ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
Διδάσκαλος Κουνγκ
Όταν ο αυτοκράτωρ απηύθυνε στον Κομφούκιο το ερώτημα περί της βελτίωσης του κράτους σίγουρα δεν περίμενε πως θα λάμβανε μια απάντηση ανατροπής του αφού η κατάργηση των κλειδωμένων θυρών στην κοινότητα όχι ως νόμος προς εφαρμογή αλλά ως αποτέλεσμα της εξέλιξης των σχέσεων των ανθρώπων και της Ισχύος σε μια κοινότητα αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης ισοδυναμεί με την κατάργηση της ίδιας της Ισχύος.
Γιατί, πώς μπορεί να υπάρξει εξουσιαστική σχέση με όλα τα μέσα εφαρμογής της και διαχωρισμός τάξεων σε μια τέτοια κοινωνία; Απλά η Ισχύς αποδυναμώνεται σταδιακά και περιθωριοποιούμενη καταβυθίζεται στην ανυπαρξία ενώ η αλλαγή πραγματοποιείται από τα νέα άξια μέλη της καθώς αποτελούν το παράδειγμα το οποίο θα αποτελέσει και το κριτήριο της ηθικής ανόδου του λαού.
Ο αυτοκράτωρ γνώριζε πολύ καλά πως δεν επρόκειτο να φθάσει στο επίπεδο το οποίο εξέθεσε στην απάντησή του ο διδάσκαλος Κουνγκ αφού θα έπρεπε να αυτοκαταργηθεί, πράγμα το οποίο καθόλου δεν επιθυμούσε.
Ο αυτοκράτωρ χαμογέλασε. Μπορεί να μην μπορούσε να φθάσει στο επίπεδο αυτοθυσίας του το οποίο κατ’ ουσίαν εξέθεσε ο διδάσκαλος, μπορούσε όμως να βελτιώσει το επίπεδο της ισχύος του χρησιμοποιώντας τον καθώς μέσα στα δεδομένα πλαίσια ενεργειών που θα του επέτρεπε, ο διδάσκαλος Κουνγκ θα απέδιδε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα δικαιοσύνης όσον αφορά στη σχέση Ισχύος και λαού.
‘Ετσι, ενώ κάποια στιγμή ο αυτοκράτωρ απεβίωσε ο διδάσκαλος Κουνγκ Φου Τσε γνωστός ως Κομφούκιος παρέμεινε, στις επόμενες γενεές ως ζώσα σοφία και δικαιοσύνη, εκ της αμώμου συμπεριφοράς και τελέσεως του λειτουργήματος το οποίο του ανετέθη και βέβαια της σύνολης ζωής του και διδασκαλίας του και στην αιωνιότητα εναγκαλιζόμενος τη θεοποίηση, κάτι που καθόλου δεν θα το ήθελε.
Η τελειότητα την οποία ο Κομφούκιος αποδίδει στην οργανωμένη κοινωνία χαρακτηρίζεται από μία και μόνο αρχή, την εξύψωση του ανθρώπου, την ηθική του τελειοποίηση και μέσα από αυτή τη διαδικασία, το τέλος των συγκρούσεων, της διαφθοράς, της εκμετάλλευσης κι όλων των παραγόντων οι οποίοι χαρακτηρίζουν την κοινωνία της Ισχύος. Ακόμα και οι μισθοί των κρατικών υπαλλήλων έχουν την ιδιότητα της αλληλοβοήθειας και όχι του πλουτισμού καθ’ όσον ο πλουτισμός εισάγει την πόλωση των ανθρώπων και το χωρισμό τους σε τάξεις πράγμα που επαναφέρει πάλι στην κοινωνία της Ισχύος. Στην ηθική τελειοποίηση του ανθρώπου που περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα της ζωής, από το προσωπικό και την οικογενειακή ζωή ως το πολιτικό και την κοινωνικά οργανωμένη κρατική οντότητα, καθώς συμπεριλαμβάνει όλους, κατ’ ουσίαν καταργεί ολοκληρωτικά την εξουσία και ισχύ αφού η ηθική αναβάθμιση όλων οδηγεί στην σταδιακή αποκοπή κάθε εξουσιαστικής σχέσης, η οποία επισυμβαίνει αυτόματα χωρίς βία η οποία θα την απαιτήσει, αφού οφείλεται σε όλη την τελειοποιούμενη κοινότητα. Παράλληλα, με τη συνεχή τελειοποίηση, η εσωτερική βίωση αυτής στην κοινότητα δια της πραγματικής κατάστασης η οποία υπάρχει και δεν μπορεί να δεχθεί καμία αμφισβήτηση, η χαρά της ζωής την ωθεί συνεχώς σε όλο και μεγαλύτερα επιτεύγματα. Και είναι πολύ σημαντικό το ότι η αλλαγή αυτή δε γίνεται με κάποια επανάσταση ή όποια χρήση κατασταλτικών μέσων αλλά αυτοδημιουργείται μέσα στη διαρκή ηθική εξύψωση από την οποία και τρέφεται ώστε ολοένα να αυξάνει και να τελειοποιείται.
Η διοικητική οργάνωση που αποτελεί το θεμελιώδες πρόβλημα μιας κοινωνίας καθώς δομείται από άξιο και καθ’ όλα παραδειγματικό προσωπικό το οποίο ήδη εμφανίζεται να έχει ξεπεράσει τη διάβρωση και διαστροφή που προκαλεί η εξουσία σε όσους μετέχουν σ’ αυτήν, λειτουργώντας ως συντονιστής μιας άξιας κοινωνίας η οποία δεν χρειάζεται να ακολουθεί νόμους αφού αυτοί υπάρχουν μόνο στις κοινωνίες των συμφερόντων και της εκμετάλλευσης. Ο άνθρωπος όταν έχει φτάσει την ηθική του αναμόρφωση δε χρειάζεται νόμους γιατί όπου υπάρχουν εμποδίζουν την εξύψωση της κοινωνίας η οποία λειτουργεί μέσα στην αγαπητική, ηθική, και δίκαιη, αδελφοσύνη.
Σε μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να βρεθεί το κακό γιατί όλα τα κακά μεταποιούνται σε καλά καθώς η τάση γα προσωπικά οφέλη μεταστρέφεται εστιάζοντας στο κοινωνικό καλό. Η αξιοπιστία και η μόρφωση συνάδουν με την ταπεινοφροσύνη. Η ειλικρίνεια και η ευθύτητα με τη σωστή πολιτική συμπεριφορά. Η συνεχής μέριμνα για πραγματική άνοδο του βιοτικού επιπέδου με την εμψύχωση των ανθρώπων για συνεχή ηθική βελτίωση. Η αρετή και αμεροληψία με την αδιάφθορη ύπαρξη. Η ισότητα ανδρών και γυναικών σε όλα τα επίπεδα με την ολοκλήρωση της κοινωνικής οντότητας όπως φανερώνεται στη συμμετοχή των γυναικών εξίσου με τους άνδρες στις κρατικές θέσεις αφού μόνο κριτήριο αποτελεί ο άμεμπτος δίκαιος και ευθυτενής χαρακτήρας και όχι το φύλο. Η φιλία με ένα συναισθηματικά και ψυχικά γεμάτο εαυτό ο οποίος στην πληρότητα και την ελευθερία απαξιεί όλα τα υλικά εγκλωβιστικά αγαθά. Η λιτότητα και η απλότητα τον οδηγούν αντικαθιστώντας πεπερασμένα και άχρηστα υλικά με μία τεράστια ηθική περιουσία την οποία δεν χρειάζεται αποθηκευτικούς χώρους για να διατηρήσει και έξοδα για να τη συντηρεί καθώς την έχει πάντα μαζί του ενώ την διατηρεί και την αυξάνει μετέχοντας σ’ αυτόν τον τρόπο ύπαρξης. Ο διδάσκαλος και ο μαθητής, το κύτταρο της αναγέννησης της ηθικής και της φιλίας, όντας δύο πρόσωπα σε ένα μοναδικό και ανεπανάληπτο γίγνεσθαι. Όσο για τα υλικά αγαθά, δεν παίζουν κανένα ρόλο για το πρόσωπο που τα κατέχει καθώς ο μόνος λόγος ύπαρξής τους είναι να συνεισφέρουν στο κοινό καλό.
ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ
Διδάσκαλος Π.Ε., Θεολόγος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου