ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Τι κι αν απεργήσω για
ένα πολυνομοσχέδιο που θίγει επαγγελματικά έναν κλάδο και κοινωνικά ένα έθνος
όταν 200.000 άνθρωποι πεθαίνουν σε μία μέρα από ασιτία εξαιτίας του εγκλεισμού
που αποδέχθηκα φοβικά μπροστά σε ένα αδιάστατο σύνολο αρρώστιας και κατασταλτικής
βίας;
Ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα στην πρόβα (βλ. άρθρο Η Πρόβα) πανδημίας και την πραγματική εκτέλεση αυτής έχει πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία για άλλη μια φορά επικυρώνουν τις θέσεις οι οποίες εντέχνως χαρακτηρίζονται και κατονομάζονται ή μάλλον γελοιοποιούνται ως συνομωσιολογίες.
Η διατήρηση της κατάστασης φόβου είναι εμφανέστατη τόσο στις δηλώσεις όσο και τις κυβερνητικές πράξεις και κινήσεις ενισχύοντας συνεχώς τη σωτηριολογική επαναφορά στην κανονικότητα μέσω του εμβολιασμού. Οι εξαγγελίες περί μη ύπαρξης άλλου εγκλεισμού λόγω οικονομικής ανέχειας κάνουν όχι μόνο απαραίτητη αλλά και επιθυμητή διακαώς από τη μάζα τον εμβολιασμό καθώς το δεύτερο κύμα του τεχνικά διεσπαρμένου ιού θα επανέλθει εκ των ελλιπών ελέγχων των μετακινουμένων διακρατικά ατόμων. Η μη ελεγξιμότητα καθώς ήδη πραγματοποιείται διακωμωδεί τον εγκλεισμό που προηγήθηκε καθώς τα υποτιθέμενα σωτήρια αποτελέσματά του καταστρέφονται από τους ίδιους τους σωτήρες δημιουργούς του. Παράλληλα τόσο στον τύπο όσο και στα λοιπά Μ.Μ.Ε. εξακολουθεί να προπαγανδίζεται τόσο ο τρόπος αντιμετώπισης που δεν είναι παρά ο υπαρκτικός απομονωτισμός της φοβικής ύπαρξης που αποτελεί την αναλώσιμη μεταβλητή της Νέας Τάξης.
Εγκωμιάζεται σε πολλαπλά επίπεδα και αντιδιαστέλλεται ο τρόπος ζωής της νέας ρομποτικής κοινωνίας σε άρθρα εφημερίδων εγκωμιαστικά της νέας τεχνολογίας που αφορούν στα εργασιακά, τα εκπαιδευτικά, τα απλά χρηστικά ως τον παράγοντα της ατομικής και κοινωνικής υγείας διευρύνοντας το πεδίο δράσης της προς το μέλλον με την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής. Το ίδιο σε εκπομπές και αναντίλογες ανακοινώσεις τύπου ομιλίας, παρουσίασης, το ίδιο σε διαφημίσεις που προβάλλουν τον απομονωτισμό και εγκλεισμό στη νέα τεχνολογία ως την ανοδική πορεία προς την επιθυμητή καλύτερη ζωή.
Η κοινωνική αποδοχή όλο και αυξάνει εκ του συνδυασμού της φοβικής άβουλης και άπραγης θέασης των γενομένων και της ατομικής οικειοποίησης των αποτελεσμάτων αυτής. Τοιουτοτρόπως επιτυγχάνεται η αποδοχή ως η μόνη εγγύηση προς μία μονοδρομημένη καλύτερη (sic!) ζωή (;)…
Είναι προφανές το έγκλημα το οποίο καρπώνεται η μάζα του πληθυσμού καθώς τα κέντρα ισχύος δε διστάζουν να αποδώσουν και οπτικά το ρομποτοποιημένο ον – άνθρωπο μέσω των τηλεδιαφημίσεων. Χρησιμοποιώντας εικονικά εφέ δε διστάζουν να επιδεικνύουν ηλεκτρικά κυκλώματα εντός των ανθρωπίνων σωμάτων των οποίων η σωτήρια δράση οδηγεί στην επιτυχία ενώ η οικογενειακή χαρά και ευτυχία αλλά και η επιτυχία και η χρήση του ελεύθερου χρόνου παρουσιάζονται ως απόλυτη προσήλωση σε ηλεκτρονικές συσκευές φαντασιακής διασύνδεσης όλων των προσώπων τα οποία συνυπάρχουν σε ένα χώρο απόλυτα αποκοινωνικοποιημένα. Η ύπαρξή τους εμφανίζεται να διαχειρίζεται εξολοκλήρου από τη συσκευή την οποία χειρίζονται και από την τήρηση απόστασης ψυχικής μεταξύ των ομοειδών οντοτήτων. Και δε σταματά στις τηλεδιαφημίσεις και στους λόγους υποτιθέμενων ειδικών ή γνωστών εκπροσώπων της κουλτούρας αλλά επιβραβεύεται με τη συνεχή επίδειξη από τα ΜΜΕ κινηματογραφικών ταινιών ρομποτοποιημένων και ψηφιοποιημένων πρώην ανθρώπων. Περιπέτειες βίας ασύστολης, γενετικά μεταλλαγμένων ηρώων και μάλιστα ως επί το πλείστον διά εμβολιασμού εξυμνούν τις αήττητες προσωπικότητες ταυτόχρονα με τους μαζικούς θανάτους της υπόλοιπης κοινωνίας της κανονικότητας που δεν έχουν καμία σημασία ουσιαστικά και τη θριαμβευτική μεταποίηση του ανθρώπου σε μηχανή που ατενίζει με σιγουριά το μέλλον, ό, τι και αν παρουσιαστεί στη πορεία του αυτή . Μάλιστα διά των συνεχών προβολών επιτυγχάνονται δύο εντελώς διαφορετικά επιζητούμενα: ο εφησυχασμός εκ των ζητημάτων αυτών ως φαντασιώσεις και η γελοιοποίηση και εξουδετέρωση όσων τα θεωρούν πραγματικά με τον όρο συνομωσιολογία και η ασυνείδητη αποδοχή των τρόπων με τους οποίους ο άνθρωπος θα αποκτήσει τις ιδιότητες που εκθέτονται και το πάθος για τη δύναμη που αποδίδουν αυτές. Ούτε είναι τυχαίες οι προβολές της τελευταίας ταινίας του Στάνλεϋ Κιούμπρικ διά της οποίας ο τελευταίος αποκαλύπτει την πραγματικότητα στην ανθρωπότητα λυτρώνοντας τον εαυτό του από τις τύψεις που επί χρόνια τον κυνηγούσαν όσον αφορά στην πλαστή πτήση και προσελήνωση του Απόλλων 11 το 1969 η οποία φανερώνεται ως μία Χολυγουντιανή υπερπαραγωγή που έλαβε χώρα σε στρατόπεδο στη Νεβάδα και άλλων πτήσεων αργότερα όπως αποκαλύπτει σε συνέντευξή του τρεις ημέρες πριν τον περίεργο θάνατό του και ελάχιστες μέρες πριν την προβολή της τελευταίας του αυτής ταινίας η οποία γυρίστηκε -και είναι εμφανέστατο γιατί- με κάθε δυνατή μυστικότητα και αποκαλύπτει ουσιαστικά τις σκοτεινές δυνάμεις που κινούν τα νήματα των ανθρώπινων μαριονετών σε μια υπέρ- ρεαλιστική προοπτική. Και εδώ η προβολή της ταινίας στοχεύει στην απόλυτη ταυτοποίησή της με το φανταστικό και είναι μία από τις απαντήσεις οι οποίες εναρμονίζονται στο ψεύδος της συνομωσιολογίας.
Έτσι το μεσοδιάστημα μεταξύ της πρόβας και της πρώτης πραγματικής πανδημίας που θα ακολουθήσει και που θα ακολουθηθεί και από την δεύτερη πραγματική που θα είναι και η τελική και στην οποία θα επιτευχθούν όλα τα επιζητούμενα της Νέας Τάξης, χαρακτηρίζεται από την προετοιμασία προς επιβολή μιας πρώτης σειράς ιδιαίτερων και απαιτηθέντων χαρακτηριστικών. Η καθιέρωσή τους θα επέλθει φυσικότατα κατά την πρώτη πραγματική πανδημία με την ολόψυχη αποδοχή της μάζας καθώς θα αποτελεί γι’ αυτήν το δρόμο διαφυγής από το μοιραίο αφού ήδη διατυπώνεται και ανακοινώνεται ως ο μοναδικός, προωθώντας τις ασταθείς, ευμετάβλητες εργαλειοποιημένες συνειδήσεις στην εφαρμογή των όρων του, άσχετα με τις σποραδικές και ανούσιες αντιδράσεις εργασιακών χώρων.
Οι αντιδράσεις που αφορούν τους ειδικούς χώρους εργαζομένων οι οποίοι βλάπτονται από την κυριαρχία των νέων δεδομένων αδυνατούν να πραγματοποιήσουν οποιαδήποτε αναστολή ή αναβολή των γεγονότων καθώς επικεντρώνονται όχι στο ολιστικό νόημα αυτών αλλά σε συγκεκριμένα επαγγελματικά ζητήματα που θίγουν συγκεκριμένα επαγγέλματα. Η προσπάθεια σωτηρίας του ελαχίστου είναι αδύνατη καθόσον το όλο κοινωνικό υπάρχειν διαλύεται πλήρως ενώ η κάθε κίνηση των συνδικαλιστικών φορέων χαρακτηρίζεται από πλήρη άγνοια ηθελημένα ή αθέλητα του νοήματος των γεγονότων. Kαι είναι άξιο απορίας το γιατί το ΚΚΕ αρνείται να δει ό, τι συμβαίνει αποδίδοντας ένα χαρακτηρισμό φαντασιοπληξίας σε όλους προσπαθούν να αφυπνίσουν τον κόσμο πάνω στο ολιστικό είναι των πραγμάτων και όχι στο επί μέρους διαδικαστικό ενώ η σφαγή του εμφυλίου πολέμου μετά τη γερμανική κατοχή εδράζεται ακριβώς στις κινήσεις που γίνονταν στο σκοτάδι ανάμεσα στις κυβερνητικές ελίτ περιλαμβάνοντας μυστικές συμφωνίες και ενέργειες οι οποίες αθέατες εν λειτουργία οδήγησαν στα γεγονότα τρόμου που συνόδευσαν την μετακατοχική περίοδο αποδίδοντας έναν εξαιρετικό διχασμό στο ελληνικό έθνος ο οποίος ακόμα και σήμερα έχει ακέραιες βάσεις αλλά καμία λογική παρ’ όλα όσα έχουν κοινοποιηθεί στην δημοσιότητα και αφορούν όλες τις πλευρές που συμμετείχαν καθώς ένας φοβισμένος και καταπονημένος βάναυσα λαός ακολουθεί μία κυβέρνηση απούσα τις πιο δύσκολες στιγμές των Ελλήνων στην γερμανική κατοχή, εντολοδόχο των δυτικών κυβερνητικών ελίτ που επιτρέπει ακόμα και τη χρήση για πρώτη φορά σε κανονικές συνθήκες των ναπάλμ από τους Αμερικανούς στο Γράμο και που σπεύδει πάση θυσία να επαναφέρει το βασιλιά ώστε να υπάρχει πάντα η ισορροπία απονομής ευθυνών και οι δυνάμεις των ανταρτών να θυσιάζονται ελπίζοντας και περιμένοντας την στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης η οποία δεν ήρθε ποτέ αφού οι συμφωνίες είχαν κλείσει και όλα είχαν τακτοποιηθεί από τις κυρίαρχες δυνάμεις στις σκοτεινές τους συνδιαλλαγές . Και επιμένω στα παραπάνω και τη γνώση που θα έπρεπε να έχουν αποκομίσει όλοι ανεξαιρέτως ιδεολογίας, και οι αριστεροί οι οποίοι κατακοροϊδεύτηκαν, βασανίστηκαν εκτελέστηκαν αφημένοι στην άγνοια της μάταιης αναμονής της Σοβιετικής στήριξης και οι δεξιοί οι οποίοι επέτρεψαν στην ελίτ των δειλών πολιτικών μαριονετών που τους είχαν εγκαταλείψει και κατευθύνονταν από τους Άγγλους αρχικά αλλά από τους Αμερικανούς κατά κύριο λόγο πλέον που βρίσκονταν στη διαδικασία της πλανητικής πολιτικής πλέον, τη σφαγή των αδελφών ομοεθνών τους τη στιγμή που οι Αμερικανοί φυγάδευαν τους ναζί στην ήπειρό τους με συμφωνίες χρήσης των επιστημόνων τους, επιδιώκοντας την παντοδυναμία του κυρίαρχου της γης και ξεκινώντας την περίοδο του ψυχρού πολέμου με τη Σοβιετική Ένωση..
Εξάλλου, εντός της διαδικασίας μεταστροφής του κοινωνικού γίγνεσθαι, οι πρωτοστατούντες στη χρήση και επιβολή των νέων όρων της κοινωνικής επαφής και λειτουργίας, δεν είναι παρά οι ίδιοι, αποκαλύπτοντας της πραγματικές όψεις του συνδικαλισμού που επικαλύπτονταν με ψεύδη για πολλά χρόνια καθώς επικυρώνουν τις θέσεις της εξουσίας αντιδρώντας μόνο σε ασήμαντα διαδικαστικά ζητήματα και προωθώντας τον ανόριο ανταγωνισμό που εφαρμόζεται κατ’ αρχήν από αυτούς τους ίδιους και την ανθρωποφαγική διαμάχη εντός του επαγγελματικού κλάδου στον οποίο ο όρος «συνάδελφοι» αντιπροσωπεύει τον άκρατο ανταγωνισμό, τη χυδαιότητα των σχέσεων, την έλλειψη κάθε κοινωνικότητας και κάθε αγαπητικής συνύπαρξης αφενός ενδοεπαγγελματικά, αφετέρου ενδοκοινωνικά, ενδοοικογενειακά, αποδεικνύοντας τη μοναδική σχέση που δεν είναι παρά η ηθελημένη μονοδρομημένη συγκατάθεση στην πλήρη και αδυσώπητη κυριαρχία της Νέας Τάξης, συγκατάθεση της οποίας ο πάροχος δικαιούται να υπάρχει εφόσον αυτή διαρκώς επικυρώνεται σε κάθε νέα απαίτηση της ισχύος την οποία ο τελευταίος αποδέχεται πλήρως ως σωτηρία.
Και όλα αυτά ενώ οι ταραχές που έχουν ξεσπάσει στην Αμερική κορυφώνονται σε όλες τις πολιτείες της και η ωμότητα και σκληρότητα της εξουσίας και της κατασταλτικής δυνάμεώς της επιπίπτει επί των ανθρώπων που δεν τους χαρακτηρίζει παρά η απογοήτευση, η φτώχεια, η ανεργία, η τάση για φυγή, η δυσπιστία προς τους αντιπροσώπους της ισχύος..
Και όλα αυτά υπό την σκέπη του αγάλματος της ελευθερίας…
ΠΑΥΛΟΣ. ΞΕΝΟΣ
Διδάσκαλος Π.Ε., Θεολόγος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου