ΝΕΚΥΙΑ: ΠΕΡΙ EΑΥΤΗΣ

Συνάνθρωποι αγαπημένοι,

Η εντονότατη και  ολοένα αυξάνουσα ανάγκη της απαγκίστρωσης από τη θέση του τηλεθεατή της ζωής, μια θέση που ποτέ δεν αισθάνθηκα να αλλάζει, σε όσες συζητήσεις και συνελεύσεις, σε όσες καταλήψεις και διαμαρτυρίες, σε όσες πορείες και διαδηλώσεις κι αν έλαβα μέρος, με οδήγησε στη δημιουργία αυτού του blog.

Δεν υπάρχει καμία διάθεση προσωπικής προβολής παρά μόνο η λαχτάρα της αξιοπρέπειας, αυτής που δημιουργούν τα ανοικτά μάτια, τα ευαίσθητα αυτιά και ο νους που σκέπτεται καθώς αυτή με πλήρη νηφαλιότητα απευθύνει το λόγο προς την κοινωνική οντότητα που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα κατακρεουργείται από την Ισχύ και την Εξουσία, μία κοινωνική οντότητα, ένας κόσμος, του οποίου το άπειρο αίμα που έχει χυθεί και χύνεται, θα μπορούσε να δημιουργήσει θάλασσες και ωκεανούς.

Σήμερα η ανθρώπινη ύπαρξη έχει φθάσει στο οριακό σημείο, σε αυτό που κάθε ένας  πρέπει να επιλέξει  ή την πορεία στην ολοκλήρωση της εξέλιξής του όπου το κατ’ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν  υποστασιάζονται  στην αγαπητική κοινωνία μέθεξης  των προσώπων,  ή την πορεία στην μεταποίηση του κοινωνικού όντος σε μη κοινωνικό απομονωμένο τεχνολογικό υβρίδιο, εξάρτημα της κοινωνίας  της Νέας Τάξης.

Δεν μπορεί να δοθεί παράταση, ούτε αναβολή στην επιλογή όπως  δε θα υπάρξει συγχώρεση και από τις δύο πλευρές. Η επιλογή είναι ηρωική, αρκεί να γίνει με πλήρη συνείδηση και επίγνωση. Φόβος υπάρχει όμως μια λογική ματιά του αφαιρεί όλο το μεγαλείο που κατέχει μέσα μας. Αρκεί να σκεφτούμε πως το συμβόλαιο του θανάτου μας υπογράφτηκε τη στιγμή της γέννησής μας. Το να βαδίζουμε με ανοιχτά μάτια δε σημαίνει πως δε φοβόμαστε, σημαίνει πως γνωρίζουμε και αυτό είναι κάτι που δίνει πολύ μεγάλη δύναμη και αξιοπρέπεια.Τι κι αν πεθάνουμε τώρα ή σε 10, 20, 1000 χρόνια; Τίποτα δε θα αλλάξει ούτε αυτά που μάθαμε στα λίγα που ζήσαμε ούτε αυτά που γνωρίσαμε είναι λίγα γιατί όλα τα γνωρίσαμε και τα γεγονότα ανακυκλώνονται και μόνο που αλλάζουν την ενδυμασία τους αλλά ουσιαστικά παραμένουν τα ίδια.

Ας βαδίσουμε λοιπόν με φόβο και με τα μάτια ανοιχτά, ατάραχοι αφού ό, τι και να γίνει το συμβόλαιό μας κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα κλείσει.

Εύχομαι να είστε όλοι γεροί και να αγαπάτε ο ένας τον άλλο.

                                                                                                                   ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

                                                                                                                   Διδάσκαλος Π. Ε., Θεολόγος