MALLEUS MALEFICARUM

 Malleus Maleficarum: Το Σφυρί των Μαγισσών

23/3/2021

To περίφημο Malleus Maleficarum, γνωστό ως «Σφυρί των  Μαγισσών», το πρώτο και πλέον αξιόπιστο εργαλείο εντοπισμού μαγισσών, αποτελεί τον ένδοξο και αήττητο πρόγονο τόσο του ευρέως διαδομένου και πολυθρυλουμένου υποχρεωτικού PCR test όσο και του υποχρεωτικού εμβολιασμού,  υποχρεωτικού ως καθόλα εννόμου και εκ τούτου εφαρμοζομένου κυβερνητικά δι’ όλων των νομίμων μέσων εκ της μεταστροφής των συνταγμάτων και κοινωνικά εκ της επιβολής των από την μεγάλη χειραγωγούμενη φοβική μάζα είτε από τον ίδιο τον τρόπο λειτουργίας του εμπειρικού και βεβαίως εργασιακού χώρου όπως ακριβώς συνέβη και με το «Σφυρί των Μαγισσών» του οποίου η αξιοπιστία εδραιώνεται στο φόβο των χωρικών και επιβεβαιώνεται πάντοτε στη δια βασανιστηρίων ομολογία με κατάληξη την δια δικαστικής απόφασης,  θανατική ποινή.  Ένδοξος και αήττητος πρόγονος, καθώς ολοκλήρωσε επακριβώς το στόχο για τον οποίον δημιουργήθηκε στη Γερμανία το 1486: Την  Επανεκκίνηση του Συστήματος.

Ίσως φαντάζει ευκαιριακή και επιφανειακή η αντιστοιχία της εντέχνως ονομαζόμενης Πανδημίας του 2020 με την καταδίωξη και θανατική καταδίκη των 200.000 περίπου επίσης εντέχνως καλουμένων μαγισσών όπως διαδραματίστηκε από το 16^ο ως τα τέλη του 18^ου αιώνα, όμως όπως θα διαφανεί δεν πρόκειται για αντιστοιχία αλλά για τη θριαμβευτική φανέρωση στο εμπειρικό πεδίο του εγκλήματος που για αιώνες διεπράχθη και εκ της αποδεδειγμένης επιτυχίας του επαναλαμβάνεται στις ημέρες, μάλλον δε στις νύχτες μας. Και αυτό καθώς ο κεντρικός άξονας ο οποίος δίνει υπόσταση και στα δύο συμβάντα είναι ο ίδιος. Τόσο η σφαγή των μαγισσών όσο και η πανδημία αποτελούν τον τρόπο δράσης διά του οποίου διά της καταστολής και του φόβου ο οποίος ενσωματώνεται στην καθημερινή ύπαρξη, επιτυγχάνεται ο αποκλεισμός της κοινωνικής αντίδρασης και αντίστασης – και αυτό όχι χωρίς αιματηρές εξεγέρσεις, στην προωθούμενη επανεκκίνηση του συστήματος και η οποία αφορά στην χρηματοοικονομική μεταβολή η οποία όμως απαιτεί και την πλήρη αλλαγή του τρόπου του κοινωνικού χώρου προς ενίσχυση και εδραίωση της μεταβολής αυτής. Ο κεντρικός αυτός άξονας λαμβάνει βεβαίως την κίνησή του από της Ισχύος η οποία εμφανίζεται αήττητη αφού κατευθύνει τον πλέον ισχυρό παράγοντα ο οποίος και τότε και τώρα είναι ο ίδιος, ο εργαλειοποιημένος λόγος, η προβολή του ανθρώπινου λόγου  ανεξαρτητοποιημένη σε μία εξωανθρώπινη υπόσταση στην οποία ο ανθρώπινος λόγος   αποδίδει ιδιαίτερη οντότητα και εκφράζεται ενδοκοσμικά διά της επιστήμης και δη της ιατρικής. Έτσι, οι κατέχοντες τα μερίδια του κεφαλαίου, η Ελίτ της Ισχύος αποδίδει τις εντολές προς εφαρμογή εμφανιζόμενες ως επιστημονικές απαράβατες αλήθειες και εδώ μάλιστα με τη διαφοροποίηση της επιστήμης ως την απολυτοποίηση του ανθρώπινου λόγου η οποία εκφράζεται δια της ιατρικής, αλλά και την επιστήμη της θεολογίας πλήρους δυνάμεως, από της Εκκλησίας η οποία επιβιώνει παρά την υπέρμετρη αντίφαση στην οποία την οδηγεί ο αναδυόμενος λόγος, το απόλυτο πνεύμα: ενώ της αφαιρεί κάθε δυνατότητα ύπαρξης, επιτρέπει να παραμένει ενεργή καθώς η καταστροφής της επικαλύπτεται από τους  φορείς του απόλυτου πνεύματος ώστε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο χειραγώγησης του μεγάλου αριθμού των πιστών όπως διαμορφώνεται στην κατάλυση της φεουδαρχίας και το πέρασμα στην κρατική εξουσία ενώ η δομημένη ιεραρχία της λαμβάνει τα σχετικά αντίτιμα.

Έτσι, το κυνήγι των μαγισσών δεν ταυτίζεται με τα κατάλοιπα του Μεσαίωνα, τα οποία τον στιγματίζουν στην όψιμη ύπαρξή του όπως συνήθως προσφέρεται προς κατανάλωσιν. Το αντίθετο, αποτελεί την έναρξη των δράσεων επανεκκίνησης σε μία νέα κοσμική διαδικασία η οποία είναι πλήρης φιλοσοφικής κάλυψης – στην πραγματικότητα κέρδους, όπου τα κύτταρα της παλαιάς κοινωνίας  τα οποία δεν θα ανταποκριθούν στη μεταβολή αυτή πλήρη δυνάμεως, θα πρέπει να εξοντωθούν. Και αυτό διαπράττεται  και διά της πανδημίας του 2020 δια της οποίας εισαγόμεθα στην νέα επανεκκίνηση της Παγκόσμιας Νέας Τάξης η οποία για να προχωρήσει απαιτεί την οικονομική και εξ αυτής την κοινωνική μεταστροφή.

Η δίωξη των μαγισσών δεν είχε απολύτως κανένα άλλο λόγο πλην εκείνον της αλλαγής του τρόπου ύπαρξης ο οποίος προωθούνταν στην πράξη ως εφαρμογή της νέας κοσμοθεωρίας. Οι γυναίκες οι οποίες διώκονταν δεν διέπρατταν κακό ή απλά επιτελούσαν καλό. Είχε όμως η δίωξη στόχους πολλούς οι οποίοι στην ομαδοποίησή τους οδηγούσαν στον ίδιο τέλος. Έτσι, σκόρπια γεγονότα όπως δημεύσεις περιουσιών, καταστροφή μορφών τέχνης, δαιμονοποίηση φτωχών και ανέργων, απόλυτος κοινωνικός έλεγχος, έλεγχος παραγωγής, οι ρόλοι των δύο φύλων, η καταστροφή των παλαιότερων τρόπων ζωής των κοινοτήτων, η υπαγωγή των κοινοτήτων στην κρατική εξουσία, η πλήρης ανελευθερία, η καταστολή με σφαγές κοινοτικών και αγροτικών αντιδράσεων, το πέρασμα της κοινής γης στην κρατική εξουσία κι άλλα πολλά οδήγησαν ακριβώς στο ζητούμενο από την Ελίτ, την καθιέρωση του αστικού μοντέλου στην πράξη, το οποίο όσο εδραιωνόταν η εξωτερική τρομοκρατία και καταστολή ακολουθούσε την αντίστοιχη φθίνουσα πορεία ως που χάθηκε έχοντας μετατρέψει τον ίδιο τον κοινωνικό χώρο σε χώρο καταστολής εξ ιδίων, περιορισμένο τόσο αυστηρά ώστε να είναι αδύνατη όποια ανεξαρτησία εκτός αυτού. Η καταστολή και η βία ενσωματώθηκαν στην ίδια την κοινωνική οντότητα μέσω της παραμονής στο φόβο ο οποίος φθάνοντας στο τέλος των συμβάντων άφησε την παρουσία του στην ίδια την κοινωνία, μία οντότητα η οποία πλέον είχε ρυθμιστεί στις λειτουργίες του νέου συστήματος.

Η πανδημία λοιπόν σήμερα έχει ακριβώς ένα σκοπό, τον ίδιο, την επανεκκίνηση του συστήματος η οποία για να τεθεί σε εφαρμογή βάλλει ταυτόχρονα εναντίον πολλών και διαφορετικών στόχων, και εκφράζεται ως διώξεις, δημεύσεις περιουσιών, αλλαγές μεταξύ των δύο φύλων, απώλεια κοινής γης ή ύδατος, καταστροφή επαγγελμάτων, καταστροφή της τέχνης, δημιουργία χαμηλόμισθης πολυπληθούς εργατικής μάζας, πλήρη οικονομικό και κοινωνικό έλεγχο πάντων και σε κάθε τους κίνηση, τελικά όλα όσα αναφέρθηκαν παραπάνω τα οποία χαρακτηρίζουν την αποσάθρωση ενός παλαιότερου τρόπου ζωής και την εισαγωγή δια της καταστολής και του φόβου σε ένα νέο τρόπο, που σημαίνει και την εξόντωση όσων αντιδρούν ή θα δημιουργούσαν εστίες ανισορροπίας στην αλλαγή αυτή. Και οι θάνατοι θα είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς των αντιδρώντων γιατί η νέα επανεκκίνηση δε στοχεύει μόνο στη δίωξη των αντιφρονούντων αλλά και στην εξολόθρευση όσων αποτελούν ζημία και όχι κέρδος για το σύστημα, των υπερηλίκων, των ανέργων, των αστέγων. Ας μην διαφεύγει το γεγονός της εξολόθρευσης των μαγισσών ως γυναίκες οι  οποίες υπερτερούσαν του ανδρικού πληθυσμού που σημαίνει πως για να οργανωθεί το νέο σύστημα έπρεπε να μειωθούν ώστε να είναι δέσμιες ενός άνδρα και όχι ανεξάρτητες. Η θανάτωση των περίπου 200.000 γυναικών έφερε το σύστημα στην ισορροπία η οποία θα προωθούσε το νέο τρόπο ζωής. 

H φιλοσοφική υποδομή η οποία εδραιώνει τις μεταβολές στον εμπειρικό χώρο επικεντρώνεται στην αποκοπή του λόγου από το γίγνεσθαι και την δια του λόγου διαμόρφωση του τελευταίου. Όμως πάντα μένει ξεκάθαρη η εικόνα της τρομοκρατίας, της δίωξης, της καταστολής, της καταδικαστικής απόφασης. Εκείνοι οι οποίοι πάντα διώκονται πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πλουσίων όπου όμως οι διώξεις των μαγισσών αποκρύπτουν την πραγματική αιτία της εσχάτης προδοσίας, είναι οι χαμηλές κοινωνικές τάξεις οι οποίες κατηγορούνται πάντα από τις υψηλές ως επικίνδυνοι, καταστροφικοί, συνωμότες και πάντα με τη συνεργασία του κλήρου ο οποίος δια των βασανισμών της Ιεράς Εξέτασης αποδεικνύει και την αλήθεια των κατηγοριών.  Ίσως το κυνήγι των μαγισσών θεωρηθεί άσχετο των σημερινών συμβάντων εκ της ιδιαίτερης σχέσης με το γυναικείο φύλο. Όμως παρατηρώντας τα όσα συμβάντα απορρέει η διαπίστωση πως το κυνήγι των μαγισσών δεν ήταν τίποτε άλλο από τη δράση δημιουργίας του ζητουμένου οικογενειακού προτύπου το οποίο θα προωθούσε το νέο σύστημα, μεταβολή μεταξύ των σχέσεων των δύο φύλων δια της ταξικής αλλαγής της θέσης τους, γεγονός το οποίο συμβαίνει και σήμερα όσο και αν υπάρχει η πεισματική άρνηση στη διαπίστωσή του. Στην καθιέρωση του αστικού τρόπου ζωής τα δύο φύλα ήταν αναγκαίο να ξεχωρίσουν ταξικά και να προωθηθούν σε συγκεκριμένους ρόλους με το ανδρικό φύλο ως πατέρα αφέντη και το γυναικείο στερούμενο κάθε ελευθερίας, ένα εργαλείο γεννήσεων και μία υπηρέτρια άνευ πληρωμής ή οποία επίσης υπό την ανδρική εποπτεία εργαζόταν ως σκλάβα χωρίς να της επιτρέπεται η συμμετοχή στον εργασιακό χώρο, στον  οικιακό χώρο παράνομα μεν κατά τη θεωρία νόμιμα κατά την πράξιν του νέου συστήματος αφού αποτελούσε και αυτό ένα από τα σημεία προώθησής του, κάτι που αφορούσε και την παιδική εργασία υπό την πατρική εξουσία. Καταργουμένης της παιδικής εργασίας αρχίζει η αναστροφή της πορείας στο μαζικό μοντέλο και την έξωθεν επέμβαση στους νέους η οποία καταλήγει να πραγματοποιείται δια της επέμβασης σε αυτούς μέσω ηλεκτρονικών τρόπων ευζωίας αφού ήδη έχει προηγηθεί η δημιουργία τοξικοποιημένων υπάρξεων εκ της χρήσης τοξικών ουσιών είτε νομίμων είτε παρανόμων δια της διοχέτευσης των καταλλήλων προτύπων. Ο στόχος που είναι η κριτική σκέψη και φαντασία βάλλεται μέχρι τελικής πτώσης. Τώρα, η εξομοίωση των φύλων όπως προωθείται από τους τρόπους επιρροής και δημιουργίας της κοινής γνώμης οδηγεί στη νέα επανεκκίνηση, της άφιλης μάζας, καθώς απορρίπτεται όχι μόνο κάθε διαφορά πραγματική ή πλασματική αλλά η ίδια η ύπαρξη ως διαφορά. Η στειρότητα η οποία επιδιώκεται μέσω διαφόρων τρόπων όπως η διατροφή, τρόποι ζωής, ιατρική επέμβαση – εμβολιασμοί, ουσιαστικά καταργεί τη μητέρα καθώς ήδη έχει ξεκινήσει η παραγωγή εμβρύων σε τεχνητές μήτρες ενώ τα ίδια συμβαίνουν και στο ανδρικό φύλο στην κατάργηση του πατέρα,  ενώ αυξάνεται όλο και περισσότερο η ίδια η άρνηση του εαυτού του ανδρικού φύλου και η προσκόλλησή του σε γυναικείους τρόπους έκφρασης και ζωής πάντα υπό την επιτήρηση του ιατρικού και πλέον ηλεκτρονικού επιστημονικού ιερατείου. Έτσι τα δύο φύλα ενσωματώνονται σε ένα μαζικό άφιλο είδος υποτελούς ενώ τα παιδιά προγραμματίζονται κατά το ζητούμενο στην πορεία της τεχνητής γονιμοποίησης και εμβρυοποίησης ως οι νέοι υποτελείς ψηφιακοί υπάνθρωποι του νέου συστήματος. Είναι φανερό πως ο κλήρος αποβάλλεται,  δεν είναι πλέον αναγκαίος στην Ελίτ της Ισχύος αφού έχει λάβει την πλήρη χειραγώγηση  και ήδη αναγνωρίζεται η ανυπαρξία του ως ό, τι πρεσβεύει, η κεκρυμμένη εντέχνως στη διάρκεια πέντε αιώνων.

H αναγνώριση και πιστοποίηση του τρόπου δια του οποίου εδραιώνεται η επανεκκίνηση του συστήματος μπορεί να επιτευχθεί με την παράθεση συγκεκριμένων χαρακτηριστικών  τα οποία με μεγάλη ευκολία μπορούν να ταυτοποιηθούν δεδομένου πως ο κεντρικός άξονας παραμένει αλώβητος, ήτοι το κεφάλαιο και η πλήρης στήριξή του  από την επιστήμη ήτοι τον εργαλειοποιημένο λόγο. Έτσι η αναφορά στις συνθήκες που επικρατούσαν κατά το Μεσαίωνα και οι οποίες έπρεπε να καταστραφούν μπορεί να δημιουργήσει την αντιστοιχία της σκέψης στα σημερινά συμβάντα.  

Η κοινοτική ζωή κατά το Μεσαίων ισορροπούσε ανάμεσα στην προσωπική αυτοσυντήρηση μέσω της ελάχιστης προσωπικής αγροτικής ιδιοκτησίας ή την  αγροτική χρήση της κοινής γης και την αναγκαστική εργασία στα γαιοκτήματα των μεγαλογαιοκτημόνων. Η λαϊκή τάξη των εργατών αποτελεί σχεδόν το 98,5% του πληθυσμού ενώ το υπόλοιπο 1,5 % αποτελούν οι ευγενείς και ο κλήρος. Και στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί η θέση των γυναικών στην κοινότητα, οι οποίες εργάζονται εξίσου με τους άνδρες σε όλες τις εργασίες είτε σε κτήματα είτε σε συντεχνίες. Οι γυναίκες και οι άνδρες στην κοινοτική ζωή διακρίνονται από την ισότητα στον εργασιακό χώρο αλλά οι γυναίκες εμφανίζονται περισσότερο ενεργές κοινωνικά, ασχολούμενες με θεραπείες ασθενών, με γεννήσεις ως μαίες και γενικά έχοντας γνώσεις που εξυπηρετούν την κοινότητα και τις οποίες αποκτούν εμπειρικά δια βίου και προγονικής κληρονομημένης γνώσης. Αλλά και  η ερωτική φύση της γυναίκας τονίζεται στην κοινοτική ζωή, η γυναίκα ξεχωρίζει ως το ερωτικό δημιούργημα της ζωής.

Η έναρξη της εξύψωσης της επιστήμης έχει άμεσα αποτελέσματα καθώς αποτελεί υπηρεσία της Ισχύος η οποία πρόκειται να τη χρησιμοποιήσει σε συνδυασμό με τον κλήρο στην επίτευξη των στόχων της. Και ενώ η επιστήμη ουσιαστικά ακυρώνει την Εκκλησία η τελευταία θέτει σε εφαρμογή την Ιερά Εξέταση ενδυναμώνοντας τη θέση της πάντα όμως σε σχέση με την εξουσία η οποία τη χρησιμοποιεί ως όργανο επιβολής. Η Εκκλησία παραμένει στο προσκήνιο ακριβώς ως μέσο χειραγώγησης, μετατρέπεται σε μία εταιρία τήρησης συγκεκριμένων εντολών προς ίδιον συμφέρον και το κύριο ήταν το να συνεχίσει να υπάρχει ως αντιπρόσωπος -  εγκόσμια δύναμη του Θεού. Η αναβάθμιση της εργατικής τάξης μέσω της έλλειψης του εργατικού δυναμικού το οποίο πρέπει να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα του χρηματοοικονομικού συστήματος όπως διαμορφώνεται από τις ανακαλύψεις των νέων χωρών και την εισροή του κεφαλαίου και ανάπτυξη του εμπορίου έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των μισθών κάτι το οποίο σχετίζεται και με τη μεγάλη μείωση του εργατικού πληθυσμού εξαιτίας της μεγάλης δράσης ασθένειας της πανώλης με πολύ μεγάλο αριθμό θυμάτων. Αυτό όμως σημαίνει την περαιτέρω ανεξαρτητοποίηση των χωρικών, την αύξηση της δύναμης των κοινοτήτων την εξασθένιση της φεουδαρχίας δημιουργώντας την ανάγκη για αλλαγή του συστήματος πριν η εργατική τάξη αποκτήσει τη δύναμη που αποτελεί τρόμο για την ισχύ. Η ισχύς των ευγενών λοιπόν για να διατηρηθεί έπρεπε να προβεί σε αλλαγές οι οποίες θα κατακρατούσαν την ανερχόμενη λαϊκή τάξη καλά μέσα στα πλαίσια που θα τους όριζαν καρπούμενοι βεβαίως και τα τεράστια κέρδη που θα προέκυπταν. Οι διαφορές και μεταρρυθμίσεις και αποχωρισμοί  που  συμβαίνουν στον κλήρο καθόλου δε συνοδεύουν τη μείωση της κυριαρχίας του και της χειραγώγησης της λαϊκής τάξης,  αφού στηρίζεται πλέον στην Νέα Ισχύ η οποία θέτει το σύστημα εκ νέου. Καθώς τα αναδυόμενα κράτη και η Εκκλησία αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη ταυτόχρονα εισέρχεται στο πεδίο της ισχύος και η επιστήμη. Η Ισχύς προσπαθεί να εξασφαλίσει την δύναμη που θα της αποδώσει η κτήση της γης και στην οποία θα εδραιωνόταν εφ’ όσον γίνονταν οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις  οι οποίες θα πρόσφεραν το πεδίο της ανάπτυξης αυτής. Η ιδιωτικοποίηση της κοινής γης των κοινοτήτων από την οποία και η επιβίωσή τους, δρα με πολλαπλό τρόπο. Δίνει την κρατική έκταση, διαλύει την κοινοτική αυτονομία αφού δεν υπάρχει πλέον τρόπος επιβίωσης, δημιουργεί τεράστια ποσότητα φτώχειας και ανεργίας που αποδίδουν πολύ πλούσιο χαμηλόμισθο εργατικό δυναμικό το οποίο απομακρύνεται από το φυσικό τρόπο ζωής και εισάγεται στον αστικό τρόπο ζωής, τη συσσώρευση στις μεγαλουπόλεις όπου ζει σε άθλιες συνθήκες. Και αυτή είναι η μοίρα του άνδρα. Όμως, η πρόσχαρη και δυναμική γυναίκα της κοινότητας η εικόνα της ερωτικής διαιώνισης της ζωής αποτελεί μέγιστο κίνδυνο για το σύστημα. Θα πρέπει στο νέο σύστημα ο ρόλος της  να αλλάξει εντελώς. Μετατρέπεται στην άνεργη ύπαρξη η οποία στερείται κάθε δικαιώματος, ούτε καν να εργαστεί, επιφορτισμένη με τη γέννηση και φροντίδα των παιδιών που θα είναι οι επόμενοι υποτελείς, ιδιοκτησία του άνδρα ο οποίος παίρνει το ρόλο του κυρίαρχου στην οικογένεια και η γυναίκα και τα παιδιά το ρόλο της ιδιοκτησίας. Φυσικά ο άνδρας έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί κατά βούληση γυναίκα και παιδιά υποβάλλοντάς τους σε σκληρή εργασία η οποία γίνεται στο σπίτι χωρίς η γυναίκα να δηλώνεται εργαζόμενη. Η οικογένεια στην μορφή αυτή μετατρέπεται στο στήριγμα της Νέας Τάξης της Ισχύος, μία σμίκρυνση της ολοκληρωτικής  κοινωνίας η οποία πλέον έχει χάσει τη διασύνδεσή της με τη φύση, την πραγματική αξία των δύο φύλων και την καταγωγή της.

Aυτή η τεράστια κοινωνική αλλαγή μιας κοινωνίας προσώπων ισότιμων και δεμένων κοινωνικά στο φυσικό περιβάλλον, σε μια ατομικοποιημένη και απομονωμένη ανάμεσα σε τοίχους κοινωνία μόνο μέσω του φόβου μπορούσε να δημιουργηθεί. Kαι ο φόβος δημιουργήθηκε με την εξόντωση του γυναικείου φύλου το οποίο ήταν το επικίνδυνο καθώς κατακρατούσε πολλές θέσεις οι οποίες πλέον περνούσαν στη διαχείριση της εξουσίας ως μέσα της επιβολής της και συνεχής αποκομιδή κερδών. Η απαγόρευση της κατοχής γης από το γυναικείο φύλο, οι θεραπευτικές ικανότητες οι οποίες αποτελούσαν μια κληρονομιά αναρίθμητων χρόνων οι οποίες πλέον ήταν υπόθεση της επιστήμης και όχι των γυναικών χωρικών όπως και της παντοδύναμης εκκλησίας η οποία επίσης θεωρείτο πάροχος θεραπειών, κάτι το οποίο όσο αυξανόταν η επιστήμη ελαττωνόταν, οι μαιευτικές ικανότητες οι οποίες περνούσαν και αυτές στο επιστημονικό πεδίο, οι ψυχικές δυνάμεις οι οποίες δεν είχαν καμία θέση στο νέο σύστημα της ψυχρής λογικής, ο μεγαλύτερος αριθμός των  προσώπων του γυναικείου φύλου από το ανδρικό, που σημαίνει πως πρέπει να μειωθεί προς επίτευξη του στόχου, όλα θέτουν τη δράση σε λειτουργία. Και ενώ η κοινή γη φράσσεται και ιδιωτικοποιείται αρχίζει η συσσώρευση των κατεστραμμένων κοινοτήτων στα δημιουργούμενα αστικά κέντρα τα οποία πληρούνται δια της φτωχότατης πλέον λαϊκής τάξης και αυτό δε γίνεται χωρίς αντιδράσεις και εξεγέρσεις, χωρίς σφαγές. Η Νέα Τάξη Ισχύος στην επίτευξη των στόχων χρησιμοποιεί το κύριο στήριγμά της, την καταστολή, η οποία εμφανίζεται πέρα από τις συγκρούσεις στρατευμάτων και εξεγερμένων αγροτών, με την ίδρυση των σωματείων κυνηγών μαγισσών ο οποίος χρησιμοποιεί το φόβο του θανάτου ως τιμωρία για τη μη αποκάλυψη μαγισσών. Η καταστολή και ο φόβος του θανάτου διαπλέκονται δημιουργώντας ένα συνοθύλευμα φρίκης το οποίο  δια της Εκκλησίας δαιμονοποιείται αποκτώντας τον τύπο του φόβου του διαβόλου. Αυτός εμφανίζεται ως διά μαγείας στη σκηνή αγκαλιά με τις γυναίκες οι οποίες ως εναγκαλισμένες με αυτόν  και φέροντας όλο το κακό του στον κόσμο, κακό που όσο και ψάξει κάποιος δεν πρόκειται να το βρει,  πρέπει να εξοντωθούν για το καλό της κοινωνίας. Οι κυνηγοί κεφαλών, οι δυνάμεις που διενεργούν τις συλλήψεις, οι εκβιασμοί του πληθυσμού που καταλήγουν στην παράδοση των γυναικών, το βασανισμό και τη δι’ αυτού ομολογία η οποία επισύρει τη θανατική ποινή θα ήταν αδύνατο να διαπραχθούν με τον τρόπο που διαπράχθηκαν αν δεν υπήρχε η συμβολή της Εκκλησίας η οποία δίδει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στον φόβο, μεταστρέφει το φόβο της καταστολής σε μεταφυσικό, ανυπέρβλητο, χειραγωγώντας το λαό. Και ενώ οι θανατώσεις αυξάνουν συνεχώς, οι γυναίκες εξαφανίζονται από την κοινωνία, καθώς παύουν όλες οι δράσεις τους, η εργασία, η ανεξαρτησία, η ιδιοκτησία και αν δίνουν κάποια εντύπωση αντίδρασης από κάποιο χαρακτηριστικό τους, επιβάλλεται να φορούν δια βίου το σιδηρούν φίμωτρο. Ακριβώς πάνω σε αυτό το επαναλαμβανόμενο μοτίβο εδραιώνεται η  νέα αστική τάξη. Σε αυτήν ο φυλακισμένος είναι ελεύθερος μέσα στη φυλακή του, απαλλαγμένος από τον πανικό και το φόβο των περασμένων αιώνων οι οποίοι δια της πολύχρονης παραμονής ενσωματώθηκαν στο είναι του, ενώ ο νέος μάγος ο οποίος εξυψώνεται δια της σχέσης του με την εξουσία ως το πλήρως ανταποκρινόμενο όργανό της είναι ο ιατρός.

Η προπαγάνδα των ισχυρών και η κοινή φήμη δημιούργησαν την κοινή γνώμη όπως την επιθυμούσαν χειραγωγώντας το λαό και κατασκευάζοντας το δαιμονικό πρότυπο της μάγισσας που έπρεπε να θανατωθεί. Η υπέρμετρη καταστολή δημιουργώντας σε κάθε της κίνηση τον πανικό, προωθεί τον κοινωνικό διχασμό και την παράδοση προς εκτέλεση της μειονότητας. Τρομοκρατία και προπαγάνδα, καταστολή και μαζική παραπληροφόρηση. Η ασάφεια και αοριστία δημιουργούν τον υπέρτατο τρόμο και φανερώνουν τον άνθρωπο που πλησιάζει ως το σατανικό ον που πρέπει να θανατωθεί πριν προλάβει να αποδώσει το θάνατο. Η αθώωση αποκλείεται αφού το πέρασμα στη δημόσια θέα μέσω της παραπληροφόρησης ως αντίπαλο δέος  συνεπάγεται την αποβολή από κάθε υπαρκτική κατάσταση καθώς κάθε υπαρκτική κατάσταση χειρίζεται από της Ισχύος. Η μακροχρόνια διασπορά του πανικού υπερνικά κάθε αντίδραση. Όπως η γυναίκα χάνει κάθε δικαίωμα και μετατρέπεται σε ιδιοκτησία του άνδρα στο διαρκή φόβο της τρομοκρατίας του θανάτου, οι αλλαγές επιβεβαιώνονται καθώς είναι αδύνατο να αναιρεθούν. Ήδη δια της παραμονής στο φόβο και της ενσωμάτωσης του πανικού σε κάθε βήμα δημιουργούνται κοινωνικά δεδομένα που δεν υπήρχαν, νέοι τρόποι ύπαρξης οι οποίοι έχουν ήδη ρυθμιστεί πλέον προς εδραίωση του νέου συστήματος και η τελευταία αποκλείει την επαναφορά.

Είναι φανερός ο τρόπος διά του οποίου η αλλαγή που επιζητείται από την Ισχύ επιτυγχάνεται. Πρόκειται για μία χειρουργική επέμβαση των βασικών κοινωνικών δομών, αξιών, στάσεων και συμπεριφορών. Επίσης είναι φανερό πως η απολυτοποιημένη  στο μεταφυσικό επίπεδο πλέον επιστήμη είναι το βασικό χειρουργικό υλικό καθώς φέρεται ως απαραίτητη προς την επιβίωση, ενώ οι υπάρξεις φαίνεται να έχουν εστερνιστεί  την ψευδή ιδέα της αθανασίας η οποία προκύπτει από την εξαφάνιση του θανάτου ο οποίος γίνεται όλο και πιο κρυφός και από την εξύψωση ενός ψευδούς εαυτού θεϊκού προτύπου εκ της υπερκατανάλωσης. Γιατί αν ο άνθρωπος γνώριζε το θάνατο δε θα βίωνε τον πανικό αλλά τον αξιοπρεπή φόβο του θανάτου. Η Εκκλησία αν κάποτε χρησιμοποιήθηκε ακόμα και κατεστραμμένη ως προς το είναι της πλέον είναι περιττή αφού η επιστήμη απολυτοποιήθηκε στη μεταφυσική σφαίρα. Όσο για τα μέσα καταστολής πάντα είναι απαραίτητα ώστε ο φόβος του θανάτου και της βίας να ταυτίζονται στο υποσυνείδητο της ύπαρξης. Η αλλαγή της σχέσης των δύο φύλων είναι πάλι εντός του προγράμματος. Το αποδεικνύει ως προετοιμασία η αύξηση των διαζυγίων τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Μία πλήρης προετοιμασία για τη διάλυση του πυρήνα του αστικού μοντέλου, της οικογένειας, με τη δημιουργία μονογονεϊκών οικογενειών αρχικά, οι οποίες αντικαθίστανται από μαζικοποιημένες άφιλες υπάρξεις καθώς ο άνδρας αφομοιώνει όλο και περισσότερο τους γυναικείους τρόπους σεξουαλικότητας και παρουσίας, κάτι το οποίο ουσιαστικά καταλήγει στην διαγραφή του φύλου του και στη στείρωσή του δια πολλών και διαφόρων έξωθεν δράσεων οι οποίες επενεργούν και στο γυναικείο φύλο το οποίο και αυτό στρέφεται στην ομόφυλη σεξουαλικότητα,  ώστε η γέννηση των νέων υποτελών πλέον να περνά στα χέρια της επιστήμης στις τεχνητές μήτρες. H διάλυση του πυρήνα του αστικού τρόπου ζωής, της οικογένειας,  με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά υπηρετικά του συστήματος φανερώνεται μέσα από την αύξηση της οικογενειακής βίας ενώ η μεταφορά του αστικού τρόπου στο μαζικό τις τελευταίες δεκαετίες με την προώθηση καταστροφικών προτύπων και τρόπων ζωής την επικυρώνει στην ψευδαίσθηση του κυρίαρχου και αθάνατου όντος.  Όμως δεν είναι μόνο η διαγραφή του φύλου αλλά και η επέμβαση στον ίδιο τον οργανισμό διά τεχνολογιών οι οποίες εισάγονται παντοιοτρόπως και που στην ολοκλήρωση της αποστολής τους επεμβαίνουν και στο γονιδιακό χάρτη του οργανισμού δημιουργώντας το υποβαθμισμένο ον του μελλοντικού συστήματος, ένα εξάρτημα του ηλεκτρονικού κυκλώματος υπό πλήρη κατευθυνόμενο έλεγχο, του ψηφιοποιημένου ρομποτικού μεταανθρώπου. Η διάλυση της κοινωνικότητος είναι το βασικό σημείο προς καταστροφή καθότι ανεπιθύμητη και προς διαγραφή. Έτσι εισάγεται δια του τρόμου πάντα μέσω της επιστήμης όχι μόνο της ιατρικής  αλλά ακόμα και της επέμβασης στο φυσικό περιβάλλον στη  δημιουργία  φυσικών φαινομένων καταστροφής και άλλων τα οποία έπονται, η απομόνωση, ο διχασμός, η αδυναμία κοινωνικής συνύπαρξης η οποία διαφαίνεται ακόμα και στη φοβική κατάργηση του χαιρετισμού δια χειρός.  Η ερωτική αγαπητική σχέση η οποία χρησιμοποιήθηκε στη διάλυση του αρχικού ιδιοκτητικού οικεγενειακού προτύπου,  μεταποιείται σε ένα μείγμα άφιλων φαντασιακών υπερκαταναλωτικών διαστροφών. Ταυτόχρονα αποσαθρώνεται η μεσαία τάξη η οποία για μια ακόμα φορά θα αποτελέσει το όργανο της επανεκκίνησης. Η εφαρμοζόμενη δια παντοίων τρόπων οικονομική κατάρρευση και η δημιουργία ανυπέρβλητων εμποδίων στη διαχείρισή της καταλήγει στη δημιουργία της χαμηλόμισθης μαζικής εργατικής τάξης  του συστήματος, η οποία εκ της οικονομικής κατάρρευσης που έχει λάβει χώρα καλυμμένη από το σκιώδες και αδιαπέραστο πέπλο της πανδημίας θα αποδώσει την εργατική τάξη που θα διεκπεραιώσει ότι της ζητηθεί. Μέσα στη διαδικασία συγκρότησης όλων των προϋποθέσεων του νέου συστήματος ενυπάρχει όπως είναι φυσικό και η μείωση του πληθυσμού στο επίπεδο του απαραίτητου αφού ο υπερπληθυσμός αποτελεί πηγή ανισορροπίας λόγω της πολύ μεγάλης δράσης των στοιχείων του στο σύστημα ως παθητικά και μόνο φθείροντα την οικονομκή αναδόμηση, και τέτοια είναι ο μεγάλος αριθμός υπερηλίκων, ανέργων, αστέγων και των παρόμοιων αυτών. Και δε χρειάζονται πλέον εκτελέσεις του παλαιού τύπου αφού η επιστήμη εύκολα και χωρίς να αποδεικνύει υπαιτιότητες μπορεί να προχωρήσει δια παντοίων τρόπων στην εξάλειψη όσης ποσότητας του πληθυσμού απαιτεί η Ισχύς.

Ίσως να θεωρηθεί πως ο πληθυσμός που βάλλεται δια ασθενειών και θανατώνεται αποτελεί την αντιστοιχία των μαγισσών. Όχι, αυτός δεν αποτελεί παρά μια τυχαιότητα, όπως όλοι, αναλώσιμα υλικά μιας μηχανής τα οποία απλά καταστρέφονται προς εξυπηρέτηση του συστήματος το οποίο θα βασιστεί στον πληθυσμό ο οποίος επιλεκτικά θα απομείνει στην ποσότητα που έχει ήδη προσδιορισθεί. Το κυνήγι των μαγισσών που αφορά σε μια μειονότητα άρνησης της αλλαγής και πιστής σε διάφορες αρχές και αξίες, ως η φέρουσα το θάνατο, μία έκφανση του διαβόλου, του διαβάλλοντος, του συνωμότη, δεν έχει αρχίσει ακόμα, καθώς χρειάζεται μεγάλη προετοιμασία, πλήρης κοινωνικός διχασμός, ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση δημιουργούμενη από το χρόνιο τρόμο, υπέρμετρη οικονομική πίεση, πανικός επιβίωσης. Μόλις ο κύκλος της προετοιμασίας κλείσει το Σφυρί των Μαγισσών θα χτυπήσει και πάλι.

 

                                                                                                                ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                                                Διδάσκαλος Π. Ε., Θεολόγος