OI ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Η τέταρτη απάντηση

Ινδιάνος Αρχηγός Σηάτλ

Μια κριτική θεώρηση του λόγου του Ινδιάνου Αρχηγού Σηάτλ -  Sealthe, στον κυβερνήτη Isaac Stevens όσον αφορά στο επιζητούμενο, την εγκατάσταση των Ινδιάνων σε καταυλισμούς, «πουλώντας» τη γη, το οποίο κατέληξε στη συνθήκη του Point Elliott. Οι κατηγορίες προς ψευδεπίγραφο κείμενο μόνον ως μαίνων ρατσισμός μπορούν να ειδωθούν καθώς, αδυνατώντας αγγίξουν τα γεγραμμένα ως προς την αλήθεια και αξιοπρέπειά τους, το κείμενο αφ’ ενός μεν συμφωνεί με τον τρόπο αντίληψης και ζωής των Ινδιάνων, αφ’ ετέρου δε, σημασία δεν έχει το ποιος έγραψε αλλά το τι έγραψε.

 

Το τέλος των ινδιάνικων φυλών είναι προ των θυρών. Αποδιωγμένοι από το λευκό από εύφορα παρθένα μέρη όπου ζούσαν, σε περιοχές όπου η επιβίωση δεν ήταν εύκολη, με στέρηση των βασικών τρόπων επιβίωσης από την βάρβαρη εξόντωση των ζώων, οδηγούμενοι στην πείνα, αντιστεκόμενοι με υπέρμετρη αυτοθυσία, υπερασπιζόμενοι την ύπαρξή τους καθώς μολύνονταν όλο και περισσότερο από τους τρόπους που ο λευκός ξέρει πολύ καλά να χειρίζεται σπέρνοντας την καταστροφή όπου θέλει όπως η επίδραση του αλκοόλ το οποίο έντεχνα διοχέτευε στους Ινδιάνους δημιουργώντας άστατες και ανεξέλεγκτες συμπεριφορές που τους αποσυνέθεταν…, φτάνουν οι μέρες της ολοκληρωτικής εξόντωσης που δεν είναι άλλο από την αποκοπή από τη μητέρα φύση, τη γη, τη βάση της σκέψης και της ζωής τους καθώς τους ζητείται ο εντοπισμός σε συγκεκριμένες περιοχές κάτι το οποίο τελικά πραγματοποιήθηκε ως ο εγκλεισμός σε καταυλισμούς οι οποίοι αποδείχθηκαν στρατόπεδα εξόντωσης, όπως τα ρωμαϊκά στάδια εξόντωσης, τα τουρκικά των γεγονότων της μικρασιατικής καταστροφής, τα γερμανικά εξόντωσης εβραίων. Και μέσα σ’ αυτές τις συνεχώς επαναλαμβανόμενες στο χρόνο δράσεις του λευκού φανερώνεται ο τρόπος που σκέφτεται, ενεργεί, ζει.

Ο Θεός εγκατέλειψε τους Ινδιάνους; Όχι βέβαια, ακόμη και γράφοντάς το ο Αρχηγός Σηάτλ δεν το εννοεί καθώς τελειώνοντας την επιστολή του εισάγει μια εντελώς διαφορετική οπτική, αυτή της αλλαγής των κύκλων της ζωής. Η ζωή των Ινδιάνων έκανε τον κύκλο της καθώς δημιουργήθηκε, ενηλικιώθηκε έφτασε στην ακμή της και τώρα στην παρακμή και το τέλος για να τη διαδεχθεί ένας άλλος κύκλος ο κύκλος των λευκών που και αυτός θα ακολουθήσει την ίδια πορεία. Ο Θεός των Ινδιάνων, το Μεγάλο Πνεύμα, δεν τους εγκατέλειψε, σίγουρα πάντως δεν είναι ο Θεός των λευκών καθώς άσχετα με την ονομασία ο Θεός τους είναι ο πραγματικός ενώ ο Θεός των λευκών εκ των πράξεων αυτών αποδεικνύεται όχι αυτός που λέγουν πως πιστεύουν αλλά ο άρχων του κόσμου τούτου ενδεδυμένος το ένδυμα του Θεού προς το συμφέρον των λευκών και της κυριαρχίας αυτού. Και αυτό διακρίνεται στο τρόπο ισχύος με τον οποίο εμφανίζεται να στηρίζει το λευκό, με τον τρόπο της δύναμης, της επιβολής, της κυριαρχίας, τις άφθονες μηχανές θανάτου, τα οποία κατευθύνει με το σιδερένιο του χέρι γράφοντας τους νόμους του που απευθύνονται στο λευκό σε πέτρινες πλάκες, ενώ ο Ινδιάνος έχει το Θεό στην καρδιά του μέσα από τις παραδόσεις και τα οράματα των σοφών που έμειναν σ’ αυτές…

Εκτός του λευκού οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν αναφέρονται πουθενά στους  νόμους του Θεού του άρα ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Ο Αρχηγός Σηάτλ ενώ μιλά για τους γενναίους πολεμιστές των λευκών και τα όπλα τους στην πραγματικότητα θίγει την κατάπτωσή τους από τη διαστροφή των σχέσεών τους με τη γη, τη φύση, τα πλήθη των νεκρών εκ των πράξεών τους και διατυπώνει με ακρίβεια τη διαφορά των Θεών τους. Γιατί αν ο Θεός των λευκών τους βοηθά εξαπλώνοντας την κυριαρχία τους στον κόσμο, τον πλουτισμό από την ωμή εκμετάλλευση των ανθρώπων και της Φύσης, την αδιαφορία προς τους νεκρούς προγόνους οι οποίοι συνυπάρχουν ως μέρος του όλου και συνεισφέρουν στους απογόνους τους αποτελώντας μια ενεργειακή ολότητα, τότε σίγουρα ο Θεός των Ινδιάνων δεν είναι ο Θεός των λευκών. Και αυτό γιατί δεν είναι Θεός της αρμονίας της δημιουργίας, της αγαπητικής σχέσης με τη μητέρα Φύση και τη μετοχή όλων σε αυτή αλλά είναι θεός καταστροφέας, θεός ολέθρου. Ακριβώς αυτό υπονοεί ο Αρχηγός Σηάτλ χωρίς να το εκφράζει ξεκάθαρα για ευνόητους λόγους, πράγμα που αν το έκανε θα έλεγε απλά πως ο θεός του λευκού που προστατεύει και προωθεί την καταστροφική του δράση δεν είναι παρά ο διάβολος.

Ο λευκός βυθισμένος στον υπέρμετρο εγωϊστικό απομονωτισμό από τη δημιουργία έχει απωλέσει κάθε οργανική σχέση με τη γη, με τη φύση, υποχείριά του προς ίδιον συμφέρον. Είναι αδύνατον να αισθανθεί τα ερωτικά καλέσματά της στα γυμνά του πόδια που έρχονται σε επαφή με το παρθένο χώμα όχι μόνο γιατί έχει θωρακίσει την ύπαρξή του με απομονωτικά και θωρακισμένα κατασκευάσματα τα οποία τον απομονώνουν και αποκλείουν την αισθητηριακή αντίληψη της σχέσης του με αυτή αλλά κυρίως εξαιτίας της βίαιης συμπεριφοράς του προς αυτή.

Ο σεβασμός της μητέρας Φύσης που διακατέχει τον Ινδιάνο δεν είναι έξωθεν δεδομένος ως μία εντολή αλλά το αποτέλεσμα της ολοκληρωμένης αντίληψης της ύπαρξης ως μέρους ενός αρμονικά δομημένου συνόλου το οποίο συνεχίζει να υπάρχει μέσα από την συνεχή λειτουργική αρμονία των μερών που το αποτελούν. Σεβασμός προς όλα είναι σεβασμός πρώτιστα στον εαυτό. Η επίδραση των Ινδιάνων στο φυσικό περιβάλλον ήταν σχεδόν μηδενική και μόνο προς επιβίωση. Ο τρόπος των κατοικιών τους ενσωματώνεται στη φύση ως αναπόσπαστο μέλος της. Η λιτότητα στα προσωπικά πράγματά τους αποδεικνύει την καταβύθιση κάθε αλαζονείας. Η κοινωνική συνύπαρξη δημιουργεί την ακτήμονη υπαρξιακή συλλογικότητα, καθώς δεν βρίσκεται κάτι στην κατοχή κάποιου αλλά όλα είναι όλων στην έμμετρη αρμονική με τη φύση χρήση. Η μη ύπαρξη ντροπής για τη γυμνότητα του σώματος με την οποία γίνεται άμεση αισθητηριακή πρόσκτηση ερεθισμών και ένωση, θεωρήθηκε από το λευκό ένδειξη κατοχής από το διάβολο φτάνοντας σε διάνοιξη σωμάτων Ινδιάνων για τον εντοπισμό δαιμονίων. Η ερωτική συνεύρεση στη φύση όπως συμβαίνει σε όλα τα πλάσματά της, η οποία φέρνει την τεκνογονία και διαιώνιση, εκτιμήθηκε επίσης ως διαφθορά και διαστροφή.

Δε μου ανήκει η γη, τα ζώα, τα φυτά, τα πτηνά, τα ψάρια, τα πάντα και όλα είναι δικά μου. Δεν τους ανήκω και εγώ, είμαι δικός τους. Κάθε χιλιοστό του σώματός μου ανήκει σε όλους και όλα. Όλα είναι η δημιουργία, όλοι και όλα η φύση, η ζωή, οι ζωντανοί και οι νεκροί. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δεν υπάρχουν καθώς το πριν και το μετά χάνει κάθε διαχωριστική έννοια. Το παν είναι Ένα. ‘Ολοι και όλα ανήκουμε στο Ένα. Και αυτή είναι η θέση του προπτωτικού ανθρώπου στην ΕΔΕΜ.  

Έτσι, είναι αδύνατη η κυρίαρχη κατοχή, η οποιαδήποτε αγοροπωλησία κάποιου μέρους, η οποία θα επιφέρει ρήξη στη δομή του Ενός, ασθένεια, δυσλειτουργία, καταστροφή. Η βιαιότητά του λευκού προς τη φύση και τα μέρη αυτής δηλώνει την ουσιαστική αποχώρησή του από τις σχέσεις δημιουργίας και την επιβλητική αλαζονεία και εγωπάθειά του η οποία τον οδηγεί σε καταστροφικές πράξεις με τεράστιες συνέπειες που προσβάλουν κάθε πλάσμα της γης, κάθε ον, κάθε φυτό, λουλούδι, δέντρο, έντομο, ζώο, πτηνό κάθε νεκρό που περιφέρεται στους τόπους που έζησε βοηθώντας στις δυσκολίες τους ανθρώπους που τον θυμούνται και τον τιμούν. Και είναι τόση η τιμή του Ινδιάνου προς τους νεκρούς που αυτό ζητά μόνο ο Αρχηγός Σηάτλ στην περίπτωση της εντοπισμένης διαβίωσης, την άδεια να επισκέπτονται τους νεκρούς συγγενείς. Και αυτό μέχρι να ολοκληρωθεί ο κύκλος τους και να εξαφανιστούν, κάτι που κατά τον Αρχηγό Σηάτλ θα συμβεί πολύ σύντομα. Οι νεκροί των λευκών είναι αμέτρητοι, άπειροι, ξεχασμένοι, μηδενισμένοι. Οι νεκροί των Ινδιάνων είναι ορατοί από τα μάτια τους σε κάθε σημείο της γης, σε κάθε  φύσημα του ανέμου, σε κάθε θρόισμα των φύλλων. Και ακριβώς επειδή υπάρχουν και θα υπάρχουν, θα αποτελέσουν τη συντροφιά των λευκών στο μοναχικό τους ταξίδι προς την καταστροφή. Γιατί όπως όλα ανακυκλώνονται, όλα τελειώνουν και δίνουν τη θέση τους σε κάτι άλλο, οι λευκοί δε θα αποφύγουν αυτή τη νομοτέλεια και οι Ινδιάνοι νεκροί θα βρίσκονται ανάμεσά τους συντροφεύοντάς τους στις τελευταίες τους στιγμές καθώς θάνατος ουσιαστικά δεν υπάρχει παρά μόνο αλλαγή.

                                                                                                                ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                                                Εκπαιδευτικός Π. Ε., Θεολόγος