ΑΠΟΣΥΡΣΗ

Εκπαιδευτικοί του  Ελληνικού Δημόσιου Σχολείου: Απόσυρση

…κάθε όρος γένους, κάθε όρος είδους, ο οποίος αναφέρεται σε άθροισμα προσώπων σημαίνει το μεγάλο ποσοστό, όχι το γένος, όχι το είδος… όχι το πρόσωπο…

 

…27 Ιουνίου 2020, Ελλάδα, όπου…

…μετά την ψευδή πανδημία, την οποία σε άρθρα μας χαρακτηρίζουμε ως πρόβα, η διάλυση του Δημόσιου Ελληνικού Σχολείου γίνεται πραγματικότητα…

Η  διάλυση της δημόσιας παιδείας, εξαιρετικά σημαντικού παράγοντα της εθνικής υπόστασης και ύπαρξης, βρίσκεται ή σε πλήρη εξέλιξη. Και ενώ συμβαίνει αυτό, οι συνδικαλιστικοί φορείς ,  παρόλη την ορμή και την προσπάθεια που καταβάλλουν και παρά τις  ελάχιστες εξαιρέσεις αυτών που εμφανίζουν συναίσθηση και επίγνωση των πραγμάτων προβαίνοντας σε κινήσεις που τους τιμούν , εμφανίζονται παντελώς αδύναμοι να αντιδράσουν αποτελεσματικά παρά μόνο ευκαιριακά, αναδεικνύοντας τον αναχρονιστικό και ανεδαφικό χαρακτήρα του τρόπου σύλληψης των γεγονότων στην καλύτερη περίπτωση…

 

Καθώς οι συνδικαλιστικές  αντιδράσεις εμμένουν σε συγκεκριμένα ζητήματα του κλάδου, αποσπασμένα από την ολιστική αντίληψη των γεγονότων, αδυνατούν να προβούν σε οποιαδήποτε διορθωτική παρέμβαση. Γιατί, πώς μία απεργία σήμερα μπορεί να διορθώσει ένα εργασιακό ζήτημα του κλάδου αν το ζήτημα αυτό προκύπτει από την κατάρρευση του κλάδου, ενώ δεν είναι παρά η έκφανση του κυβερνητικού ζητούμενου, της απόσυρσης των εκπαιδευτικών του δημοσίου και την αντικατάστασή τους από έμπειρους χειριστές συσκευών ηλεκτρονικής νεοτεχνολογίας; Ο διδασκαλικός κλάδος, με όλα τα χαρακτηριστικά που αποτελούν την ουσία του περνά στην αργία. Δεν αποσύρονται οι εκπαιδευτικοί, τους αποσύρουν και αυτό δεν είναι η πολιτική μιας κυβέρνησης αλλά η εκτέλεση εντολών προερχομένων από την παγκόσμια ισχύ από μία κυβέρνηση μαριονέτα που λαμβάνει τα αγαθά και ελπίζει σε ακόμα περισσότερα εκ της εκτελέσεως των κάθε είδους εντολών.

Μάλιστα, το κενό των συνδικαλιστικών πράξεων κατοχυρώνεται  με την ίδια τους την ύπαρξη, η οποία περιχαρακωμένη σε ιδεολογήματα προ πολλού κατηργημένα, συντηρείται από τις κυβερνητικές ελίτ μόνο για εσωτερική κατανάλωση διατηρώντας ψευδείς διαμάχες παρελθοντικών ιδεολογιών χωρίς παρόν αντίκρισμα ενώ οι ελίτ συνεχίζουν ανενόχλητες στην εκτέλεση των εντολών. Η συνδικαλιστική δράση θα φέρει αποτελέσματα όταν η ίδια απαλλαγεί από τα ιδεολογικά όρια και τα κλαδικά όρια, κάτι που ισχύει για κάθε ιδεολογία και για κάθε εργασιακό κλάδο και κυρίως αν αναζητήσει τις πραγματικές αιτίες των συμβάντων αντί των φαινομενικών, γεγονός το οποίο θα τη στρέψει προς όλη την ανθρωπότητα και όχι προς ένα ελάχιστο μέρος της, ένα εργασιακό κλάδο. Μόνο η αφαίρεση όλων των ιδεολογημάτων και η απελευθέρωση της πραγματικής ανθρώπινης κοινωνικής σκεπτόμενης ύπαρξης σε μια ολική οντική συνένωση της ανθρωπότητας,  λουσμένης στο φως, λυτρωμένης από την τοξικοποίηση στην οποία υπόκειται, πέρα από κάθε σκοτάδι και σκοταδισμό, δύναται να αντιδράσει αποτελεσματικά παραβιάζοντας τα τοιχώματα των κελιών στα οποία ο άνθρωπος ως κοινωνική οντότητα με δυνατότητα εξέλιξης προς την ολοκλήρωσή του, έχει εγκλειστεί πάρα πολλά χρόνια, ορθώνοντας και αποδίδοντας στην ανθρώπινη κοινωνία την ουσία της που δεν είναι άλλη από την αλληλεγγύη, τη φιλία, την αγάπη, την απόσχιση από το ίδιο συμφέρον, την απαλλαγή από την ιδιωτική συσσώρευση αγαθών, την συνεύρεση  και από κοινού πορεία της οποίας κάθε σημείο θα είναι ορατό, κατανοητό και διάφανο  αποκλείοντας οποιαδήποτε εκτροπή.  Επιθυμητή και ευτυχισμένη ζωή για τον καθένα μπορεί να υπάρξει μόνο όταν υπάρξει για όλους. Όπως  αναπτύσσουμε στο κείμενο μας με τίτλο «Η απάντηση», η ανιδιοτέλεια της υπερδιευρυμένης συνείδησης που επισυμβαίνει  στην αυτοπραγματοποιούμενη γονιδιακή αναμόρφωση της ανθρώπινης ύπαρξης διατρανώνει την υπεροχή της έναντι κάθε άλλης εξελικτικής πορείας την έκφανσή της ως παγκόσμια ειρήνη,  καθώς σύνολη η ανθρωπότητα αυτοπραγματώνεται στο κάθε πρόσωπο ως ελευθερία η οποία εκ της ουσίας της δεν επιζητεί νόμους ούτε συντάγματα αφού αποτελεί απαύγασμα της ίδιας της ύπαρξης στην κοινωνικότητα και όχι ένα κατευθυνόμενο μοτίβο εκ της των έξω ισχύος προς τους έσω υποδούλους. Ένα σύνταγμα δεν είναι παρά ένας δεσμοφύλακας ο οποίος διασφαλίζει τους κυρίους, αφού αυτοί μπορούν να επεμβαίνουν διορθωτικά σε αυτό κατά τα ζητούμενα και συμφέροντα αυτών.

Τελικά, σήμερα, πώς εκλογικεύεται η θέση πως η παγκοσμιοποιημένη  εξουσία και η εξίσου παγκοσμιοποιημένη λαϊκή μάζα, είναι δυνατόν να δεχτούν οποιαδήποτε παρεμβατική δραστηριότητα συνδικαλιστικών φορέων ενός κλάδου σε ένα κράτος που αποτελεί εκτελεστή εντολών, στοχεύοντας σε διορθωτικές αλλαγές ή και στην κατάργηση ενός νομοσχεδίου;

Δυστυχώς, η διταξική παγκόσμια κοινωνία στην οποία προχωρεί η Νέα Τάξη είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά χωρίς την παγκόσμια συναίνεση των πολιτών, όπως αναφέραμε πρωτύτερα. Χωρίς αυτή, κάθε αντίδραση περνά στα τυχαία συμβάντα απομονωμένα εντός συνόρων και αντιμετωπίζεται από την κυβέρνηση αναλόγως του είδους της  και βέβαια χωρίς να επηρεάζει στο παραμικρό την πορεία των προγραμματισμένων ενεργειών, μετά την πρόβα της πανδημίας.

Και ενώ το δημόσιο σχολείο διαλύεται δια μιας άνευ προηγουμένου ελαστικότητας φοίτησης εκ της ψευδοπανδημίας και οι εκπαιδευτικοί διαπιστώνουν  την πλήρη αδιαφορία μεγάλου μέρους των μαθητών  που εξελίσσεται σε άρνηση του σχολείου, ωθείται η επαναφορά των τελευταίων στο σχολείο, όχι όμως στο δημόσιο αλλά στο ιδιωτικό καθώς τα ιδιωτικά σχολεία εμφανίζονται να δίνουν συνεχώς προσφορές , δώρα και καλύτερες τιμές δίνοντας και την εγγύηση της μόρφωσης δια των νέων τεχνολογιών της παγκόσμιας τάξης την στιγμή που στα δημόσια σχολεία δημιουργείται αναίτια και ανεπίτρεπτη συσσώρευση μαθητών. Εξ άλλου η διταξική κοινωνία καθώς λαμβάνει υπόσταση, βασίζεται στους τεχνολογικά καταρτισμένους  ψηφιοποιημένους μορφωμένους των ανώτερων  θέσεων ενώ η εργασία  πραγματοποιείται από το ψηφιακά ρομποτοποιημένο παγκόσμιο χαμηλόμισθο εργατικό δυναμικό.

Καμιά θέση για εγκύκλια παιδεία, μόρφωση και γνώση και εκ τούτου καμία θέση για τους διδασκάλους του μαθησιακού αυτού μοντέλου που εδραιώνεται στην παιδαγωγική σχέση διδασκάλου και μαθητή. Η γνώση μετατρέπεται σε συρραφή πληροφοριών προς εκτέλεση συγκεκριμένων δραστηριοτήτων, μεταφραζόμενη σε άσκεπτες κινήσεις δακτύλων στο πληκτρολόγιο. Η κριτική γνώση αποβάλλεται πλήρως όχι μόνο γιατί το σύστημα δεν επιτρέπει πλέον καμία κριτική θεώρηση αλλά και γιατί ο παγκοσμιοποιημένος εργαζόμενος θα αδυνατεί να την έχει  αφού κάθε  γνώση και πράξη είναι μόνον αυτή η οποία θα επιτρέπεται να υπάρχει από τον κεντρικό έλεγχο του συστήματος τη στιγμή που ο ίδιος δεν αποτελεί παρά μία ακόμα ηλεκτρονική αυστηρά και καθ΄ όλα ρυθμιζόμενη συσκευή του δικτύου.

Καθώς  πραγματοποιείται αυτή η προς πλήρη ολοκληρωτισμό μεταποίηση της δημόσιας παιδείας ο εκπαιδευτικός αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία ενεργούν ξεχωριστά το καθένα αλλά και αλληλεπιδρούν το καθένα προς το όλο και από το όλο πάλι προς το καθένα ξεχωριστά έτσι ώστε να υπάρχει συνεχής διαμόρφωση και διαστροφή αυτών, σχηματιζόντων κύκλο,  εντός του οποίου βρίσκεται αυτός. Και ενώ ο τελευταίος  προσπαθεί να επιλύσει βασικά ζητήματα τα οποία προκύπτουν προς αυτόν και το λειτούργημά του υπό των νέων συνθηκών, οι μαθητές απαξιούν το σχολείο, εθισμένοι στην ψηφιακή τεχνολογία, την επιθετικότητα και το ναρκισσισμό δια μιας θανατηφόρου γι’ αυτούς κατάλυσης της σκέψης, μέσα σε μια ελκυστική και πλήρως επικίνδυνη χαλάρωση στην οποία η καθημερινή φοίτηση διαλύεται στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τα τηλεμαθήματα, την σύγχρονη και ασύγχρονη εκπαίδευση. Ταυτόχρονα οι εκπαιδευτικοί βιώνουν ένα εξευτελιστικό ανταγωνισμό εκ των έσω, επίδειξης στη χρήση νέων τεχνολογιών  ο οποίος αφαιρεί την ουσία του διδασκαλικού λειτουργήματος καθώς η παιδαγωγική εντοπίζεται μόνο στην παράδοση πληροφοριών δια τηλεμαθημάτων στους μαθητές και στη χρήση νέων τεχνολογιών για τους διδασκάλους. Την κατ’ ουσία ακύρωση της ουσίας του διδάσκειν προωθεί  το κράτος στα άκρα επιζητώντας πειθήνιους χειριστές πράγμα που σημαίνει την εξαφάνιση οποιασδήποτε προσδοκίας για την ύπαρξη κριτικής γνώσης για τους μαθητές και παράδοση μόνο των επιτρεπομένων παραδιδομένων  πληροφοριών. Η παρακολούθηση και καταγραφή των τηλεμαθημάτων βρίσκεται εν πλήρη ισχύ, ελέγχοντας άμεσα και στερώντας κάθε δημιουργική μετάδοση γνώσης, κριτικής θεώρησης, σκέψης και φαντασίας κάτω από το συνεχές διαδικτυακό βλέμμα του ελεγκτή.

Όλα τα στοιχεία των προσωπικών δεδομένων διαρρέουν προς πάσα κατεύθυνση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από οποιονδήποτε έχει πρόσβαση και με οποιονδήποτε τρόπο. Έτσι υποσκελίζεται και κάθε δυνατότητα για ελεύθερη μάθηση, ανάπτυξη πρωτοβουλίας, πρωτοτυπίας στη γνώση ενώ οι μη συμφωνούντες παιδαγωγοί γελοιοποιούνται από εντεταλμένους ρουφιάνους δημοσιογράφους και καλοπληρωμένα ΜΜΕ κατευθύνοντας την κοινή γνώμη εναντίον κάθε διαφωνούντος, πράγμα που επικυρώνει η στάση γονέων μαθητών οι οποίοι βρίσκοντας τα θετικά για το συμφέρον τους, τα οποία για πρώτη φορά έχουν από τη μη υποχρεωτική προσέλευση των μαθητών και καθώς το κράτος τους σπρώχνει προς την ιδιωτική εκπαίδευση, είτε μέσω δελεαστικών προσφορών που διαχωρίζει το ιδιωτικό από το υποβιβασμένο πλέον δημόσιο σχολείο, είτε μέσω της διαφήμισης των διδακτικών μεθόδων των ιδιωτικών έναντι των ανάξιων πλέον δασκάλων,  δε διστάζουν να καταγγείλουν εκπαιδευτικούς ακόμα και για την μη χρήση σύγχρονης εκπαίδευσης, αυτής των τηλεμαθημάτων.

Οι οργανικές θέσεις του δημοσίου με πάρα πολλούς τρόπους θα υποστούν μείωση έως την τελική εξαφάνιση. Οι εναπομείναντες θα αποτελέσουν τους ψηφιοποιημένους εργαζόμενους της Νέας Τάξης. Το πέρασμα στην ιδιωτικοποίηση σε όλα το εύρος σπουδών συντελεί στο διαχωρισμό χαμηλόμισθου εργατικού δυναμικού και υπαλληλικού προσωπικού δομής του συστήματος το οποίο θα ανήκει στις εύπορες τάξεις οι οποίες θα γίνονται όλο και πλουσιότερες ενώ οι χαμηλόμισθοι θα γίνονται όλο και φτωχότεροι. Αυτό βέβαια, καθόλου δε σχετίζεται με την ηλεκτρονική ψηφιοποίηση του ανθρώπινου είδους η οποία ως στόχος της παγκόσμιας Νέας Τάξης θα είναι για όλους η ίδια καθώς όλοι θα ελέγχονται με τον ίδιο τρόπο και όλοι θα υπόκεινται στην  παρακολούθηση και θα ωθούνται στην κατευθυνόμενη ενέργεια. Για τους απορούντες του πώς μπορεί να συμβεί αυτό μπορούμε απλά να δείξουμε προσβολή εκ δύο διαφορετικών σημείων στον αυτό στόχο του κοινωνικού γίγνεσθαι  όπου οι βολές οργανώνονται σε ενιαία δράση στον κυβερνοχώρο . Ο φόβος της πανδημίας εμποτισμένος με το φόβο της καταστολής μεταποιεί τις ανθρώπινες υπάρξεις  με τη βοήθεια συγκεκριμένων παραγόντων όπως το αλκοόλ, η κατάχρηση καφεΐνης, η καταχρηστική παραμονή στα πεδία της θανατηφόρου ραδιοακτινοβολίας, η ανάδειξη και αντιγραφή όχι απλά ευτελών, αλλά πορνικών προτύπων, η καθοδήγηση δια πληρωμένων ΜΜΕ, σε υπάρξεις φοβικές, επιθετικές, ανήμπορες, άπραγες, άνοες. Από την άλλη βάλει ο φόβος της χρεοκοπίας, της οικονομικής κατάρρευσης, της φτώχιας που και αυτή νοείται ως  θανατηφόρος ιός.  Εξισορροπώντας οι βολές μεταξύ τους διαπλεκόμενες στον κοινωνικό χώρο υποστασιάζουν  τον όλεθρο δια της ταχύτατης μεταστροφής της κοινωνίας σε χειραγωγούμενη μάζα. Όλοι, φτωχοί και πλούσιοι θα αποδεχθούν ευκολότατα τους σωτήριους τρόπους που θα αποδώσει λυτρωτικά η Νέα Τάξη.                           

Ο εκπαιδευτικός ήδη εγκλεισμένος σε ένα κύκλο δράσης ο οποίος δια της αποσυνθέσεως κάθε σταθερού σημείου του λειτουργήματός του  τον καταβυθίζει στη φοβική αγχωτική συμπεριφορά του υποψήφιου ανέργου, μετέχει στην ανταγωνιστική συσσώρευση τίτλων μεταπτυχιακών επί πληρωμή με μοναδικό στόχο τη σταθεροποίηση κάποιων σημείων του κύκλου δια της συσσώρευσης τίτλων μηδενικής άλλης αξίας. Παράλληλα, ένας δεύτερος  εξωτερικός κύκλος, που περικλείει όλα τα στοιχεία της κοινωνικής συνύπαρξης δρα ωθώντας στα άκρα τα γεγονότα. Αυτός, δημιουργεί τον εσωτερικό ανά κλάδο και επάγγελμα οπότε είναι αδύνατη οποιαδήποτε αλλαγή του εσωτερικού αφού ο εξωτερικός ως απρόσβλητος δημιουργός δε θίγεται με οποιαδήποτε αντίδραση στοχεύει σημεία του εσωτερικού. Εξωεργασιακοί παράγοντες που τείνουν να γίνουν εργασιακοί όπως ποινικοποιημένος υποχρεωτικός εμβολιασμός που εξαγγέλεται, χρήση θανατηφόρου ακτινοβολίας κατά  τη διαδικτυακή παραμονή, η αντίληψη της χρήσης ενός βιολογικού όπλου προς φόβο και επίτευξη στόχων από μία παγκόσμια σκοτεινή δύναμη που κινεί τις κυβερνητικές ελίτ η οποία συνοδεύεται από την δια της επιτηδευμένης οικονομικής κατάρρευσης απόσυρση των χρημάτων και την ηλεκτρονική ψηφιοποίηση του ανθρώπου, η μεταποίηση της κοινωνίας σε διταξική ελεγχόμενη και αυστηρά διαχειριζόμενη εκ της σκοτεινής ελίτ, η ώθηση στην υπερμείωση του πληθυσμού και η βεβαιότητα για επισιτιστική κρίση με εκατομμύρια θανάτους, δημιουργούν ένα εφιαλτικό περίβλημα εντός του οποίου η κάθε επί μέρους περίπτωση διαλύεται στην παγκόσμια κατάρρευση και ανάδυση της Νέας Τάξης.

 

ΠΑΥΛΟΣ ΞΕΝΟΣ

Διδάσκαλος Π.Ε., Θεολόγος