, κάθε προσβολή, κάθε θανάσιμο πλήγμα κατά του εαυτού σας, κατά των οικείων σας, κατά της πατρίδος σας, κατά της Γης, κατά πάσης της Δημιουργίας, τα οποία επικυρώσατε υπογράφοντας. Στο εξής, κάθε στιγμή παραμονής θα γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη, βασανιστική. Μια συνεχής περιπλάνηση στο σκοτάδι, μόνοι, αδύναμοι, αβοήθητοι στη συνεχή βίωση του κυρίαρχου θανάτου που θα καθοδηγεί κάθε βήμα σας στη συνεχή αποσύνθεσή σας. Η αγάπη στέρεψε, η μουσική διεκόπη, η ελπίδα εξαϋλώθηκε, η ευχαρίστηση τελείωσε, η ζωή πλέον θα είναι η συνεχής και όλο και πιο βασανιστική βίωση της ύπαρξης του θανάτου, του μη όντος στον κόσμο. 

                                                                Η Γη, δεν είναι πλέον παρά χώρος εν ζωή νεκρών. 

                                                                              ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΚΥΙΑ.

ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                            Διδάσκαλος Π. Ε., Θεολόγος